به گزارش سراج24، سجاد واعظ؛ اکتبر 2017 دادگاهی در آلمان پیرزنی 88 ساله به نام «اورسولا هاوریک» را به جرم انکار هولوکاست به 10 ماه زندان محکوم کرد. او قبل‌تر نیز در شهرهای دتمولد، هامبورگ و برلین نیز به خاطر انکار هولوکاست به زندان محکوم شده است. پیش از این تاریخ، جان ایروینگ، روژه گارودی، روبر فوریسون و یورگن گراف و دیگرانی نیز به همین اتهام راهی زندان یا تبعید شده‌اند.
حالا باید ببینیم هولوکاست چیست که انکارش این‌گونه مدعیان را در غل و زنجیر می‌کند؟!
سایت بی.بی.سی در تعریف این واقعه می‌گوید: اصطلاح «هولوکاست» که به یونانی قدیم یعنی «کاملا سوخته» و واژه «شوآ» که در زبان عبری «فاجعه» معنی دارد، به نسل‌کشی یهودیان اطلاق می‌شد که توسط نازی‌ها در جریان جنگ جهانی دوم در اروپا به اجرا گذاشته شد.
کشتار سازمان‌یافته حدود شش میلیون یهودی که آلمان نازی آن را «راه‌حل نهایی» نامید، از سال ۱۹۴۱ تا روزهای پایانی جنگ در سال ۱۹۴۵ ادامه یافت. شش میلیون تن یعنی دو سوم جمعیت یهودیان اروپا و ۴۰ درصد کل یهودیان جهان. در اردوگاه‌های کار اجباری که بعدها به اردوگاه‌های مرگ معروف شدند، روزانه صدها یهودی اعدام یا در اتاق‌های گاز خفه شدند و جنازه‌هایشان در کوره‌های آدم‌سوزی سوخت و نابود شد. بسیاری نیز از گرسنگی و بیماری جان باختند.
نازی‌ها یهودیان را نژادی «پَست» می‌دانستند. آن‌ها اما تنها قربانیان این رژیم نبودند. غیرنظامیان و زندانیان جنگی شوروی، کولی‌های اروپای شرقی، معلولان جسمی و ذهنی، مخالفان سیاسی و همجنسگرایان نیز تحت نام «عناصر نامطلوب» قتل‌عام شدند.
انکارکنندگان در مقابل به نکاتی اشاره می‌کنند که قابل‌تأمل است:
1- آمار سازی‌های دروغین: تاکنون، بر اساس مقالات و منابع رسمی و غیررسمی مدعی هولوکاست، ارقام گوناگون برای قربانیان آورده شده است. برای مثال تنها برای اردوگاه آشویتس ۲۲ منبع معتبر، ارقامی از ۳۵۶ هزار نفر (فریتجوف مایر تاریخدان ۲۰۰۲) تا ۸ میلیون نفر (دفتر تحقیقات جنایات جنگی فرانسه ۱۹۴۵) را ارائه داده‌اند. فیلم‌ها و منابع غیررسمی این رقم را فقط برای (بازداشتگاه داخائو) تا ۹ میلیون نفر نیز تبلیغ نموده‌اند.
2- تناقض در شیوه‌های کشتار: مدعیان هولوکاست شیوه‌های ادعایی همدیگر را تکذیب و رد کرده‌اند. برای مثال برخلاف مدعیان هولوکاست در سال‌های قبل‌تر، امروزه هیچ‌کس ادعا نمی‌کند که از روش‌های جریان برق، کشتار در اتاق‌های بخار سوزان، مرگ به‌وسیله تخلیه هوا از اتاق، کشتار از طریق مسموم سازی خون و مرگ به کمک آهک برای کشتار یهودیان استفاده‌شده باشد.
3- تناقض در اردوگاه‌های دارای اتاق گاز: مدعیان هولوکاست در گذشته برای هر اردوگاه، اتاق گاز را الزامی دانسته بودند. برای مثال هارتلی شاوکراس، دادستان انگلیسی دادگاه نورنبرگ مدعی بود کلیه اردوگاه‌های آشویتس، داخائو، تربلینکا، بوخنوالد، ماتهاوزن، مجدانک و اورانین برگ دارای اتاق گاز بوده‌اند. امروزه هیچ مدعی هولوکاستی وجود ندارد که مدعی وجود اتاق گاز در داخائو، بوخنوالد و اورانین برگ باشد.
4- افسانه‌سازی‌ها: سایمون وایزنتال یهودی، معروف به شکارچی نازی‌ها در سال ۱۹۴۶ مدعی شد که آلمانی‌ها از چربی اجساد برای تولید صابون استفاده می‌کردند. بسیاری از غربیان همچنان این افسانه را باور دارند. در حالی که ساموئل کراکوفسکی، محقق اسرائیلی هولوکاست، این داستان را یک افسانه دانست که آلمانی‌ها برای ترساندن زندانیان یهودی آن را ساخته‌اند.
5- دستور کجاست؟: هیچ فرمان یا دستوری از سوی حزب نازی یا سران و رهبران آلمان برای نابودسازی یهودیان وجود ندارد. در میان مدارک به‌دست‌آمده از آلمان پس از سقوط حتی یک برگه یا سند وجود ندارد که به‌عنوان دستور کشتار یهودیان از سوی مقامات به افسران یا گزارش انجام این عمل از سوی انجام دهندگان به مافوق‌هایشان تلقی شود. همچنین هیچ برنامه، طرح، سازمان یا حتی مدارک بودجه و حسابداری نیز برای کشتار یهودیان یافت نشده است.
6- سایر دلایل: برخی مورخین نکات دیگری را به موارد بالا اضافه کرده‌اند از قبیل اینکه استفاده از گاز سیانور برای کشتن این تعداد آدم اساساً مقرون‌به‌صرفه نبوده و حتی امروزه در آمریکا نیز اعدام با این گاز به گران‌ترین شیوه اعدام معروف است و جالب‌تر اینکه در هیچ‌یک از اتاق‌ها اثری از وجود این گاز بر دیوارها مشاهده نشده است. برخی اسناد نیز نشان می‌دهد که در آن ایام بیماری تیفوس همه‌گیر شده و بدن‌های لاغری که روی‌هم تلنبار شده و به‌عنوان سند آدم سوزی استفاده می‌شود؛ به دلیل گسترش نیافتن بیماری اقدام به سوزاندن جسدها می‌شد و حتی در برخی موارد اثر جراحی بر روی تعدادی بدن نشان می‌دهد که اوضاع آن‌گونه که سایت بی‌بی‌سی ادعا کرده هم نبوده است. نکته جالب‌تر اینجاست که نه وینستون چرچیل انگلیسی و نه دوایت آیزنهاور آمریکایی در کتاب خاطرات خود هیچ اشاره‌ای به این کوره‌ها که 6 میلیون! انسان در آن سوخته‌اند اشاره‌ای نکردند.
غرب اما در مقابل این اسناد مرغش یک‌پا دارد و آن‌هم برخورد قضایی با کسانی است که کوچک‌ترین تشکیکی درباره این ادعا در 60 سال گذشته داشته‌اند و همه‌ساله افرادی پا به سن گذاشته را به‌عنوان شاهدان این جنایت جنگی مقابل رسانه‌ها حاضر می‌کنند و آن‌ها هم پس از بیان چند کلمه شروع به گریستن کرده و با تندی می‌گویند چه چیزی را انکار می‌کنید؟ و در این میان فردی نیست تا بپرسد اگر این اقدام جنایت‌بار این میزان وسعت داشته چگونه شما از آن جان سالم بدر برده‌اید؟
