جهان پسا حقیقت و گذار امر سیاسی از معیشت به هویت

به گزارش سراج24؛ حسین نجفی کارشناس سیاسی و فعال رسانه ای: حلول جهان «پساحقیقت» در منظر برخی از نوجوانان و جوانان ایران ، نشان بارزی از ناکارآمدی سخنگوها و بلندگوهای جامعه است که تماما در خدمت منافع جریانی ، تیترهای ریز و درشتی را به جامعه شلیک نموده و مرجعیت رسانه های جامعه نظیر روزنامه ها و سایت ها و حتی مجلات روشنفکری هم به افول گراییده ست.

نسل جدید در چنین شرایطی ، بدور از پیچیدگی های کلامی و زبان بازی رسانه ای و فاخر اندیشی روشنفکری ، نه دغدغه ای برای «شناخت دروغ» و نه تلاشی برای «کشف حقیقت» دارد بلکه ، «همسان بودن» با دیگری و هم هویت بودن با «دیگری»، یافتن «دیگری همدرد» و تخیلات مشترک، برایش مهمتر از صحت و سقم «تیترها و عناوین» است چراکه بعضا هیچ تعلقی با تیترها و عناوین ندارند
انباشت چنین موضوعاتی منجر شده تا نوجوان یا جوان در مواجه با پدیده هاو حوادث، دغدغه ای برای «دروغ یا حقیقت» نداشته و اساسا منظر «تخیل و هویت» نقطه نگرش جوان امروزی بنظر می‌رسد. ازینرو تلاش های صدا و سیما در یارگیری از جناحین کشور ، تریبون دادن و بسترسازی گفتگو و بازگشت رسانه بعنوان مرجع، پیوند ماهوی با چنین صورت مسیله ای ندارد. بعبارتی دیگر،  منتها علیه چپ جریان چپ و حتی رادیکال های دیگر جریانات هم، بعضا توان اقناع سازی، همراه سازی و حتی همدردی نیز نداشته چراکه در منظر این نسل، خروجی و کارکردهای جریانات چپ و راست و یارگیری های فصلی و هیاهوی میتینگ های سیاسی، فراموشی وعده ها و رفتار اپورتونیستی، تماما روشن است و این موضوع اختصاص به جوانان این طرف یا آن طرف جناحین کشور ندارد.

اساسا میدان های سیاسی و ستادهای انتخاباتی شاهد حضور جوانانی بود که در فردای پیروزی حتی بدهکار پول بنزین موتور سیکلت بوده و چه بسیار جوانانی که در فردای پیروزی، نادیده گرفته شده و اساسا به رسمیت شناخته نشدند و رقابت و تلاش برای آینده ، برایشان مفهومی «تقریبا هیچ» تلقی میگردد. لذا مکانیسم های اینچنینی و ظرفیت های تحرک اجتماعی وفرصت های رشد در چنین فضاهایی « بعنوان حداقل ها »، هیچ انباشت یا تداومی از امید را موجب نشده است

خیانت بزرگتر اما ساده سازی امور ، تقلیل‌گرایی تحلیل و معیارهای احساسی دادن به نسل جوانی ست که مدت ها مخاطب روشنفکری مجازی بوده و عقلانیت کشور و جامعه را ، هدف تند ترین رفتارهای غیرعقلانی با فیگورهای روشنفکری قرار داده و کوچکترین چشم انداز امید در جامعه را کور نموده است و با «نمایش های کلامی» و «بازی های زبانی» دست به جدال هابی زده که اساسا مرتبط با جامعه ما نبوده است. صحبت از «طبقه همیشه برنده» «عدم امکان باخت» «شکست قطعی فرودستان» ، بی آیندگی و مضحکه «نیولیبرالیسم » و تسلط قواعد بازار بر سیاست و زندگی و آینده و معیشت و...  تزریق بی حد و حصر ناامیدی و وحشت بر جامعه ای بود که حتی نخبگان و تحصیلکردگان آن هم ، در طوفان سیاه مجازی ، گرفتار شدند. طرح مباحث انسان بازنده و نسل بی آینده شاهکار چنین روشنفکری مجازی ست.

گذار کانون منازعه و سیاست از «معیشت به هویت» ، تاوان تلخی ست که البته میتواند پایان تلخی نداشته باشد. در چنین فضاهایی ، بی تردید انبوه ربات ها در فضای مجازی، نیروهای نیابتی در رسانه ها و ماهواره ها ، نفوذی ها در گوشه و کنار ، محافل ضد ایرانی و گروه های ضد اسلامی در اتاق های فکر و تحولات میدانی، در تلاش اند که بر آتش رادیکالیسم ، رومانتیسم و هرج و مرج بدمند اما ، فهم صورت مسئله ، حفظ کرامت و «به رسمیت شناختن هویت» و مدیریت الگوی اعتراض، و عبور از خیابان سالاری به جامعه مدنی و نهادمندی فرایند ها ، نتیجه ارزشمندی بدنبال دارد

گفتمان مرکزی جمهوری اسلامی و تاکید مستمر بر «جهاد تبیین» و پرهیز از گفتمانهای تقابلی و قهری، قدم مهمی ست که ریشه در ماهیت و عقلانیت نظام سیاسی داشته و در تداوم همین راهبرد ، میبایست بدور از هیجان و در چهارچوب نهادی و رسمی و مفروض مهم «پذیرش دیگری» قدم های موثری برداشته شود