به گزارش سراج24؛ و به نقل از اس تی دی، "اسیریس-رِکس " یک ماموریت برنامه‌ریزی شده ناسا برای بررسی سیارک و بازگرداندن نمونه است. پرتاب این پروژه در هشتم سپتامبر ۲۰۱۶ بدون تاخیر انجام شد. ماموریت ۸۰۰ میلیون دلاری "اسیریس-رکس" در سال ۲۰۱۶ آغاز شد و این کاوشگر در ماه دسامبر ۲۰۱۸ به سیارک "بنو" رسید. کاوشگر "اسیریس-رکس" در روز ۱۰ مه(۲۰ اردیبهشت) سفر ۲.۳ میلیارد کیلومتری خود را به زمین آغاز کرد و کپسول حاوی نمونه‌ها در ماه سپتامبر سال ۲۰۲۳ در صحرای یوتا فرود خواهد آمد.
قرار است کاوشگر"اسیریس-رکس" در این ماموریت، یک نمونه برگرفته از سیارک "بنو" که یک سیارک کربنی است را در سال ۲۰۲۳ برای تجزیه و تحلیل دقیق با خود به زمین بیاورد. انتظار می‌رود بررسی این مواد دانشمندان را قادر به یادگیری بیشتر در مورد زمان پیش از شکل‌گیری و تکامل منظومه شمسی، مراحل اولیه شکل‌گیری زمین و منبع ترکیبات آلی که منجر به پیدایش زندگی در زمین شده است، کند. "اسیریس-رکس" در صورت موفقیت، نخستین فضاپیمای ایالات متحده خواهد بود که مأموریت بازگرداندن نمونه از یک سیارک را انجام داده است.
سیارک "بنو" با نام علمی "۱۰۱۹۵۵ بنو" یکی از "سیارک‌های آپولو"(یک گروه از سیارک‌های نزدیک به زمین) است که کشف آن توسط پروژه "لینیر" یا "بررسی سیارک‌های نزدیک به زمین لینکلن"(LINEAR) در ۱۱ سپتامبر ۱۹۹۹ صورت گرفت. این سیارک به صورت بالقوه برای زمین یک سیارک برخوردی به حساب می‌آید. سیارک "بنو" دارای قطر متوسط حدود ۴۹۲ متر و به طور گسترده با رادار رصدخانه آرسیبو و رصدخانه‌های سیاره‌ای و مرکز شبکه فضای دوردست گلدستون رصد می‌شود.
"اُسیریس-رکس" در سپتامبر ۲۰۲۳ با نزدیک شدن به زمین کپسول نمونه خود را به سمت زمین پرتاب می‌کند که وارد جو می‌شود و ناسا امیدوار است بدون مشکل در محل موردنظر در یوتا فرود بیاید. طبق مشاهدات اخیر فضاپیمای اسیریس-رکس ناسا، سطح پوشیده از تخته سنگ سیارک بنو از آن در برابر برخوردهای کوچک شهاب‌سنگ‌ها محافظت می‌کند.
"ادوارد بو بیرهاوس"(Edward (Beau) Bierhaus) از لاکهید مارتین اسپیس و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: این مشاهدات بینش جدیدی در مورد چگونگی واکنش سیارک‌هایی مانند بنو به برخوردهای پرقدرت ارائه می‌دهد.
بنو یک سیارک قلوه سنگ مانند است و این به آن معنا است که از بقایای یک سیارک بسیار بزرگتر که در اثر برخورد باستانی از بین رفته، تشکیل شده است. سپس قطعات حاصل از برخورد تحت گرانش ضعیف خود به هم پیوستند و بنو را تشکیل دادند.
محققان از مجموعه داده‌های جهانی بی‌سابقه و با وضوح بالا برای بررسی دهانه‌ها در بنو استفاده کرد: تصاویر مجموعه دوربین اسیریس-رکس و داده‌های ارتفاع سطح(توپوگرافی) از ارتفاع‌سنج لیزری اسیریس-رکس که یک ابزار لیزری(lidar) است، به دست آمده است.
"دیوید ترنگ"(David Trang) از دانشگاه هاوایی در مانوآ، هونولولو یکی از نویسندگان مطالعه گفت: اندازه‌گیری دهانه‌ها و جمعیت آنها در بنو فوق‌العاده هیجان انگیز بود. ما در بنو چیزی منحصر به فرد برای اجسام کوچک و صخره‌ای کشف کردیم که دانش ما را در مورد برخوردها گسترش داد.
دانشمندان سیاره‌شناسی می‌توانند سن سطوح را با اندازه‌گیری فراوانی و اندازه دهانه‌ها تخمین بزنند. دهانه‌های برخوردی در طول زمان انباشته می‌شوند، بنابراین سطحی با دهانه‌های زیاد قدیمی‌تر از سطحی با دهانه‌های کم است. همچنین، اندازه دهانه به اندازه برخورد بستگی دارد و برخوردهای بزرگتر معمولا دهانه‌های بزرگ‌تری ایجاد می‌کنند. از آنجایی که شهاب‌سنگ‌های کوچک بسیار فراوان‌تر از شهاب‌سنگ‌های بزرگ هستند، اجرام آسمانی مانند سیارک‌ها معمولا دهانه‌های کوچک‌تر بسیار بیشتری نسبت به بزرگ‌ترها دارند.
دهانه‌های بزرگتر بنو از این الگو پیروی می‌کنند و با افزایش اندازه آنها، تعداد دهانه‌ها کاهش می‌یابد. با این حال، برای دهانه‌های کوچک‌تر از حدود ۶.۶ تا ۹.۸ فوت(حدود ۲ تا ۳ متر) قطر، این الگو برعکس است و با کاهش اندازه دهانه‌ها تعداد دهانه‌ها نیز کاهش میابد. این نشان می‌دهد که اتفاقی غیرعادی در سطح بنو در حال رخ دادن است.
محققان فکر می‌کنند که سنگ‌های فراوان بنو مانند یک سپر عمل می‌کنند و از ایجاد دهانه‌های حاصل از برخورد شهاب‌سنگ‌های کوچک جلوگیری می‌کنند. در عوض، این برخوردها به احتمال زیاد سنگ‌ها یا تراشه‌ها را از هم جدا کرده و آنها را می‌شکند. همچنین، برخی از برخوردها که از میان صخره‌ها عبور می‌کنند، دهانه‌های کوچک‌تری نسبت به زمانی که سطح بنو با ذرات کوچک‌تر و یکنواخت‌تری مانند ماسه ساحل پوشانده شده بود، ایجاد می‌کنند.
ابیرهاوس گفت: این فعالیت باعث می‌شود که سطح بنو تغییر کند. جابجایی یا از هم گسیختگی یک یا گروه کوچکی از تخته سنگ‌ها در اثر یک برخورد کوچک احتمالا یکی از سریع‌ترین فرآیندهایی است که در سطح یک سیارک رخ می‌دهد. در بنو، این باعث می‌شود که سطح آن چندین برابر جوان‌تر از بخش داخلی آن به نظر برسد.
