به گزارش سراج24، امیرحسین خسروشاهی؛ شوربختانه کشور ایران، اینترنت را حداقل با واسطه 11 کشور از «آمریکا» خریداری می‌کند و اکثر تبادلات اینترنتی ایران بر روی این بستر انجام می‌شود.
به صورت دقیق تر می توان فرایند تبادل اطلاعات در اینترنت را به این شکل توضیح داد:
زمانی که مطلبی را در اینترنت ارسال می‌نمایید، حال می تواند آن مطلب شامل عکس، فیلم یا نوشته‌ای باشد، ابتدا آن مطلب در ISP و PAP و DCI وزارت ارتباطات ذخیره شده و پس از آن در حداقل 11 کشور کپی می شود تا بعد از ذخیره شدن در NSA (آژانس امنیت ملی آمریکا) به سرور برسد؛ در این لحظه تیک اول زیر مطلب می خورد و همین مسیر طی می شود تا به گیرنده رسیده و تیک دوم بخورد؛ یعنی اطلاعات ارسالی شما حداقل در 15 نقطه کپی و نگهداری می‌شود. آیا می توان این بستر را برای تبادل اطلاعات امن دانست؛ در حالی که برای هر تبادل، اطلاعات علاوه بر «آمریکا» و سازمانهای جاسوسی،در تمامی آن کشورها هم کپی می‌شود؟
طبق اسناد اسنودن ایران نا امن‌ترین کشور جهان در حوزه فضای مجازی است. آژانس امنیت ملی آمریکا که زیر مجموعه سازمان سیا است موفق شده در یک ماه 14 میلیارد بسته اطلاعاتی، شامل تماس‌های تلفنی و اینترنتی را از کاربران و مدیران ایرانی جمع آوری کند که این حجم جاسوسی از یک کشور در جهان بی سابقه است!
