به گزارش سراج24، سیداسدالله جولایی با اشاره به تعداد محکومان مهریه در زندان‌های سراسر کشور اظهار کرد: از مجموع یک هزار و 855 زندانی مهریه، حدود یک هزار و 500 نفر مشمول کمک‌های ستاد مردمی دیه می‌شوند.
به گفته مدیر عامل ستاد دیه، استان فارس با 216 زندانی مهریه، مازندران 156، تهران 141 و اصفهان با 111 محکوم، بیشترین تعداد محکومان مهریه و استان‌های ایلام، خوزستان، سیستان و بلوچستان و کرمانشاه به ترتیب با شش، 15، 21 و 22 زندانی، کمترین محکومان مهریه را در سراسر کشور دارند.
جولایی با بیان اینکه موضوع به ظاهر ساده مهریه، سلامت و صلابت خانواده‌ها را در معرض آسیب قرار می‌دهد، افزود: متأسفانه امروزه بر خلاف روزگاران قدیم که بر ضرورت تحمین خانواده‌ها تأکید می‌شد، چشم و هم‌چشمی و باورهای نخ‌نمایی همچون «مهریه را کی داده و کی گرفته» بسیاری از تازه دامادها را روانه زندان کرده است؛ این در حالی است که مهریه در سنت حسنه نبوی و فقه جعفری، بیشتر برای استحکام کیان خانواده و تکریم مقام زن است نه از هم پاشیدن خانواده.
وی توضیح داد: آمار بالای محکومان مهریه در زندان‌ها و آمد و شدهای به جا و پرسه‌های گاه نابه‌جای برخی زوجه‌ها در راهروهای دادگاه خانواده ثابت کرده که مهریه اگر وسیله‌ای تعیین کننده برای انس بیشتر زوجین نباشد، قطعا تضمین کننده خوشبختی بسیاری از وصلت‌ها نیز نخواهد بود.گرچه به سبب غیرتشریفاتی بودن عقد نکاح، اندازه‌ای معین برای مهریه نمی‌توان تعیین کرد اما در این زمینه شایسته است چشم‌ها را بر شئونات اسلامی و فلسفه مهریه نبسته و از سفارش‌های متواتر دینی در تعیین مهریه‌های معقول غافل نباشیم.
مدیرعامل ستاد دیه تأکید کرد: توصیه اسلام همواره بر این اصل استوار بوده که مقدار مهریه زنان باید به گونه‌ای باشد که یک مرد با آرامش خاطر بتواند به ایفای این تعهد پرداخته و کوچک‌ترین کراهت قلبی نیز در پذیرش اندازه مهریه نداشته باشد.
جولایی اضافه کرد: شواهد نشان می‌دهد درصد زیادی از دختران، مهریه را با این نیت بالا می‌گیرند که به امیال همسرشان مبنی بر تجدید فراش لگامی آهنین زده و بر سر راه طلاق آنها (به زعم خویش ) مانعی بزرگ بتراشند، در حالی که باید اعتراف کرد این باورهای موضعی و این اعتقادات بظاهر اعتمادساز، مباحثی خاک خورده است.
وی گفت: تجربه سال‌ها فعالیت در ستاد دیه کشور و دیدن هزاران پرونده به ما ثابت کرده که مهریه سنگین سرچشمه دشمنی‌هاست و نمی‌تواند پشتوانه امنی برای تداوم زندگی زناشویی باشد زیرا وقتی ادامه و تحمل یک زندگی با کج رفتاری شوهر اعتبار خود را از دست می‌دهد، زن در طلاق پیشقدم شده و با استناد به این جمله معروف که «مهرم حلال و جانم آزاد» مُهر پایانی بر روابط زناشویی خود می‌زند و بی توجه به حقوق حقه‌ای که دارد، شریک زندگی خود را برای همیشه ترک می‌کند.
