به گزارش « سراج24 » یکی از شبهاتی که در خصوص ذکر صلوات در نماز مطرح می شود اینکه ذکر صلوات در نماز شرک است، چرا که به جای خدا، پیامبر او (ص) پرستش می‌شود؟
در پاسخ باید چند نکته را لحاظ کنیم
اگر صلوات بر ایشان که عین امر خدا در قرآن کریم است مصداق پرستش غیر خدا و بالتبع شرک باشد، دیگر در نماز و در غیر نماز ندارد و همه جا شرک است و بدیهی است که خداوند متعال از شرک باز می‌دارد، نه این که به آن امر و توصیه کند، به ویژه خطاب به مؤمنین.
«إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمً» (الأحزاب، 56)
ترجمه: خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مىفرستند، اى کسانى که ایمان آوردهاید بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبى گردن نهید.
الف - چنین نیست که هر کس بتواند نام هر چه را نپسندد و یا با اهدافش تطبیق ندارد شرک بگذارد! این فقط روش وهابی‌ها است که متأسفانه در بین برخی از اتباع مذاهب دیگر نیز شیوع یافته است. وهابیت وقتی توسط انگلیس با آل سعود پیوند خورد، به هر بهانه‌ای به مسلمان اهل تسنن در سرزمین عربستان تهمت شرک زد تا بتواند قتل عام کرده و اموال و نوامیس‌شان را به تاراج برده و با ایجاد جوّ خوف و خفقان حکومت کند. این رسم در آنها ماند و امروزه نیز به هر چه خوش‌شان نیاید مُهر شرک می‌زنند. چنان چه شاهدیم نزد آنان بندگی و دریوزگی امریکا و انگلیس، نوکری اسرائیل، قتل عام مسلمین در بحرین، سوریه، فلسطین، لبنان، افغانستان، پاکستان، عراق و ... شرک نیست، اما دعا یا توسل یا زیارت شرکت است. شرابخواری و فساد سران و شیوخ، ترور هم دینان و هموطنان، جگرخواری و ... شرک نیست، اما هر نوع عبادتی که به نوعی مسلمان را به پیامبر اکرم و آل صلوات الله علیهم اجمعین نزدیک کند، شرک قلمداد می‌شود!
ب: شرک یعنی شریک گرفتن در پرستش خدا – مثل آن که کسی در عبادت و اطاعت، هوای نفس خویش یا طواغیت درونی و برونی را عاملاً و عامداً معبود و ربّ (صاحب اختیار و تربیت کننده امور) خود گرفته و به بندگی او بپردازد. و یا کفر و شرک جسمیت و حدّ و شریک قائل شدن برای خداوند متعال است (تفکر ابن تیمیه و وهابیت)، نه این هر کاری شرک باشد، خصوصاً کاری که آنها (مشرکین و منافقین) خوش‌شان نیاید.
ج - صلوات یک دعا به درگاه خداوند منّان است و با «اللهم» شروع می‌شود؛ کجای این پرستش دیگران به جای خدا و شرک است؟! تعجب است آنان که درخواست از طواغیت را شرک نمی‌دانند، چگونه درخواست از خداوند متعال را شرک قلمداد می‌کنند؟!
اگر قرار باشد هر دعایی برای هر کسی (چه در نماز و چه در غیر نماز) شرک باشد، وهابی‌ها و غیر وهابی‌ها نیز نباید قنوت را مستحب شمرده و در آن به دعای خود و دیگران بپردازند. بالاتر از آن، اگر هر دعایی در نماز شرک باشد، نباید «اهدنا الصراط المستقیم» نیز بگویند، چرا که دعا برای خودشان است. حال چطور شد که دعا برای خودشان عین عبادت است، اما برای پیامبر اکرم و آل (ص) شرک است؟!
پس این شایعات غیر مستند و مغیر با وحی و عقل و حدیث، به جز دور کردن مسلمانان از معارف اصیل اسلامی، پیامبر اکرم و آل صلوات الله علیهم اجمعین و هم چنین معنویت و نوری که فقط در توجه و تمسک به آنان حاصل می‌شود، هیچ هدفی دنبال نمی‌کنند.
د - در نماز (چه در احکام تشیع و چه تسنن) اذکاری وجود دارد که برخی واجب است و برخی مستحب که معمولاً در قنوت، رکوع و سجده بیان می‌شود و در اذکار مستحب هر دعایی که حرام نباشد، نه تنها جایز است، بلکه خوب و لازم است، به خصوص دعا برای دیگران و بالاخص صلوات.
