به گزارش «سراج24»، در فرهنگ قرآنی و سیره زندگانی ائمه معصومین(ع) از دشنام و ناسزاگویی و بددهانی شدیدا نهی شده است، به طوری‌که پیامبر خدا(ص) در حدیثی می‌فرمایند: "یکی از بدترین بندگان خدا کسی است که به سبب بد زبانی و دشنام‌گویی‌اش، همنشینی با او ناخوشایند باشد۱".
امام باقر(ع) نیز فرمودند: " بهترین چیزی را که دوست دارید به شما گفته شود، به مردم بگویید؛ زیرا خداوند از شخص دشنام دهِ بدگوی از مؤمنان و ناسزاگویِ بد دهن و گدایِ سمج نفرت دارد۲".
امام علی(ع) اسوه اخلاق و ادب نیز درباره این‌که چه کسی هرگز دشنام نمی‌دهد؟ فرمودند "انسان بزرگوار، هرگز دشنام ندهد۳".
همچنین امام باقر(ع) فرمودند: "حربه فرومایگان، زشت‌گویی است۴".
امام صادق(ع) نیز در حدیثی ضمن تقبیح این عمل می‌فرمایند: "دشنام‌گویی و بد زبانی و دریدگی از (نشانههای) نفاق است۵".
منابع روایات:
۱- الکافی: ۲ / ۳۲۵ / ۸ منتخب میزان‌الحکمة: ۴۴۲
۲- بحارالأنوار: ۷۸ / ۱۸۱ / ۶۷ منتخب میزان‌الحکمة: ۴۴۲
۳- غرر الحکم: ۹۴۷۸ منتخب میزان‌الحکمة: ۴۴۲
۴- بحارالأنوار: ۷۸ / ۱۸۵ / ۱۴ منتخب میزان‌الحکمة: ۴۴۲
۵- بحارالأنوار: ۷۹ / ۱۱۳ / ۱۴ منتخب میزان‌الحکمة: ۴۴۲
