به گزارش «سراج24»، احسان هوشیارگر: دیگر سال‌هاست عادت کرده‌ایم فیلم‌های جشنواره فجر را در برج میلاد ببینیم. حالا همه در این سینما نماینده رسانه‌هستند. حتی آن بچه‌ای نوزادی که تمام گریه‌هایش را برای خالی کردن بر سر منتقدان و خبرنگاران سینمایی گذشته و یا آن خانواده‌ای که به لطف اندک آشنایی با مدیران میانی و پائینی سینمایی را که نامش به عنوان سینمایی رسانه‌ها معروف شده را محلی برای گذراندن پیک‌نیک خانوادگی خود انتخاب کرده‌اند. در این سینما همه منتقد هستند و حتی کارمندان آن مجموعه که هیچ ربطی به جشنواره ندارند هم توقع نشستن بر روی صندلی اصحاب رسانه را دارند.
هدف از نوشتن این مطلب تخطئه عملکرد مدیران روابط عمومی پیشین جشنواره نیست که اتفاقا نگارنده در چند سال اخیر همواره در بخش‌های مختلف اجرایی جشنواره حضور داشته و از مشکلات آنها نیز مطلع است.
این مقدمه نشان می‌دهد که انتظارات از مجموعه روابط عمومی جشنواره چه‌اندازه بالا است.حتی با وجودی که بسیاری از امور ربطی به آن ندارد و وقتی 500 کارت شناور خارج از ظرفیت جشنواره آن هم از مجموعه‌های خارج از جشنواره صادر می‌شود نیز در پایان اشتباها به پای روابط عمومی نوشته خواهد شد!
جشنواره یا فستیوال
جشنواره سیودوم از جهات مختلف جشنواره‌ای خاص است، چرا که نخستین جشنواره فیلم فجر در دولت جدید است هرچند که بسیاری از فیلم‌های آن محصول دولت قبل و باشد و مهمتر براساس فهرست فیلم‌هایی که در مراحل مختلف تولید قرار دارند این دوره از جشنواره چیزی از نام و اعتبار کم نخواهد داشت و به همین دلیل با جشنواره‌ای پربار مواجه خواهیم بود.
اما مهمترین نکته‌ای که باید برگزار کنندگان جشنواره مد نظر داشته باشند حتی بیش از ترکیب اعضای هیات انتخاب و داوران روشن کردن این موضوع است که قرار است «جشنواره سینمایی» برگزار شود یا جشنی از جشن‌های پیروزی انقلاب اسلامی با محوریت نمایش آثار جدید سینمای ایران. یقینا این موضوع که جشنواره فجر قرار است فستیوال سینمایی باشد یا جشنواره‌ای که در همه مردم ایران در آن سهیم باشند موضوعی مهمی است که برگزارکنندگان جشنواره سیودوم (که اتفاقا امسال تعداد این مسولان در عوض کوچک و چابک سازی وسیع و پرتعداد شده‌است) که هرکدام از این اعضا هم در دوره‌های مختلف سابقه حضور در این رویداد را دارند باید به ان فکر کنند.
اگر مراد از برگزاری جشنواره فیلم فجر، فستیوالی استاندارد و حرفه‌ای سینمایی است که در سطحی کاملا استاندارد به ارزیابی و داوری آثار جدید شده تولید در سینمای ایران که قرار است سال اینده روی پرده برود که در این صورت باید تمامی قواعد یک جشنواره حرفه‌ای رعایت شود. تعداد آثار بخش مسابقه نباید بیش از 22 فیلم باشد، دبیر جشنواره باید با قدرت بر روی آئین‌نامه و زمان اعلام شده برای دریافت نسخه نهایی آثار پا فشاری کند، بخش‌های مختلف جزیره‌ای عمل نکنند، فشار مقامات بالادستی باعث حضور و یا حذف فیلمی از بخش مسابقه نشود، جدول نمایش فیلم‌ها(چه در سالن رسانه‌ها و چه سینماهای مردمی) از پیش مشخص باشد، ملاک انتخاب بهترین فیلم تماشاگران را همه سینماگران بدانند، سینمای رسانه‌ها واقعا سینمای رسانه‌ها باشد و دیگر در آن خبری از رژه‌های مانکن‌هایی به اسم رسانه و یا منتقدان شیرخوار نباشد، سینمای هنرمندانش واقعا سینمای هنرمندان باشد، نحوه نمایش به گونه‌ای نباشد که هر فیلمسازی ضعف فنی و محتوایی فیلمش زرا به پرده نمایش و یا کیفیت پخش صدا ربط دهد، و در نهایت اینکه اگر قرار است این جشنواره حرفه‌ای برگزار شود حقوق فیلم‌ها در تعداد نمایش رعایت شود و جشنواره را با بهانه و بی بهانه آنقدر وسیع نکنیم که خودمان هم ندانیم از آن چه می‌خواهیم!.
در دوره‌های قبل گروهی که برخی از آنها امروز سکان مدیریت سینما را در دست گرفته‌اند اعتقاد داشتند جشنواره فیلم فجر باید صرفا فستیوالی باشد با 22 فیلم و مشخصاتی که در بالا ذکر آنها اما در مقابل تیم مدیریت قبلی سینما اعتقاد داشت جشنواره فجر باید جشنی برای همه مردم باشد و گسترده‌ای آن باید سراسر کشو را در بر گیرد.
از سوی دیگر همان گروه معتقد بودند اگر قرار است مکان برگزاری جشنواره فجر به عنوان فستیوال سینمایی حرفه‌ای و استاندارد در شهر تهران باشد دلیلی ندارد همزمان با نمایش آثار در تمام شهرستانها نیز این موضوع انجام شود چرا که چنین جشنواره حرفه‌ای در دنیا را نمی توان یافت که همزمان با برگزاری در شهرهای دیگر هم آثار آن اکران شوند و می‌توان با کمی فاصله و پس از برگزاری مراسم اختتامیه نمایش اثار در استانها اغاز شود تا شعور و شعف برگزاری جشنواره‌ای حرفه‌ای در تمام کشور ایجاد شود.
باید منتظر ماند و دید...
حالا اگر نیت حجت الله ایوبی به عنوان رئیس سازمان سینمایی و مشاور ارشدش علیرضا رضاداد که اتفاقا دبیر جشنواره سیودوم هم هست این باشد که این جشنواره فقط جشنی از جشن‌های پیروزی انقلاب اسلامی است و صرفا قرار‌است در فضایی دوستانه تولیدات جدید سینمای ایران به نمایش در بیاید که رعایت هیچکدام از موارد بالا ضروری نیست و می‌شود جشنواره را هر طور که راحت هستیم برگزار کرد!اما در غیر این‌صورت و اگر معتقدند جشنواره فیلم فجر فستیوالی حرفه‌ای از تولیدات منتخب سینمای ایران و در پاسداشت فجر و پیروزی انقلاب اسلامی است باید منتظر ماند و دید که آیا گروهی که با نقد عملکرد چند دوره گذشته جشنواره معتقد به برگزاری یک فستیوال حرفه‌ای و کاملا دقیق بوده‌اند می‌توانند این کار را انجام دهند یا اینکه مطرح کردن آن اعتراض‌ها صرفا دستاویزی بوده‌است برای تخریب مسولان دوره‌های گذشته جشنواره فیلم فجر.
البته در این میان بخش سینمای بین‌الملل حسابش جداست که طبیعتا مختصاتی متفاوت از سینمای داخل دارد.
