به گزارش گروه وبگردی « سراج24 »، ایران در مذاکرات استانبول۲، بغداد و مسکو نشان داد که محاسبات هسته ای آن در اثر مواجهه با هیچ نوعی از فشار تغییر نخواهد کرد و در عین حال کاملاً منعطف و منطقی است و این آمادگی را دارد که بخشی از برنامه هسته ای خود را به عنوان موضوع مذاکره روی میز قرار بدهد. فاصله مذاکرات مسکو تا آلماتی حاوی انبوهی از تحولات بوده است که یادآوری آنها به فهم موقعیت ایران و گروه ۱+۵ در مذاکرات آلماتی کمک شایانی می کند.
اما پس از بررسی مذاکرات هسته ای ایران به این نتیجه می رسید که چرا علی رغم شفاف سازی کامل و انجام تمامی تعهدات قانونی؛ و حتی انجام اقدامات اطمینان ساز در مقاطعی، هنوز با مواضع نامشخصی از طرف ۱+۵ روبروست. به نظر می رسد که با توجه به این رفتار گروه مقابل باید با استراتژی های جدید وارد عرصه این مذاکرات شد. برای مثال اینکه مذاکرات با حضور رسانه ها صورت پذیرفته و متن مکتوب و صوتی و تصویری آن برای اطلاع جهانیان منتشر شود و جلسات و نشست های ایران و ۱+۵ پشت درهای بسته تشکیل نشود.
چرا که این اقدام می تواند ترفند آمریکا و متحدانش و چنته خالی از قانون و منطق آنها را فاش کند. و این در حالی است که طرف مقابل در جایگاه «مدعی» قرار دارد و اسراری که بیم فاش شدن آن را داشته باشد در میان نیست و درباره خودمان نیز باید پرسید آیا تیم محترم مذاکره کننده می تواند به یک نمونه اشاره کند که طرف مقابل بعد از پایان مذاکرات، اسرار طبقه بندی شده و سرّی مطرح شده در مذاکرات را فاش نکرده باشد؟! این اقدام نوعی به چالش کشیدن حربه شکست خورده آنهاست و آنگاه با علنی شدن تمامی اظهارات بیان شده در مذاکرات، عملا جایی برای برگزاری مانورهای تبلیغاتی ۱+۵ در مدت زمان باقی مانده تا زمان بعدی مذاکرات؛ باقی نمی گذارد.
چرا برخی از کشور ها و شخصیت های حقوقی جهانی و بی طرف در مذاکرات هسته ای ایران، در این مذاکرات حضور نداشته باشند؟ برای نمونه می توان به نمایندگانی از اعضای جنبش عدم تعهد - NAM- و یا سازمان کنفرانس اسلامی و یا دیگر سازمان های منطقه ای و جهانی برای حضور در این مذاکرات دعوت نمود تا مشت خالی و پیشنهاد های پوچ طرف های غربی؛ مجددا عیان گردد و این به اطمینان سازی جامعه جهانی نسبت به برنامه هسته ای ایران و مواضع شفاف و اوصولی آن کمک شایانی خواهد نمود. چرا که بارها طرفهای مقابل ایران با اظهارات خلاف واقع و طرح ادعا های واهی و کذب، سعی در تشویش افکار جهانی داشته اند.
با این وجود حتی باید در حضور اصحاب رسانه و اشخاص حقیقی و حقوقی ناظر بر این مذاکرات مشخص شود، طرف های مدعی این اظهارات خلاف واقع، بعد از پاسخ ایران و اثبات بی اساس بودن ادعای خود قرار است چه گامی به سوی حل ماجرا بردارد! چرا که در تمامی مذاکرات، تعیین بستر و چارچوب مذاکره - MODALITY- یک اصل پذیرفته شده است. ولی متاسفانه مذاکرات کنونی به ادعای دروغین محض یک طرف و تلاش ایران برای پاسخ به آن تبدیل شده است بی آن که معلوم شود هر یک از طرفین مذاکره در قبال برداشتن هر گام مثبت، طرف مقابل چه گامی برخواهد داشت.
