محمد بینوا، درباره وضعیت تولید پارچه‌های دستبافت سنتی بیان می‌کند: بیشتر ابریشمی که در ایران استفاده می‌شود از کشورهای چین، اوکراین و ازبکستان وارد می‌شوند که قیمت آن در چهار ماه اخیر بسیار بالا رفته است. به همین دلیل بر حسب نوع محصول تولیدی از ابریشم متفاوتی استفاده می‌کنیم.
او با بیان اینکه اوایل سال گذشته ابریشم را کیلویی ۳۰۰ هزار تومان تهیه می‌کردیم اما در حال حاضر همان نوع ابریشم را باید کیلویی یک میلیون تومان تهیه کنیم، اظهار می‌کند: پارچه‌هایی که ما استفاده می‌کنیم نفیس هستند. اگر بخواهیم برای پارچه زربافت، ابریشم تهیه کنم مطمئنا آن را باید کیلویی سه میلیون تومان بخریم.
این بافنده که حدود ۲۵ سال است در این حوزه کار می‌کند، می‌گوید: در حال حاضر نسبت به ۲۵ سال پیش وضعیت فروش محصولات صنایع دستی بسیار بهتر شده است. به نظر می‌رسد دید مردم تغییر کرده است. شاید توان مالی مردم در گذشته بالاتر بود اما علاقه چندانی به خرید صنایع دستی نداشتند. سال ۱۳۷۷ که به استخدام سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری درآمدم، قیمت یک متر پارچه زربفت ۳۰ هزار تومان بود و کسی آن را نمی‌خرید اما در حال حاضر پارچه‌ای با مبلغ ۲۰ میلیون تومان هم می‌خرند.
بینوا اضافه می‌کند: صادارت نداریم و بیشتر خریداران پارچه‌های ما داخلی هستند و کم و بیش هم توریست‌های خارجی از ما خرید می‌کنند. از طرفی یکسری فروشگاه در اقامتگاه‌های گردشگری داریم که بیشتر توریست‌های خارجی مشتری‌های آنان هستند؛ البته مجموعه‌ای هم در میراث فرهنگی داریم اما چند سالی می‌شود که فروش نداریم به همین دلیل آمار دقیقی از فروش این پارچه‌ها وجود ندارد. مشتری‌های من نیز افرادی خاص و اکثراً مزون‌داران تهرانی هستند.
مسوول صنایع دستی کاشان اعلام می‌کند: در حوزه ابریشم بافی چند دستگاه داریم و تولیدمان به سفارشی که داده می‌شود، بستگی دارد؛ برای مثال خانه عامری‌ها برای پرده‌های این اقامتگاه سفارش پارچه داده بود که با توجه به اندازه‌های سفارش، پارچه‌های آن را تولید کردیم. اما زمانی که سفارش خاصی نداشته باشیم اکثر پارچه‌ها به صورت طاقه‌ای تولید می‌شوند. سال گذشته پارچه‌های ابریشمی را متری ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان می‌فروختیم اما امسال هنوز ابریشم نخریدیم که قیمت جدیدی داشته باشیم. اما فکر می‌کنم قیمت پارچه معمولی بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان باشد. ما قیمت پارچه‌ها را بر اساس وزن ابریشم در یک متر پارچه به اضافه دستمزد کارگر و هزینه‌های جاری محاسبه می‌کنیم.
او با بیان اینکه ما خانوادگی در حوزه نساجی سنتی کار می‌کنیم، می‌افزاید: رشته تخصصی من زری بافی است و در این زمینه درجه یک هنری و همچنین چند نشان کشوری دارم. همسرم در خانه زربافی و ابریشم بافی را انجام می‌دهد و او هم نشان ملی دارد. پدرم سابقه ۷۰ ساله در این حوزه دارد و در حال حاضر به دلیل مشکلات قلبی و ریوی نمی‌تواند مثل سابق کار کند. عمویم سه نشان ملی دارد که در خانه کار می‌کند. کارگاه‌های ما در خانه است. پسرم نیز امسال لیسانس می‌گیرد و با توجه به اینکه این شغل خانوادگی بوده است، این هنر ـ صنعت را یاد گرفته است.
بینوا درباره اینکه با توجه به وضعیت اقتصادی فعلی کشور، نساجی سنتی تا چه اندازه می‌تواند پایدار باشد؟ می‌گوید: محصولات ما در طول تاریخ مصرف‌کنندگان خاص خودش را داشته است و تحریم‌ها و رکود اقتصادی در وضعیت متقاضیان تاثیری ندارد و بیشتر آنها از قشر مرفه جامعه هستند و افرادی که درآمد پایینی دارند هیچ‌گاه از این پارچه‌ها استفاده نکرده‌اند.
کاشان، امسال به عنوان شهر ملی نساجی ثبت شد و یک سال زمان لازم است تا پرونده آن برای ثبت جهانی آماده شود.
انتهای پیام/
