به گزارش سراج24»، «المانیتور» در مقاله‌ای می‌نویسد: گفتگوهای هسته‌ای بین ایران و گروه 1+5 (نمایندگان پنج عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل و آلمان، به رهبری اتحادیه اروپا) ، 6ـ5 آوریل در قزاقستان برگزار شد و با عبارتی آشنا خاتمه یافت: در صورتی که غرب حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم را به رسمیت نشناسد و هیچ نقشه‌ای برای برداشتن تحریم‌ها وجود نداشته باشد، ایران مایل نیست به خواسته‌های غرب در خصوص برنامه هسته‌ای خود تن دهد.
■گفتگوهای آلماتی، مشروح‌تر و اصولی‌تر از نشست‌های قبلی بود
«لورا روزن» از اعضای «المانیتور» ، گفتگوهای آلماتی را که ظاهرا نسبت به نشست‌های قبلی، مشروح‌تر و اصولی‌تر بود، پوشش داد. در حالی که ممکن است برخی تصور کنند پیشرفت مذاکرات به گونه‌ای است که ایالات متحده و ایران در یک گردهمایی که سال 2006 آغاز شد، حول یک میز بزرگ درباره مواضع آشنای خود در خصوص پرونده هسته‌ای گفتگو کردند، در عوض وقت آن رسیده است تصدیق کنیم چهارچوب کنونی مذاکرات، در حال شکست خوردن است.
■مذاکرات ایران و گروه 1+5 نتوانسته بیانیه مصالحه‌ای تنظیم کند
به همان اندازه که تبدیل حق غنی‌سازی ایران به بحثی که توجه عموم را به خود جلب می‌کند گیج‌کننده است، حیرت‌انگیز است که تاکنون مذاکرات ایران و گروه 1+5 نتوانسته است بیانیه مصالحه‌ای را تنظیم کند که امکان حفظ آبرو برای ایران و عبور مذاکرات از مانع را میسر کند. همه مؤلفه‌ها در میان بود: ایران به عنوان امضاکننده معاهده منع گسترش تسلیحات، به شرط پیروی کامل ایران از ان پی تی که به تایید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برسد، از حق غنی‌سازی برخوردار است. آیت‌الله علی خامنه‌ای، خود، 21 مارس نقش آژانس را متذکر شد؛ به رسمیت شناختن فتوای آیت‌الله خامنه‌ای برای عدم گسترش تسلیحات هسته‌ای؛ و تمایل ایران به توقف غنی‌سازی در حالی که روال پادمان ان پی‌تی («اقدامات اعتمادسازی») تدارک دیده می‌شود.
■ایران خواستار طرحی فراتر از وعده مبهم در مورد کاهش تحریم‌ها است و این انتظاری معقول است
در روزهای قبل از «دیپلماسی یکنواخت قرن بیستم» ، دیپلمات‌ها طی چنین نشست یکنواختی، در پشت پرده تنظیم بیانیه‌ای را آغاز کردند. بی‌تردید چنین نشست‌های گروه 1+5، یکنواخت است؛ ما به یک دیپلماسی پشت پرده قدیمی نیاز داریم.اینکه ایران به دنبال طرحی فراتر از وعده مبهم درباره کاهش تحریم‌ها است، نه مایه شگفتی و نه انتظاری نامعقول است؛ چنین گفتگویی باید در کنه مذاکرات قرار گیرد و این به نفع آمریکا نیز خواهد بود.
■پرونده‌های هسته‌ای و امنیتی در قانون تحریم‌های ایالات متحده، به هم مرتبط هستند
برای اینکه بیشتر تحریم‌های کنگره آمریکا، از جمله تحریم‌های مطابق «قانون تحریم‌های ایران» ، برداشته شود، رئیس‌جمهور باید علاوه بر اینکه تایید می‌کند ایران به دنبال دستیابی به تسلیحات هسته‌ای و نیز بیولوژیکی و شیمیایی و سیستم‌های پرتاب موشکی مربوطه، نیست، باید گواهی دهد ایران از تروریسم حمایت نمی‌کند و موجب هیچ‌گونه «تهدید قابل توجه» برای ایالات متحده و متحدین آن نیست.به عبارت دیگر، تحریم‌های ایالات متحده را تنها می‌توان در متن گفتگوی جامع در خصوص نقش ایران در منطقه از میان برداشت پرونده‌های هسته‌ای و امنیتی در قانون تحریم‌های ایالات متحده، به هم مرتبط هستند.
■گروه 1+5 باید از پیشنهاد ایران برای تقویت همکاری در مورد امنیت منطقه، حمایت کند
بنابراین، معامله با ایران در خصوص سوریه و سایر موضوعات منطقه‌ای، صرفا دلجویی از ایران نیست. هم واشنگتن و هم تهران از گفتگوی عملی در خصوص گام‌های لازم جهت توجه به نگرانی‌های امنیتی ایالات متحده در خاورمیانه و برداشتن تحریم‌ها، سود خواهند برد.ایران ژوئن 2012 در مسکو، رسما تقویت همکاری در مورد امنیت منطقه، از جمله سوریه و بحرین را پیشنهاد کرد، اما گروه 1+5 دیر یا زود باید از این پیشنهاد حمایت کند.
■ایران در خاتمه بخشیدن به خشونت در سوریه، می‌تواند نقش اساسی ایفا کند
در این میان، سوریه دچار جنگ فرقه‌ای پرهزینه‌ای است که اکنون یک بحران منطقه‌ای و فاجعه انسانی است. این مقاله استدلال کرده است ایران که دارای نفوذ بی نظیری در دولت سوریه است، می‌تواند در پیامد سیاسی پایان دادن به خشونت، نقش اساسی داشته باشد. «سید حسین موسویان، این هفته در مقاله‌ای گروه 1+5 و قدرت‌های منطقه را فرا می‌خواند تا طرح هفت مرحله‌ای را جهت جلوگیری از فروپاشی سوریه به راه اندازند.»
■ممکن است سوریه در گروه 1+5 اختلاف پراکنی کرده و آن را سست کند
همان طور که «باربارا اسلاوین» در اینجا گزارش می‌دهد، دبیر کل سابق ناتو و رئیس سابق سیاست خارجی اتحادیه اروپا، «خاویر سولانا» به واشنگتن هشدار داد به زودی ممکن است سوریه در گروه 1+5 اختلاف افکند و آن را سست کند. بحران‌های منطقه‌ای در سوریه، بحرین، عراق، افغانستان، لبنان، معدود کشورهایی که ایالات متحده دارای منافع و ایران دارای نفوذ در آنهاست باید سازمان‌دهنده گفتگو با ایران باشند. اینکه مذاکرات ایران و گروه 1+5 تاکنون به پرونده هسته‌ای محدود بوده است، با توجه به اینکه منطقه در چنین بحران و ناامیدی قرار دارد، زنگ هشدار را باید به صدا درآورد. اتخاذ رویکرد جدید، ضرورت دارد.
