افزودنی‌ها و تاثیر آن بر سلامت انسان

به گزارش سراج24، افزودنی‌های شیمیایی متعددی در تهیه اکثر محصولات غذایی، دارویی، آرایشی و بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد که اگر به فهرست ترکیبات تشکیل دهنده روی برچسب این محصولات توجه کنید، به نام برخی از این ترکیبات یا در برخی  موارد اصطلاح افزودنی‌های مجاز برخورد می‌کنید.

این افزودنی‌ها به طور معمول برای افزایش کیفیت و به خصوص ماندگاری محصولات اضافه می‌شود؛ اما نکته مهم این است که مقدار ترکیبات و مواد افزودنی که مصرف می‌شود در کیفیت محصول اهمیت فوق العاده‌ای داشته است و از همین رو گاهی ۲ محصول که به ظاهر از ترکیبات مشابه تهیه شده‌اند، کیفیت بسیار متفاوتی دارند.

جالب است بدانید؛ در گذشته اکثر غذا‌ها به صورت مستقیم از منابع طبیعی تولید و مصرف می‌شد و اغلب بدون هزینه‌های جانبی به دست مصرف کننده می‌رسید، اما امروزه برای تهیه محصولات غذایی در کارخانه‌های صنایع غذایی از افزودنی‌های شیمیایی و مواد نگهدارنده ضدمیکروبی استفاده می‌شود.

اگر چه مصرف کنندگان خواهان کاهش افزودنی‌های مواد غذایی هستند، اما متخصصان با توجه به امکان زنده ماندن و تکثیر میکروب‌های بیماری زا در مواد غذایی معتقدند این ترکیبات نگهدارنده ضد میکروبی همراه با عملیات اجرایی مناسب نقش مفیدی در تامین ایمنی مواد غذایی دارند.

از خواص ترکیبات نگهدارنده ضد میکروبی علاوه بر تامین ایمنی می‌توان بر طولانی‌تر شدن عمر نگهداری مواد غذایی و کاهش ضایعات اشاره کرد.

دانستنی‌های جالب درباره افزودنی‌های وحشتناک فست‌فود

دانستن حقایقی از بسته‌بندی‌های زیبا و خوراکی‌های خوشمزهٔ فست‌فود داخل آن‌ها ممکن است کمی بیش از پیش مارا به فکر معده خودمان بیندازد.

 آل سیستئین

این یک اسید آمینه است که کمک می‌کند تا قابلیت انعطاف خمیر، بهتر شود البته در موارد صنعتی این تنها  یک مورد استفاده از آل سیستئین است؛ منبع رایج به دست آوردن این ماده از موی انسان و پر اردک است.

فست فود‌ها – حدود ۸۰٪ – این ماده را از پر‌های اردک به دست می‌آوردند و حتی مک دونالد از آن در پای و رول استفاده می‌کند.

اما این همیشه صدق نمی‌کند.

شاید بشود آن را به عنوان یک نوع شبه آدم‌خواری به حساب آورد وقتی که موی انسان منبع اصلی آن است. به‌هرحال شما تصور کنید که حتی یک مو در غذای شما وجود داشته باشد.

Dimethylpolysiloxane

این چیزی است که به عنوان پلاستیک شناخته‌شده‌است.

این ماده برای ساختن توپ‌های فنری خوب است و یا در دستگاه فتوکپی کارایی دارد.

باید این مطلب را در بخش funnies روزنامه‌ها – در مورد صنعت فست فود – بنویسند که این ماده را برای جلوگیری از کف کردن روغن سرخ‌کردنی استفاده می‌کنند.

دی اکسید گوگرد

مورد استفاده این ماده برای جلوگیری از قهوه‌ای شدن موارد به عنوان یک نوع عامل سفید کننده است.

دی اکسید گوگرد (از قطران زغال‌سنگ) را می‌توان در میوه‌ها و سبزیجات و همچنین به عنوان ماده افزودنی در نوشیدنی‌ها یافت.

بااین‌حال، این ماده نگه‌دارنده، از یک طرف ویتامین B ۱ و B ۱۲ را از بین می‌برد و باعث مرگ‌ومیر افراد مبتلا به حساسیت به موادمخدر می‌شود.

این یک ماده شیمیایی ناچیز و بی ارزش است که برای کارخانجات و شرکت‌ها ارزش زیادی دارد و باعث کاهش هزینه پس‌انداز سود‌های کلان است.

 نیترات‌ها

مورد استفاده اولیه این مواد به عنوان نگه‌دارنده گوشت و پنیر و کمک به بهتر شدن طعم و رنگ آنهاست.

