السلام علیک یا شهر الله الاکبر و یا عید اولیائه/صابران کجایید که باری دیگر ایزد منان امتحانش آغاز شده

و آن گاه که رمضان فرا می رسد درهای رحمت خداوند گشوده می شود، عطر مناجات بنده و معبود فضا را پر می کند، فرشتگان الهی گروه گروه از آسمان فرود می آیند. باران عفو و بخشایش پروردگار می بارد، نسیم لطف و مهر الهی سینه ها را لبریز می کند و فرصت پاک و بی غبار شدن روزهایمان به ما عطا می شود. رحیما! روزها به امید آمدن این ماه عظیم نشسته ایم تا در زلال حضورت دل را از تیرگیِ گناه بشوییم و از عطر مناجاتت ذرّه ذرّه وجودمان را عطرآگین نماییم تا به وادی رحمتت راه جوییم. خدایا،  به ما مدد رسان تا به شناخت و عظمت این ماه دست یابیم و روزه داری حقیقی و راستین باشیم، که روزه داری نه فقط در نخوردن و نیآشامیدن که در دوری از هر عمل زشت و ناپسند است. مهربانا! در این ماه رحمت دل به مهر مولایمان علی (ع) خوش کرده ایم و او را به درگاه تو شفیع خود خواسته ایم تا شفاعتمان کند و همین افتخار ما را بس که در زمره دوست دارانش باشیم. اکنون که در موسم دلپذیر رمضان قرار گرفته ایم توفیقمان ده تا از این ماه عظیم بهره جوییم و به تو نزدیک تر شویم و از عقاب تو دورتر، که اگر تو یاریمان نکنی، خسران زده و زیان کار خواهیم بود.

 

قال رسول الله صلى‏الله‏علیه ‏و‏آله :

 

- جاءَکُم رَمَضانُ، جاءَکُم شَهرٌ مُبارَکٌ اِفتَرَضَ الله‏ُ عَلَیکُم صِیامَهُ، تُفَتَّحُ فیهِ أبوابُ الجِنانِ، و تُغَلَّقُ أبوابُ الجَحیمِ، و تُغَلُّ فیهِ الشَّیاطینُ، فیهِ لَیلَةٌ خَیرٌ مِن ألفِ شَهرٍ، مَن حُرِمَ خَیرَها فَقَد حُرِمَ. 

 

 پیامبر خدا در مُژده دادن به یاران خویش فرمود: رمضان، شما را فرا رسیده است. براستی که ماهى مبارک شما را فرا رسیده که خداوند، روزه‏دارىِ آن را بر شما واجب ساخته است. در این ماه، درهاى بهشت، گشوده و درهاى جهنّم، بسته مى‏شوند و شیاطین به بند کشیده مى‏شوند. در آن، شبى است که بهتر از هزار ماه است. هر کس از خیر آن محروم شود، به یقین، محروم مانده است .

 

- إنَّما سُمِّیَ رَمَضانُ؛ لِأَنَّهُ یُرمِضُ الذُّنوبَ ؛‌ رمضان را به این خاطر رمضان نامیده‏اند که گناهان را مى‏سوزاند. 

 

- فی فَضلِ شَهرِ رَمَضانَ ـ  هُوَ شَهرٌ أوَّلُهُ رَحمَةٌ، و أوسَطُهُ مَغفِرَةٌ، و آخِرُهُ الإِجابَةُ وَالعِتقُ مِنَ النّارِ ؛‌ ـ درباره فضیلت ماه رمضان ـ ماهى است که آغاز آن رحمت، میانه آن آمرزش و پایان آن اجابت (دعا) و آزادى از آتش است.  

 

- مَن صامَ رَمَضانَ و قامَهُ إیمانا وَاحتِسابا غُفِرَ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِهِ، و مَن قامَ لَیلَةَ القَدرِ إیمانا وَاحتِسابا غُفِرَ لَهُ ما تَقَدَّمَ مِن ذَنبِهِ؛ هر کس رمضان را از روى ایمان و براى خدا و پاداش او، روزه بگیرد و به عبادت برخیزد، گناهان گذشته‏اش آمرزیده مى‏شود؛ و هر کس شب قدر را از روى ایمان و به امید پاداش الهى، به عبادت بایستد، گناهان گذشته‏اش بخشوده مى‏گردد.