به گزارش خبرنگار سراج24، بیشتر از سی سال از زمان پیروزی انقلاب گذشته است . دیگر نمی توان دغدغه حمایت از پابرهنگان و مستضعفین را در ادبیات مسئولان نظام جمهوری اسلامی دید .در اوایل دهه 60 واژه پابرهنگان و فقرا و مستضعفین به قشر کم درآمد جامعه تغییر نام پیدا کرد . در دوران برنامه های توسعه ای بود که دیگر حرفی از این افراد به میان نیامد و قشر مستضعف و قشر کم درآمد به دهک های پایین درآمدی تغییر نام دادند . از واژه پر احساس و پر مسئولیت فقرا و پابرهنگان امروز تنها واژه «دو دهک پایین» باقی مانده که زیاد هم نمی تواند نمایشگر واقعیت موجود در جامعه باشد . بازی با واژه ها از زمانی آغاز شد که برنامه های توسعه ای به میدان آمدند و دولت سازندگی اعلام کرد ممکن است در هر صورت برخی زیر چرحهای توسعه له شوند ! اما در مقابل این واژه سازی ، واژه های دیگری نیز کمتر به میان صحبت های مردم راه باز کرد . با پایان هشت سال دفاع مقدس و آغاز دوران موسوم به سازندگی، واژگان جدیدی وارد ادبیات عامه ی مردم شد. واژگانی مانند "آقازادگی" و "رانت". واژگانی هم مانند "اختلاس"، "اشرافیت" و "کاخ نشینی" دوباره در جامعه برجسته شد.
با بالا گرفتن بحث های اینچنینی در زمان انتخابات سال 84 و بعد از آن 88 و تاکید مقام معظم رهبری بر رای دادن مردم به فردی که سادهزیست بوده و خوی اشرافیگری نداشته باشد ، باز هم توجیه مسئله اشرافیت در دستورکار کسانی قرار گرفت که بیشترین نزدیکی را به این واژه داشتند.
اما یکی از بزرگترین ویژگیهای حضرت امام خمینی « رضوان الله تعالی علیه » ساده زیستی ایشان بود, چیزی که کمتر در افرادی که به مقام بلند و منزلتی می رسند, وجود داشته و دارد. امام خمینی (ره) از ابتدا تا انتهای عمر پربرکتش, دست از ساده زیستی نکشید و همین امر یکی از عواملی بود که او را در مبارزه مستمر و وقفه ناپذیرش با استبداد و استعمار موفق ساخت. اصولا امام (ره) از همه قیود آزاد بود و همین وارستگی, همه خوف و بیم ها را از دل پاک او زدوده و از او قهرمانی بزرگ در عرصه معنویت ساخته بود.
ساده زیستی راهی برای مبارزه با مستکبرین
مسلما کسی که نتواند در مبارزه نفس خود با تجمل پرستی پیروز شود, نخواهد توانست در مقابل قلدریهای مستکبران و همچنین زرق و برق انواع و اقسام تطمیعها مقاومت نماید. حضرت امام, یکی از بهترین راهکارهای مبارزه با استکبار و ابرقدرتها را « ساده زیستن » می دانستند, بطوریکه می فرمودند: « اگر بخواهید بی خوف و هراس در مقابل باطل بایستید و از حق دفاع کنید و ابر قدرتان و سلاحهای پیشرفته آنان و شیاطین و توطئه های آنان در روح شما اثر نگذارد و شما را از میدان بدر نکند, خود را به « ساده زیستن » عادت دهید و از تعلق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهیزید. مردان بزرگ که خدمتهای بزرگ برای ملتهای خود کرده اند, اکثرا « ساده زیست » و بی علاقه به زخارف دنیا بوده اند.. . چرا که با زندگانی اشرافی و مصرفی نمی توان ارزشهای انسانی و اسلامی را حفظ کرد »
این روزها که برخی در دولت و سایر نهادهای حکومتی به دنبال توجیه خوی اشرافیگری در بین مسئولان هستند ، به نظر می رسد مروری بر آثار امام (ره) در این زمینه بسیار مفید باشد .
حضرت امام (ره ) بارها توجه مسئولان را به فرهنگ « ساده زیستی » جلب کردند تا جائیکه فرمودند: « آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد, آن روز است که باید ما فاتحه دولت و ملت را بخوانیم. آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته از آن خوی کوخنشینی بیرون برود و به کاخنشینی توجه بکند, آن روز است که انحطاط برای خود و برای کسانیکه با او تماس دارند, پیدا می شود. آن روزی که مجلسیان خوی کاخ نشینی پیدا کنند خدای نخواسته و از این خوی ارزنده کوخنشینی بیرون بروند, آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم. ما در طول مشروطیت از این کاخنشین ها خیلی صدمه خوردیم, مجلس های ما مملو از کاخنشین بود.. . آن روزی که توجه اهل علم به دنیا شد و توجه به این شد که خانه داشته باشند چطور و زرق و برق دنیا خدای نخواسته در آنها تاثیر بکند, آن روز است که باید ما فاتحه اسلام را بخوانیم. . . آن روزی که زرق و برق دنیا پیدا بشود و شیطان در بین ما راه پیدا کند و راهنمای ما شیطان باشد, آن روز است که ابرقدرتها می توانند در ما تاثیر کنند و کشور ما را به تباهی بکشند. همیشه این کشور بواسطه این کاخنشینها تباهی داشته است. این سلاطین جور که همه تقریبا کاخنشین بودند, اینها به فکر مردم نمی توانستند باشند, احساس نمی توانستند بکنند فقر یعنی چه , احساس نمی توانستند بکنند بی خانمان یعنی چه .. . وقتی که کسی احساس نکند که فقر معنایش چیست گرسنگی معنایش چیست این نمی تواند به فکر گرسنه ها و بفکر مستمندان باشد. لکن آنهایی که در بین همین جامعه بزرگ شده اند و احساس کردند فقر چیست دیدند, چشیدند فقر را, احساس می کردند, ملموسشان بوده است که فقر یعنی چه, اینها می توانند به حال فقرا برسند. کوشش کنیم که این وضعیت در همه ما محفوظ باشد, در مجلس ما, در ارگانهای دولتی ما, . . .
