به گزارش سراج24 به نقل از منابع غربی ؛ اکنون 12 سال از زمانی که جرج دبلیو بوش رئیس جمهور وقت امریکا تصمیم خود را برای نادیده گرفتن قوانین بین المللی و کنوانسیون های ژنو اتخاذ کرد ، می گذرد و امروز به جایی رسیده ایم که شمار زیادی از کسانی که در گوانتانامو حضور دارند و هرگز محاکمه نشدند ، هنوز هم شرایط دشوار آن جا را متحمل می شوند.
مکان وحشتناک و مرموزی که کلمات به درستی نمی توانند مفهوم آن را به خوبی توصیف کنند. 15 نفر روزانه در بازداشتگاه گوانتانامو تغذیه اجباری می شوند که این کاملا با اصول اخلاق پزشکی مغایرت دارد. اعتصاب غذای کنونی زندانیان گوانتانامو از فوریه گذشته آغاز شده است . برخی از وکلای این زندانیان می گویند اکنون جز پوست و استخوان از این افراد چیزی باقی نمانده است.
به نظر می رسد چنین خشونت هایی به یک قاعده روزانه با تفتیش بدنی آزاردهنده و بدرفتاری با زندانیان در داخل و خارج سلول ها از سوی اعضای ویژه ای که لباس های زرهی بر تن دارند ، تبدیل شده است. زندان های انفرادی برای برخی از زندانیان حتی ماهها یا سال ها به طول می انجامد. مجموعه ای از جراحات جسمی و آزارها و زخم های روانی و بیماری زندانیان به دلیل شرایط نامطلوب 12 سال گذشته در گوانتانامو کاملا مشهود است و عوامل آن در سطوح مختلف دولت و ارتش امریکا قرار دارند.
به عبارت دیگر می توان گفت گوانتانامو نماد هنجار جدیدی است که از دوره ریاست جمهوری جرج دبیلو بوش به جهان تحمیل شده ، هنجاری که ظاهرا با مفهوم جنگ با تروریسم درهم آمیخته است. تصاویر تکان دهنده از وضعیت زندانیان در ابوغریب عراق در سال 2004 در واقع از اقداماتی منشا می گیرد که مجوز آن از سوی کاخ سفید در دوره جرج دبیلو بوش برای بگرام ، قندهار و گوانتانامو صادر شده است.
اتخاذ چنین اقداماتی از سوی امریکا از جمله زندانی کردن افراد بدون اتهام یا حتی محاکمه ، نادیده گرفتن کنوانسیون های ژنو ، شکنجه و بدرفتاری های گسترده ، رای های سیاسی همگی گامی به عقب برای تمدنی محسوب می شود که کشورهای دیگر را به موارد مختلف نقض حقوق بشر متهم می کند و موارد آن به عنوان مثال روزانه در فلسطین ، عراق ، مصر ، سوریه قابل مشاهده است.
اما در مقابل کشتار غیرنظامیان با هواپیماهای بدون سرنشین امریکایی در یمن ، پاکستان و سومالی به بخشی از الگویی تبدیل شده است که با غیرنظامیان به سهولت همانند افراد نظامی رفتار می شود. طی این دوره 12 ساله ، صدها وکیل امریکایی و از دیگر نقاط جهان به طور خستگی ناپذیر تلاش کردند روندی را برای کمک به زندانیان گوانتانامو در پیش گیرند اما ظاهرا تا امروز نتیجه ای به دنبال نداشته است.
از زمانی که سرهنگ جان بوگمن فرماندهی و ریاست گوانتانامو را سال گذشته برعهده گرفت ، افراد وی تعمدا رویکرد تقابلی تر را با زندانیان در پیش گرفتند که از جمله آن می توان به تجسس آزاردهنده بدن زندانیانی که با وکلای خود دیدار می کردند تا حتی تماس تلفنی داشتند ، حمله به سلول زندانیان و برداشتن وسایل آنان و حتی تجسس برای یافتن قرآن اشاره کرد.
اجرای چنین مقررات سخت گیرانه جدیدی از سوی عوامل بوگمن موجب شد تا زندانیان دست به اعتصاب غذا زنند. از آن زمان که زندانیان برای نشان دادن اعتراض و خشم خود نسبت به شرایط غیرقانونی و دشوار گوانتانامو ، اعتصاب غذا کردند ماهها می گذرد و این در حالی است که برخی رسانه های خبری بانفوذ و قدرتمند همانند نیویورک تایمز اواخر بهار از تعطیلی گوانتانامو خبر دادند.
و با وجود اعتراضات صدها شهروند امریکایی مقابل کاخ سفید ، پرستارانی برای تغذیه اجباری زندانیان و اطمینان از این که هیچ زندانی در گوانتانامو جان ندهد ، راهی این بازداشتگاه شدند. با این حال هنوز هم موضوع شکنجه زندانیان در گوانتانامو بر سر زبان ها است و شواهد نشان می دهد که بسیاری از آنان طی سال ها به طور جدی از جمله با شوک های برقی ، محرومیت از خواب و غذا و اشکال مختلف خشونت های جنسی ، شکنجه شده اند.
حامیان برنامه بازجویی سیا از جمله دیک چنی معاون سابق رئیس جمهور امریکا می گویند شکنجه برای دستیابی به اطلاعاتی که می تواند از بروز حمله تروریستی دیگری به خاک امریکا پیشگیری کند ، بسیار ضروری است. اظهاراتی که با همه اصول و قوانین اساسی بین المللی مغایرت دارد.
