به گزارش « سراج24»، هرچند حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی گفته است که این فیلم‌ها ماحصل تولید در چند ماهه اخیر نبوده بلکه متعلق به ماه‌ها قبل است (البته هدف و غرض ایوبی هر چند به زبان و آشکارا هویدا نشده است اما به خوبی معلوم است ک منظورش این است که این فیلم‌ها در دولت قبلی ساخته شدهاند پس ربطی به دولت تدبیر و امید ندارد!) لازم است قبل از هر چیز به جناب ایوبی و دیگر دوستانی که از این مفر استفاده می‌کنند عرض شود که آقایان،د وستان بزرگوار استراتژی «کی بود کی بود من نبودم» تا اندازه‌ای راهبرد و کارآیی دارد و از اینجا به بعد دیگر برای مخاطبان و مردم هوشمند و خبره جامعه عصر «های تک» و «دهکده جهانی» که افراد را قادر می‌سازد با یک جست‌وجوی ساده در فضای مجازی کنه و بیخ و بن هر موضوعی را عیان و برملا کنند، محلی از اعراب نخواهد داشت.
بهتر است بعد از گذشت چندین ماه از آغاز دولت تدبیر و امید که خودش را متزین به صفات مطنطن و البته متنوعی مثل «دولت راستگویان» و. . . پیراسته و آراسته کرده است، به غیر از اینکه چنین سبک نخ‌نما و مندرس شده مدیریتی(با رویکرد و استراتژی شعار فوق الذکر) دور از عدل و انصاف بوده بلکه حتی تا حدود زیادی غیرمنطقی به دور از عقل و تدبیر جلوه می‌نماید! البته من فکر می‌کنم که شخص آقای روحانی به عنوان یک حقوقدان و نه یک سرهنگ! از شما و دیگر دوستان وزارت ارشاد، سازمان سینمایی و هیئت انتخاب و مسئولان برپایی جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، با یک نگرش مدقانه سوراخ دعای لازمه را پیدا کرده است که به فیلمسازان می‌گوید آثاری بسازید که در میان جامعه امید را ایجاد کنند! هر چند یکی، دو فیلم حاضر در جشنواره سی و دوم که خیلی خیلی حسابشان از بقیه آثار از نظر کیفیت محتوایی و فرمی جداست و قابل احترام نیز هستند و در مقام دلخوش‌کنک و مرهم اندکی برای زخمی عمیق و ناسور قابل احصا می‌باشند، اما هیچ به این مسئله فکر کرده‌اید که این سیل و سونامی تراژیک فیلم‌هایی لبالب از سَرخوردگی و ناامیدی که قرار است مولود این جشنواره و البته برای اکران در سال آینده باشند چه اوضاع و احوالی به بدنه جامعه تزریق می‌کنند؟!
اصلاً فکر کرده‌اید که برای اکران ایام نوروز که شاه‌بیت بازه زمانی اکران برای هر فیلمی است می‌خواهید کدام یک از این آثار را جانمایی و اکران کنید تا فضای آغاز سال جدید و سرشار از سرور و شادی آحاد مردم جامعه را تبدیل به ابروهای درهم کشیده و تولید قیافه‌های عبوس و تلخ نکنند؟! آیا در آن زمان هم می‌خواهید با فرافکنی و شانه خالی کردن از مسئولیتی که بر عهده دارید بگویید که این فیلم‌ها در دولت قبلی ساخته شدهاند؟! آیا این بهانه آوردن از جانب شما و فیلمسازانی که هر کدام در جریان نشست‌های خبری آثارشان تأکید می‌کنند که مخاطب برایشان مهم نبوده یا اینکه فیلم را به خاطر دلشان ساخته‌اند! نمی‌تواند ملاک و مستندی در راستای درستی فضای «آنارشی» در بین سینماگران و نگاه «لیبرالی» مروج اباحه‌گری مسئولان ذی‌مدخل باشد؟!
نکته حائز اهمیت دیگری در اینجا وجود دارد و آن اینکه همین آثاری که امروز سعی در اعلام برائت نسبت به آنها دارید توسط فیلمسازانی ساخته شدهاند که مورد حمایت‌های خاصه و تأییدات موکد ولاینقطع شما به عنوان مسئولان و مدیران ارشد حوزه فرهنگ و هنر دولت، بوده و هستند! با این تفاسیر آیا باز هم توقع دارید این قبیل فیلمسازان که چشم‌شان به دهان صاحبان و برپاکنندگان جشنواره‌های غربی است و به آن تفاخر هم می‌کنند، ولع اشتهار و جیغ و هورا کشیدن جشنواره‌های غربی را رها کرده و آثاری تولید کنند که سرشار و مملو از امید بوده و حس خوش‌بینی به آینده را در جامعه جاری و ساری کنند؟! اگر چنین خیالی در سر می‌پرورانید باید بگویم که «زهی خیال باطل!» چه اینکه فردای آن روز که رئیس‌جمهور چنین درخواستی را از سینماگران مطالبه کرد موج عظیمی از انتقادات و اصطلاحاً «تیریپ» برداشتن‌های آزادیخواهانه و شبه‌روشنفکرانه از جانب همان افرادی که شما درباره شأن و جایگاهشان به غلوگویی افتاده‌اید، شروع شد و اوج گرفت! به نظر می‌رسد که هرچه زودتر باید تکلیف‌تان را با خیلی از مباحث و افراد یکسر و معلوم کنید، چراکه با از دست دادن فرصت‌های امروز، پایان و نهایتی به جز پشیمانی و تأسف خوردن برای شما و فرهنگ و هنر این سرزمین نمی‌توان تصور کرد.
منبع:جوان