برخی از عوارض جانبی که در اثر مصرف نیترات‌ها برای افراد مختلف به وجود می‌آید عبارتند از:

سردرد، برافروختگی چهره و مشکلات در خونی که حامل اکسیژن است.

صدایی که با منع تبلیغ دارو‌های حاوی این مواد برخاسته، دلیلی برای مضر بودن این ماده است.

 لجن صورتی

این ماده تهوع آور و یک افزودنی سریع به مواد غذایی شناخته‌ شده‌ است و البته از نگاه بسیاری از منابع خبری، پوشانده شده‌است.

درحالی‌که قانونی توسط وزارت کشاورزی در نظر گرفته شده و استفاده از این ماده ممنوع است. اما مک دونالد توانسته است تا اجازه استفاده از این ماده را برای افزودن به گوشت گاو خود بگیرد.

آن‌چه نگران کننده است این است که این لجن صورتی با هیدروکسید آمونیوم استفاده شده‌است که برای کشتن هر گونه باکتری در اسپری‌ها وجود دارد. همچنین می‌تواند در هزاران خانواده به عنوان پاک‌کننده‌ها، کود، و حتی بمب خانگی یافت شود.

اسید Carminic

شما ممکن است نام این ماده را در صنعت رنگ‌آمیزی مواد غذایی شنیده باشید، نام‌های مستعاری مانند: زرشکی دریاچه، قرمز طبیعی ۴، Carmine و غیره.

این اسامی نشان می‌دهد که این ماده تقریباً در همه چیز از نوشابه بگیر تا دسر مربا و ژلاتین وجود دارد. این قرمز دانه، اما منبع چندان جالبی ندارد: cochineal. 

این رنگ زیبا از حشرات خشک خرد شده گرفته شده‌است. همچنین در خانواده همین حشره سوسک‌هایی وجود دارد که در صنعت «لعاب شیرینی پزی» به عنوان لاک یا جلا دهنده استفاده می‌شود.

 TBHQ

این نگه‌دارنده مشتق از نفت است و در محصولات زیبایی و آرایشی مانند لاک و لاک الکل و … کاربرد دارد؛ و بیشتر از آن‌چه به نظر می‌رسد بر روی منوی مک دونالد – سالاد میوه و گردو، McGriddle، و McNuggets مرغ و … وجود دارد.

۵ گرم از این ماده می‌تواند شما را به کشتن بدهد و ۱ گرم از آن می‌تواند شما را به طور جدی بیمار کند. درحالی‌که شما با سفارش ۱۱ پوند McNuggets به این مرز وحشتناک می‌رسید.

به همین علت است که FDA در واقع قانونی را برای مصرف عمومی این ماده (۰٫۰۲٪ گرم در مواد غذایی در روغن و چربی) محدود کرده است.

سولفات آمونیوم

این ماده توزیع شده توسط شرکت‌های شیمیایی است که نقش مرتب کردن مواد بر اساس مواد غذایی برای مخمر نان (اگر چه به عنوان شکر به اندازه کافی خوب نیست) را بر عهده دارد؛ هدف دیگر آن به عنوان کود برای خاک‌های قلیایی است.

همچنین در آفت‌کش‌ها استفاده می‌شود.

این ماده به خودی خود کشنده نیست، اما در اینجا شما ببینید که چگونه آن را به دام و محصولات کشاورزی مزرعه می‌ریزند.

سلولز

این ماده از گیاهان می‌آید و واقعاً برای شما خوب است، اما به عنوان یک نوع جایگزین با فیبر بالا، با چربی کم به آرد و روغن در غذا‌های حجیم اضافه می‌شود.

همچنین در موادی مانند سسط سالاد، شربت توت فرنگی، کلوچه، و پنیر استفاده می‌شود. منبع این ماده خمیر چوب فرآوری شده‌است بااین‌حال، کمی دلربا است.

دی اکسید سیلیکون

شاید بسیار تعجب کرده باشید، چون این ماده به عنوان شن و ماسه شناخته‌شده‌است.

مورد استفاده اولیه آن برای ساخت شیشه و سیمان است، آن را نیز به عنوان یک عامل ضد شکل‌پذیر در فلفل قرمز استفاده می‌کنند که شما به آسانی می‌توانید در وندی و تاکوبل آن را سفارش دهید و میل کنید!

شاید باورش سخت باشد که شن و ماسه برای حفظ گوشت فرآوری شده از چسبیدن به یکدیگر استفاده می‌شود. این ماده ظاهراً مضر نیست، اما مطمئناً خوراکی هم نیست.

انتهای پیام/