«گروه فرهنگی سراج24»- چهارمین فصل از سریال به یاد ماندنی سیروس مقدم نیز به پایان رسید و طبق نظرسنجی ها، همانند سال های پیش در صدر استقبال مردمی در زمان پخش قرار گرفت.
«پایتخت 4»، بسیار جذاب آغاز شد، سقوط هواپیمای "راحیل" و ظاهر عزادار نقی و ارسطو عامل و حواشی پیرامون آن نویدبخش لحظاتی خوش و شاد برای بینندگان بود اما پس از چند قسمت از گذشت سریال، کم کم شوخی ها تکراری شد؛ گره های خوبی در داستان زده و گشوده نشد و از نیمه پایتخت به بعد نیز که دام شعارزدگی برای این اثر نیز باز شد تغییر ناگهانی داستان به سمت ساخت و ساز غیرمجاز در جنگل ها و پایان به شدت ضعیف و شعاری فیلم، این سری از دستپخت تنابنده و مقدم را از نسخه های قبلی پایین تر آورد.
اغراق در شخصیت همای سعادت و عقل کل نشان دادن او در برابر گیجی و سبک سری شخصیت اصلی فیلم یعنی نقی معمولی و سایر نقش های سریال در کنار ضربه خوردن خانواده جذاب و همدل "معمولی" از دیگر نقاطی بود که باعث شد «پایتخت 4» از آن چه انتظارش را داشتیم ضعیف تر باشد.
اما در کنار این نقاط ضعف، هنوز "پایتخت 4" یک سریال ایرانی قابل دفاع است. سیروس مقدم، موفق شده است اثری را خلق کند که در مورد مردم ایران صحبت می کند، زمان و مکان از این اثر قابل انتزاع نیست و مولفه اصلی هویتی آن را تشکیل می دهد. پایتخت 4 را باید در برابر سیل آثار سینمایی و تلویزیونی آپارتمانی ببینیم که اگر زن های با روسری و زبان فارسی را از آن حذف کنیم اصولا متوجه نمی شویم در چه زمانی و چه مکانی ساخته شده است؟ بناست چه چیزی را روایت کند و چه دردی را درمان کند. کپی های نازل و دست چندم از آثار خارجی که فقط ساخته می شوند تا ساخته شده باشند، نه اتفاقی را رقم می زنند و نه در یاد کسی می مانند؛ برای اثبات این گزاره کافی است در میان مردم بروید و نام چند سریال چند سال اخیر را که به یاد می آورند برایتان بگویند قطعا آثاری ذکر خواهند شد که رنگ و بویی از زیست بومشان یعنی ایران و فرهنگ متعلق به این کشور داشته باشد؛ آثار آپارتمانی با دغدغه های روشنفکری و کافه ای آمدند و بودجه ها را بلعیدند و در ذهن هیچ کسی جای نگرفتند.اما با این حال موج استقبال از این داستان های بی هویت هنوز ادامه دارد و در این میان باید "پایتخت 4" را قدر دانست.
سیروس مقدم بابت کارگردانی و محسن تنابنده (حتی اگر گینس را کارگردانی کرده باشد باز به خاطر قلم طلایی اش در "پایتخت 4") قابل ستایشند. این اثر آن گونه که خود تنابنده گفته است آنقدر کشش و سوژه دارد که تا ابد ادامه پیدا کند؛ به نظر می رسد نقایص "پایتخت" به گونه ای هستند که می توان از آنها چشم پوشید و این سریال شایستگی آن را دارد که تا سال های سال مهمان بزم های نوروزی یا سفره های افطاری ایرانیان باشد.
