به گزارش سراج24،بن رودرز، دستیار مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور آمریکا، در مصاحبه‌ای با نیویورک‌تایمز از حربه‌های رسانه‌ای خود برای پیشبرد آنچه می‌پنداشت هدف باراک اوباما است، سخن می‌گوید. وی وظیفه داشت به رئیس‌جمهور آمریکا کمک کند تا با افکار عمومی ارتباط برقرار کند.
دیوید ساموئلز، نویسنده مقاله نیویورک‌تایمز، در بخشی از این مصاحبه به سخنان رودز 38 ساله می‌پردازد که چگونه وجود روزنامه‌نگاران بی‌تجربه و ناآگاه در عرصه سیاست خارجی آمریکا، ارائه چهره‌ای خوشایند از توافق هسته‌ای ایران را آسان ساخته بود. رودز می‌گوید: «تمام این روزنامه‌ها پیشتر دفاتر خارجی داشتند. اکنون این دفاتر را ندارند. آنها با ما تماس می‌گیرند تا به آنها بگوییم در مسکو و قاهره چه رخ می‌دهد. بسیاری از رسانه‌ها از واشنگتن درباره تحولات جهان گزارش می‌دهند. میانگین سن گزارشگران 27 سال است و تنها تجربه گزارش‌دهی آنها حول حضور در مبارزات انتخاباتی شکل گرفته است. آنها تقریبا هیچ چیز نمی‌دانند.»
ند پرایس، دستیار رودز به ساموئلز می‌گوید که راحت‌ترین روش کاخ سفید برای شکل دادند به خبرها از طریق جلسات سخنگویی است اما روش دیگر تماس با برخی گزارشگران است که اغلب در صفحات توئیتری خود به گونه‌ای هماهنگ با کاخ سفید پیام می‌گذارند.
پرایس می‌گوید که ابتدا به گزارشگران می‌گوید افرادی روایاتی نادرست مطرح کرده و آن را نشانه ضعف آمریکا می‌دادند در حالیکه واقعه مورد نظر نشان از قدرت آمریکا دارد. «سپس به آنها مقداری اطلاعات می‌دهم. و چیزی که بعدا رخ می‌دهد این است که بسیاری از این افراد که در رسانه‌های آنلاین حضور داشته و دارای فالور (دنبال‌کننده) بسیاری در توئیتر هستند، این پیام را خودشان پخش می‌کنند.»
ساموئلز در ادامه مقاله‌اش با عنوان «رمان‌نویس الهام‌بخش: چه کسی پیر سیاست خارجی اوباما شد» می‌نویسد در جهانی که گزارشگران باتجربه برای انتشار خبر پیش از همه رقابت می‌کردند و وسیله پیشبرد منافع کاخ سفید شدن، صرف‌نظر از اینکه چه حزبی بر سر کار است، مایه شرمساری بود، ادامه دادن یک «روایت» در یک بازه زمانی بلند مدت سخت‌تر بود. اما اکنون یک ایده یا نقل قول 140 کاراکتری (توئیت) خبر روز شده و حتی گزارشگران باتجربه نیز به سختی متوجه می‌شوند که این اسپین (دستکاری خبر) به چه دلیل و از کجا نشأت گرفته است.
ساموئلز بخشی از مقاله و مصاحبه‌اش با بن رودز را به روایتی که کاخ سفید حل توافق هسته‌ای پدید آورد اختصاص داده است. وی می‌نویسد در روایتی که رودز نقل می‌کند «داستان» توافق هسته‌ای ایران در سال 2013 آغاز می‌شود، زمانی که «میانه‌روها» به رهبری حسن روحانی گروه به اصطلاح «تندرو» را شکست دادند.
خود باراک اوباما نیز در در سخنرانی‌خود در 14 جولای 2015 برای اعلام توافق هسته‌ای می‌گوید: «امروز، پس از دو سال مذاکره، آمریکا به همراه شرکای بین‌المللی‌اش به چیزی دست یافت که دهه‌ها دشمنی نتوانسته بود به آن دست یابد.» اگرچه اظهارات اوباما از نظر فنی درست بودند - دو سال مذاکره رسمی برای برجام انجام شده بود - اما به همان اندازه گمراه‌کننده نیز بود زیرا مهمترین بخش‌های مذاکرات با ایران از اواسط سال 2012 و ماه‌ها پیش از ریاست‌جمهوری روحانی انجام شده بودند. مفاد اصلی توافق هسته‌ای سه ماه قبل از انتخابات ایران در مسقط، پایتخت عمان، نهایی شده بود.
ساموئلز می‌گوید ایده مذاکره با میانه‌روها منافع سیاسی زیادی برای اوباما داشت، این ایده که رئیس‌جمهور آمریکا با کسانی وارد مذاکره شده است که خواهان روابط صلح‌آمیز با همسایگان و آمریکا است.
مرکز عصبی تبلیغ توافق هسته‌ای در کنگره که در سه ماه از جولای تا سپتامبر ماه گذشته میلادی انجام گرفته در کاخ سفید قرار داشت. چاد کریک‌مایر، که در دفتر امور حقوقی کاخ سفید کار می‌کرد، در هدایت این گروه نقش داشت. به گفته وی این گروه که از آن به عنوان «اتاق جنگ» یاد می شود، متشکل از افرادی از وزارت خارجه و خزانه‌داری، نمایندگی آمریکا در سازمان ملل، «برخی اوقات وزارت دفاع آمریکا» و همچنین وزارت انرژی و شورای امنیت ملی آمریکا بود.
کریک‌مایر می‌گوید یکی از افرادی که در شکل‌دهی به روایت توافق هسته‌ای نقش داشت تانیا سومانادر، مدیر 31 ساله واکنش دیجیتالی در اداره استراتژی دیجیتالی کاخ سفید، بود که در اتاق جنگ و توئیتر با عنوان TheIranDeal@ شناخته می‌شد. کاخ سفید با استفاده از ابزار شبکه‌ای و اطلاعات قرن 21 اطمینان حاصل می‌کرد که بتواند آنچه سناتورها و افرادی که برای آنها کار می‌کنند و آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهند، می‌بینند، ردیابی کرده و مطمئن شود که هیچ اظهار نظر منفی توئیت نشود.
تانیا می‌گوید از گزارشگرانی چون جفری گلدبرگ، روزنامه آتلانتیک، و لورا روزن، وب‌سایت المانیتور، برای بازنشر روایت کاخ سفید در فضای مجازی استفاده می‌کرد. «لورا روزن تبدیل به فید RSS (نرم‌افزاری که مطالب را جمع و بازنشر می‌کند) من شده بود. وی تقریبا هر چیزی را یافته و توئیت می‌کرد.»
ساموئلز می‌نویسد در حالیکه رابرت مالی و نمایندگان وزارت خارجه شامل جان کری و وندی شرمن در حال مذاکرات رسمی با ایرانی‌ها برای تأیید جزئیات چارچوبی بودند که پیشتر درباره‌اش توافق شده بود، اتاق جنگ رودز به فعالیتش در کاپیتال‌هیل و با گزارشگران ادامه می‌داد. در بهار سال گذشته، متخصصین کنترل تسلیحات شروع به ظهور در اندیشکده‌ها و شبکه‌های اجتماعی کردند و بعدها تبدیل به منابع کلیدی برای صدها ژرونالیستی شدندکه اغلب چیز زیادی نمی‌دانستند. مالی می‌گوید: «ما یک اتاق اکو ایجاد کردیم. آنها چیزهایی را می‌گفتند که آنچه ما به آنها داده بودیم را تأیید می‌کرد.»
