محمد جعفری- به گزارش خراسمردی که به دنبال درگیری با همسر دومش او را کشته و جنازه اش را در دیوار خانه پنهان کرده بود در جلسه محاکمه جزئیات این جنایت را تشریح کرد. روز ۱۶ بهمن سال ۸۹ خانواده زنی به نام «ف» به پلیس آگاهی تهران مراجعه و اعلام کردند، زن جوان به طرز مشکوکی ناپدید شده است. آخرین نفری که این زن را دیده بود شوهرش «ق» بود. او به ماموران گفت: با هم برای خریدن لباس بیرون رفته بودیم اما «ف» از خرید منصرف شد و با خودرو به سمت خانه راه افتادیم اما او در بین راه پیاده شد و دیگر خبری از او ندارم. در ادامه افسران آگاهی به بررسی همه راه هایی که می توانست به یافتن «ف» کمک کند پرداختند اما با گذشت حدود دو ماه هیچ ردی از او پیدا نشد. در مرحله دوم از تحقیقات، افسران آگاهی به بررسی زندگی خصوصی زن مفقودی پرداختند و پی بردند او همسر دوم «ق» است و از مدتی قبل با او اختلاف داشته است. از سویی ردیابی تلفن همراه «ف» و بررسی آخرین مکالمات وی همسرش را در مظان اتهام قرار داد. به این ترتیب وی احضار شد و وقتی در برابر ترفندهای کارآگاهان قرار گرفت در اعترافاتی هولناک گفت: «ف» را کشته و جنازه را داخل دیوار خانه اش مدفون کرده است. به این ترتیب ماموران با راهنمایی «ق» دیواری را که به طرز ماهرانه ای چیده شده بود شکافتند و جنازه را بعد از دو ماه کشف کردند. با وجود این که مادر مقتول ابتدا خواستار مجازات داماد جنایتکارش شده بود اما در ادامه از خونخواهی گذشت. در چنین شرایطی پرونده این همسرکشی با صدور قرار مجرمیت و کیفرخواست به دادگاه کیفری استان تهران ارسال شد. در جلسه محاکمه که صبح دیروز در شعبه ۷۱ دادگاه کیفری، به ریاست قاضی نورا... عزیزمحمدی برگزار شد ابتدا صالحی، نماینده دادستان پشت تریبون ایستاد و به قرائت کیفرخواست پرداخت. در ادامه مادر «ف» خواستار دریافت دیه فرزندش شد و سپس نوبت به «ق» رسید تا در برابر اتهام قتل عمد از خود دفاع کند. او گفت: من همسر دیگری دارم که از او صاحب دو فرزند هستم. سال ۸۵ بود که با «ف» آشنا شدم. او هم از شوهرش جدا شده بود. ابتدا مدتی او همسر صیغه ای ام بود اما در ادامه به طور رسمی او را عقد کردم و برایش خانه و خودرو گرفتم. حدود ۴ سال با او زندگی خوبی داشتم و حتی صاحب یک دختر شدیم تا این که اواسط سال ۸۹ بود که بهانه گیری هایش آغاز شد. او می گفت من به همسر اولم بیشتر اهمیت می دهم و مدتی بر سر این موضوع با هم اختلاف داشتیم. روز حادثه «ف» از من خواست به خانه اش بروم. گفت می خواهد درباره موضوع مهمی با من صحبت کند. وقتی وارد شدم شروع به داد و فریاد کرد و من را به طرف خودش کشید. من ناخودآگاه جلوی دهانش را گرفتم تا همسایه ها صدایش را نشنوند اما وقتی به خودم آمدم او دیگر نفس نمی کشید. چند دقیقه گذشت اما نه تنها «ف» به هوش نیامد بلکه از دهانش خون بیرون زد. او مرده بود. من هم برای پنهان کردن مرگش جنازه را سوار بر خودرو ام کردم و به خانه دیگرم در خیابان جیحون که آن زمان خالی بود بردم. جسد را درون یک قالیچه پیچیدم و داخل یک کمد دیواری گذاشتم. در ادامه با نئوپان رویش را پوشاندم و دیوار را گچ گرفتم اما یکی دو روز بعد گچ ها ریخت. به همین خاطر چند روز بعد با آجرهای سفالی جلوی کمد دیواری را دیوار کشیدم و روی آن نئوپان نصب کردم. طوری که دیگر معلوم نبود آن جا کمد است. فکر می کردم با این کار راز مرگ همسرم برای همیشه پنهان می ماند اما سرانجام دستم رو شد. اعترافات این مرد در حالی بود که در اواخر جلسه به دستور قاضی دختر ۴ ساله متهم نیز وارد جلسه شد و این مرد با ابراز ندامت از کارش دخترش را در آغوش کشید. در پایان قضات دادگاه وارد شور شدند و با توجه به درخواست اولیای دم برای دریافت دیه، متهم را به لحاظ جنبه عمومی جرم به ۱۰ سال حبس محکوم کردند که ۶ سال آن تعلیقی است.
