سراج24: اصلاً از همان روزچهاردهم تیرماه‌سال 1361 که کاظم اخوان به‌همراه حاج‌احمد متوسلیان و سیدمحسن موسوی و تقی رستگار به اسارت درآمدند، همه‌آنانی که به‌نوعی بامقوله خبرنگاری ارتباط داشتند، نسبت به‌او وهمراهانش بی‌معرفتانه رفتارکردند و ازاین مسئله هم بی‌تفاوت‌گذشتند. ماشاالله امروز، کم انجمن وگروه‌صنفی نداریم: «انجمن‌روزنامه‌نگاران مسلمان»، «انجمن‌صنفی روزنامه‌نگاران»، «خانه‌عکاسان» و... ولی طی‌این بیست‌سال، کدامیک‌از اینان با ارسال نامه‌های‌مختلف به مجامع‌بین‌المللی، قاطعانه خواستار‌پی‌گیری مسئله‌اسارت کاظم اخوان شدند؟ به‌راستی چرا خبرگزاری جمهوری‌اسلامی، که کاظم فرستاده‌آنها به‌لبنان بود، به هیچ‌وجه موضعی‌قاطعانه در این‌باره نگرفته‌است؟
اردیبهشت‌ماه امسال، جشنواره‌مطبوعات درتهران برگزارشد ـ‌‌محلی که صدها و چه‌بسا هزاران روزنامه‌نگار حضورمستقیم داشتند‌ـ درطی ده‌روز برگزاری‌جشنواره، از بلندگوی سالن‌ها، فقط یاد وخاطره شهیدمحمود صارمی که درافعانستان به‌شهادت‌رسید، گرامی‌داشته می‌شد، ولی باوجودانتقاد برخی‌دوستان، به هیچ‌وجه یاد وخاطره کاظم اخوان گرامی‌داشته نشد. گروهی‌نیز به‌اسم دفاع‌از آزادی‌مطبوعات و روزنامه‌نگاران، دکان ودستکی به‌راه انداخته، غرفه‌ای را اشغال‌کرده وتصاویر برخی را که چه‌بسا شاید فقط یکی‌دو مقاله درمطبوعات نوشته‌باشند، ولی براساس تخلفات وجرائم به زندان‌افتاده‌اند، بردیوارهای سالن نصب‌کرده بودند، ولی هیچ‌اسمی از کاظم اخوان که ژند سالی است از او خبری‌نیست، به‌میان نیامده بود. الحمدلله که‌اینجا عناد اینان باعث‌شد تا عکس کاظم کنار تصاویرمجرمان و وازدگان وبریدگان‌سیاسی، قرارنگیرد. اینها راست‌می‌گویند. کاظم اخوان خبرنگارنبود. چون به‌جای خیانت‌به‌ملت و وطن‌فروشی و دریوزگی درمقابل بیگانگان درآمریکا و برلین، غیرتمندانه وشرافتمندانه رفت تا ازظلمی که ازجانب رژیم اشغالگرصهیونیستی ـ‌‌و‌به‌قول‌اینان، دولت‌قانونی‌اسرائیل!ـ بر ملت‌مظلوم فلسطین ولبنان می‌رود، پرده‌‌بردارد. مگر وظیفه یک‌خبرنگار غیرتمند غیراز این‌است؟ کاظم اخوان که برای تهیه‌گزارش از مسابقات‌فوتبال جام‌جهانی به‌بیروت نمی‌رفت!!!
