به گزارش گروه وبگردی ن سراج24 » رفتارهای جریان موسوم به انحرافی در عرصه داخلی ایران و در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری 92 سخت مورد توجه رسانه‌های امپریالیستی است. غربی‌ها این روزها به‌دقت مسائل انتخاباتی ایران را دنبال می‌کنند و جالب‌ترین نکته‌ای که در فضای سیاسی ایران برای خبرسازی یافته‌اند، جریانی است که خود را منتسب به محمود احمدی‌نژاد، رئیس دولت دهم می‌کند.
این جریان که در گفتار عامه به‌نام جریان انحرافی شناخته می‌شود اما در رسانه‌های خود لقب‌هایی چون «یاران احمدی‌نژاد» را برای خود برمی‌گزیند، این روزها حتی بیشتر از جریان اصلاحات مورد توجه رسانه‌های غربی است.
گمانه‌زنی‌های رسانه‌های غربی حاکی از آن است که اصلاح‌طلبان با وقایع پس از انتخابات گذشته ریاست‌جمهوری، دیگر شانس چندانی برای حضور یا قدرت گرفتن ندارند اما حلقه انحرافی همچنان چنین قابلیتی را دارد. البته این دیدگاه در خصوص اصلاح‌طلبان پس از اعلام کاندیداتوری «حسن روحانی» در رسانه‌های غربی اندکی کمتر شده است اما باز هم آتش‌بیار معرکه رسانه‌های غربی، همچنان جریان انحرافی است.
هرچقدر رسانه‌های اصولگرای داخلی تلاش می‌کنند که حساب جریان مزبور را از شخص رئیس‌جمهور جدا کنند، رسانه‌های غربی اتفاقا اصرار دارند که این جریان در همبستگی کامل با احمدی‌نژاد است. از نظر این رسانه‌ها، این آقای احمدی‌نژاد است که می‌خواهد کسی از نزدیکان خود را جانشین خود کند و عموما هم در معرفی این شخص از سرکرده جریان انحرافی نام برده می‌شود.
متاسفانه آنچه رسانه‌های غربی را به این مرحله از گستاخی رسانده است، بی‌ربط با عملکرد شخص آقای رئیس‌جمهور و بالاخص چند سخنرانی اخیر ایشان نیست که در آن شعار «زنده باد بهار» جریان انحرافی علنا از سوی ایشان تکرار شده است. در فهم عامه مردم، این همان شعار حلقه انحرافی است و البته رسانه‌های غربی چیزی را هم به آن افزوده‌اند: «این شعار اشاره به بهار عربی دارد.»
منظور ریاست محترم جمهوری از این شعار هرچه بوده باشد، به هر حال بازتاب آن در رسانه‌های غربی همچون نشانه جدایی ایشان از ساختار مذهبی حکومت بوده است. از منظر این رسانه‌ها، آقای احمدی‌نژاد به دنبال کاهش قدرت روحانیون است.
از سوی دیگر، هر بار که رئیس دولت دهم این روزها سخنرانی می‌کند و بالاخص هر بار که به انتخابات اشاره‌ای می‌نماید، رسانه‌های فارسی زبان خارجی و بالاخص بی‌بی‌سی فارسی، با تیترهای مناقشه‌برانگیز به استقبال آن می‌روند. حتی بعضا بی‌بی‌سی و رسانه‌های هم‌دست آن، تحلیل‌هایی را هم در خصوص آقای احمدی‌نژاد و مواضعشان مطرح می‌کنند که به واقع نگران‌کننده است.
به قول دیگر می‌توان گفت، شعار زنده باد بهار آقای احمدی‌نژاد و کسانی که خود را یاران احمدی‌نژاد می‌خوانند، به بهار رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی منجر شده است!
این مقدمه ذکر شد تا مخاطب بداند که آسوشیتدپرس در چه فضایی چنین جملاتی را مخابره کرده است: «احمدی‌نژاد شانس چندانی ندارد که یکی از متحدین خود را به‌عنوان رئیس‌جمهوری بعد ببیند، اما همچنان دارای طرفدارانی است که می‌توانند در آینده بنیاد یک جنبش سیاسی را شکل دهند.»
این بخشی از گزارشی است که آسوشیتدپرس برای اعلام خبر آغاز نام‌نویسی از داوطلبان انتخابات شورای شهر آن را منتشر کرده است! و جالب‌تر اینکه در همین گزارش می‌خوانیم: «انتخابات ایران صحنه رویارویی محافظه‌کاران غالب با اصلاح‌طلبان و پوپولیست‌های پیرو محمود احمدی‌نژاد است که سال گذشته و پس از ایجاد این تصور که قدرت مذهبی را در ایران به چالش می‌طلبد، از محافظه‌کاران جدا شد.»
محافظه‌کار در ادبیات رسانه‌های غربی معادل با اصول‌گرا است و مهم‌تر آنکه آسوشیتدپرس ضمن پوپولیست خواندن جریان احمدی‌نژاد و تحقیر آن، عملا آن را هم‌ردیف اصلاح‌طلبان قرار داده است یعنی همان کسانی که آن ناآرامی‌ها را پس از انتخابات 88 و علیه انتخاب شخص احمدی‌نژاد به راه انداختند.
جا دارد رئیس دولت دهم از خود سوال کند، کدام رفتارها کار را به اینجا رسانده است و چرا رفتارهای وی و اطرافیانش به بازار رسانه‌های غربی، رونق بخشیده است؟ اگر این رسانه‌ها نماد نظام سرمایه‌داری هستند، که هستند، آیا رفتارهای آقای احمدی‌نژاد با شعارهای تند ضدسرمایه‌داری او همخوانی دارد؟