روحانیت ، دولت و ساده زیستی
یک مطلب اینکه من خوف این را دارم که در این انقلاب که باید روحانیت تقویت بشود و آنچه که شده است به هدایت آقایان بوده است، مبادا خدای نخواسته به واسطه بعض از اعمالی که از بعض از این روحانیون و معممین صادر می‌شود، این موجب این بشود که یک وقت یک سستی در روحانیت پیدا بشود. یکی قضیه اینکه از آن زیّ روحانیت و زیّ طلبگی بوده است، اگر ما خارج بشویم، اگر روحانیون از آن زی که مشایخ ما در طول تاریخ داشتهاند و ائمه هدی ـ سلام اللّه علیهم- داشتهاند، ما اگر خارج بشویم خوف این است که یک شکستی به روحانیت بخورد، و شکست به روحانیت شکست به اسلام است. اسلام با استثناء روحانیت محال است که به حرکت خودش ادامه بدهد. اینهایند که اسلام را معرفی میکنند و به پیش میبرند و از اول هم همین طور بوده.اگر ما از زی متعارف روحانیت خارج بشویم و خدای نخواسته، توجه به مادیات بکنیم، در صورتی که خودمان را با اسم روحانی معرفی میکنیم، این منتهی ممکن است بشود به اینکه روحانیت شکست بخورد." صحیفه امام(ره)- جلد 18
اما (ره) همچنین نسبت به گسترش خوی کاخ نشینی در میان مسئولین نیز به شدت نگران بودند و به همین دلیل بیان کردند: آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحۀ دولت و ملت را بخوانیم. آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته، از آن خوی کوخنشینی بیرون برود و به کاخنشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای خود و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا می‌شود. آن روزی که مجلسیان خویکاخنشینی پیدا کنند خدای نخواسته، و از این خوی ارزندۀ کوخنشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم. ( ۰۱/۰۱/۱۳۶۲)
ایشان همچنین در جای دیگری بیان کردند : دولت‌ها بفهمند که قدرت به این نیست که ظرف طلا باشد و ظرف نقره باشد، قدرت به این نیست که پردههای کذا باشد، بزرگی و عظمت به این نیست که پردههای کذا باشد و مبلهای کذا باشد از مال این ملت ضعیف! خود ملت توی این غار‌ها زندگی بکند و شما در کاخهای دادگستری و در کاخهای نخستوزیری؟! تعدیل کنید خودتان را؛ اگر از خودتان شروع نکنید نمیتوانید اصلاح کنید. (۱۵/۱۲/۱۳۵۷)
ملت آنها را سر جای خودشان بنشاند
اما راه مقابله با این خوی چیست ؟ حضرت امام در این باره فرموده اند : ملت ما متوجه باشند که وقتی که مجلسشان یک مجلسی است که از طبقۀ متوسط است و توی این مجلس آن «دوله»ها و «سلطنه»ها و «سلطنتی»ها را نداریم و در دولت هم آنطور دولتهایی که افراد مرفه سرمایهدار کذا باشند نداریم، در ارتش هم آن افراد سپهبد و کذایی که املاک بیاندازه داشتند و آپارتمانهای چندین طبقه داشتند نداریم، این مملکت محفوظ میماند. آن روزی که هر یک از شما‌ها را ملت دید که دارید از مرتبۀ متوسط میغلتید به طرف مرفه و دنبال این هستند که یا قدرت پیدا بکنید یا تمکن پیدا کنید، مردم باید توجه داشته باشند و اینطور افرادی که بتدریج ممکن است یک وقتی خدای نخواسته پیدا بشود، آنها را سر جای خودشان بنشاند. اگر ملت میخواهد که این پیروزی تا آخر برسد و به منتهای پیروزی که آمال همه است برسد، باید مواظب آنهایی که دولت را تشکیل میدهند، آنکه رئیس جمهور است، آنکه مجلس هست، مجلسی هست، همۀ اینها را توجه بکنند که مبادا یک وقتی از طبقۀ متوسط به طبقۀ بالا و به اصطلاح خودشان مرفه به آن طبقه برسد. (سخنرانی در حسینیه جماران)
مسئولین از طبقه مرفه نباشند
ملت در سرتاسر کشور در کارهایى که محول به اوست برطبق ضوابط اسلامى و قانون اساسى انجام دهد؛ و در تعیین رئیس جمهور و وکلاى مجلس با طبقۀ تحصیلکردۀ متعهد و روشنفکر با اطلاع از مجارى امور و غیروابسته به کشورهاى قدرتمند استثمارگر و اشتهار به تقوا و تعهد به اسلام و جمهورى اسلامى مشورت کرده، و با علما و روحانیون با تقوا و متعهد به جمهورى اسلامى نیز مشورت نموده؛ و توجه داشته باشند رئیس جمهور و وکلاى مجلس از طبقهاى باشند؛ که محرومیت و مظلومیت مستضعفان و محرومان جامعه را لمس نموده و در فکر رفاه آنان باشند، نه از سرمایهداران و زمینخواران و صدرنشینان مرفه و غرق در لذات و شهوات که تلخى محرومیت و رنج گرسنگان و پابرهنگان را نمىتوانند بفهمند. (بخشی از وصیت نامه)
انتهای پیام/
