تفاوت امر به معروف با تبلیغ و ارشاد

به گزارش سراج24،آیت‌الله عبدالله جوادی آملی در ادامه سلسله جلسات درس خارج فقه خود در مسجد اعظم، با اشاره به مبحث امر به معروف و نهی از منکر بیان داشت: امر به معروف غیر از تعلیم و تبلیغ است، امر به معروف غیر از ارشاد است، امر به معروف امر است. از مقام فرمانروایی! لذا اگر کسی حرف آمر به معروف را گوش نداد دو گناه می‌کند: یکی اینکه فرمان خدا را گوش نداد، یکی اینکه فرمان آمر به معروف را گوش نداد؛ مثل اینکه پدری به پسر خود می‌گوید که ربا نخور، اگر این پسر حرف پدر را گوش ندهد، دو بار عقاب می‌شود. یک وقت پدر معلم است، مبلّغ است، مرشد است، این‌ها پیامی ندارد؛ اما امر به معروف امر است فرمان است، پدر فرمان می‌دهد و واجب الاطاعه است، این فرمان واجب الاطاعه است.

وی ادامه داد: منتها راهش را خیلی‌ها آشنا نیستند. الآن کسی که بیراهه می‌رود و با یک ناهنجاری خودش را در معرض نگاه دیگران در می‌آورد اگر در صدر تا ذیل خیابان چه زن چه مرد یک نگاه تحقیرآمیز به او بکنند این خودش را جمع می‌کند. امر به معروف تنها گفتن نیست.

این مرجع تقلید ادامه داد: این خودش را به این وضع در می‌آورد که دیگران او را نگاه بکنند، وقتی ببیند که مورد تحقیر است نگاه تُند می‌کنند که این چه وضعی است که درآوردی؟ خودش را جمع می‌کند. این اصلاً این کار را می‌کند برای نشان دادن. این حداقل واجب است که ما انجام نمی‌دهیم؛ یعنی نگاه تُند و تیز که این کار تو با ادب دینی سازگار نیست این چه  وضعی است که با آن درآمدی!

وی تصریح کرد: غرض این است که امر به معروف چیزی غیر از، تبلیغ، ارشاد و تعلیم است. آن‌ها واجبات کفایی‌اند، امر به معروف در جایی است که شخص، عالم است، اصل مسئله را می‌داند، سهو و نسیان ندارد، ضرورت و امثال ذلک هم کنارش نیست و عالماً عامداً دارد معصیت می‌کند.

این مفسر قرآن کریم بیان کرد: شما بخواهی یادش بدهی اینکه بلد است؛ تبلیغ بکنی این که عالم و عامد است؛ تذکر بدهی اینکه غافل و ناسی و ساهی نیست؛ امر به معروف در جایی است که شخص می‌داند ساهی نیست ناسی نیست غافل نیست مضطر نیست در بند نیست هیچ عذری ندارد، عالماً عامداً دارد گناه می‌کند! اگر نگاه تحقیرآمیز بشود این خودش را جمع می‌کند.

منبع:فارس