به گزارش « سراج24 »،"حلقه انحرافی" دولت از سال 1387 زمینه‌ساز نفوذ ایده‌های صهیونیستی به گفتمان رئیس‌جمهور احمدی‌نژاد (مانند اظهار دوستیِ «اسفندیار رحیم مشایی با مردم اسرائیل) بود و نیمه مرداد 1391 قصد داشت با حضور عناصرش در «کنفرانس دوسالانه مطالعات ایران‌شناسی» در شهر اسلامبول ترکیه، بسترسازِ جاسوسی آکادمیک اسرائیل از ایران شود، اما با افشاگری «روزنامه کیهان» این پروژه امنیتی ناکام ماند.
«دوسالانه مطالعات ایران‌شناسی» از سال 1376 بخشی از پروژه جاسوسی آکادمیکِ مثلث سرویس های جاسوسی لیبرال با هدف «جمع‌آوری اطلاعات از داخل ایران» به شمار می‌رود که «احسان یارشاطر» بهایی آن را بنیان گذاشت و سال 1381 نیز «ریچارد فرای» ریاست کنفرانس را برعهده گرفت.
سال 1391 که «حلقه انحرافی» دولت دهم خود را آماده حضور در این کنفرانس در ترکیه می‌کرد، «تورج اتابکی» مدیریت آن را برعهده داشت و دو برنامه مهم آن اهداء «جایزه سعیدی سیرجانی» (عامل برجسته فراماسونرها) و «جایزه کتاب یارشاطر» به 2 استاد ایرانی بود.
تیم مدیریتی و سخنرانان ویژه «کنفرانس استامبول» هر 5 نفر عضو حلقه ایران‌شناسان «بنیاد مطالعات ایران» بودند که «ریچارد فرای» و «احسان یارشاطر» را از پدران معنوی آن می‌شناسند؛ بنیادی که ریاست عالیه آن با «اشرف پهلوی» است و «احمد علی مسعود انصاری» در کتاب «پس از سقوط» با انتشار سندی فاش کرد کهCIA از دهه .1980م به واسطه «پرویز ثابتی» (مدیرکل امنیت داخلی ساواک) هدایت رویکردها و فعالیت های این بنیاد ایران شناسی را در دست دارد. (صص275-273)
یک ماه پیش از برگزاری کنفرانس صهیونیستی اسلامبول، «حلقه انحرافی» با سوءاستفاده از پوشش پژوهشی «سازمان میراث فرهنگی و گردشگری» و برخی نهادهای دولتی، نمایندگان خود را برای حضور و ارائه اطلاعات در این کنفرانس تعیین کرده بود.
رژیم صهیونیستی نیز در همین هنگام 6 استاد اسرائیلی در حوزه مسائل ایران را از دانشگاه های صهیونیستی «تل آویو»، «نگو» و «هبرو» برای حضور در سمینار و تماس با 70 استاد دانشگاه‌های ایران آماده می‌کرد و گردانندگان بهایی کنفرانس نیز، برگزاری «پنل ویژه رابطه ایران و اسرائیل» را به همراه سخنرانی 2 اسرائیلی در هر روز برای مدعوین ایرانی را در برنامه‌های آن پیش‌بینی کرده بودند.
تعامل ایران و رژیم صهیونیستی چنان برای برگزارکنندگان کنفرانس اولویت داشت که یک پنل اختصاصی را در روز اول (12مرداد) برای آن تدارک دیده بودند و یک ایرانی- اسرائیلی به نام «اورلی رحیمیان» از «دانشگاه نگو» (در فلسطین اشغالی) برای سخنرانی انتخاب شد و پس از او نوبت به سخنرانی «جولیا رابانویچ» از «دانشگاه هبرو اسرائیل» در خصوص «شعر و ادبیات ایران» می‌رسید.
«مطالعات بابی و بهایی» یکی از بحث‌های مهم «کنفرانس دو سالانه مطالعات ایران شناسی» در ترکیه بود که «سیامک ذبیحی مقدم» از اسرائیل بنا داشت مقاله «کشتار بهائیان در یزد» را ارائه کند. «ذبیحی مقدم» دانش آموخته تاریخ در دانشگاه اسرائیلی «حیفا» و از همکاران «محمد توکلی طرقی» (سردبیر بهایی فصلنامه ایران نامه) است که تیرماه سال گذشته نیز به دعوت او برای سخنرانی در همایش «بهایی آزاری در ایران» پیرامون موضوع «آئین بهایی و زن ایرانی» به دانشگاه تورنتو رفت.
بعد از ذبیحی مقدم نیز قرار بود 3 استاد دیگر از دانشگاه‌های رژیم صهیونیستی (دانشگاه هبرو و دانشگاه تل‌آویو) به بحث درباره «صدای شعر در نقاشی ایرانی»، «زندگی بومی در ایران» و... بپردازند و «عباس امانت» (استاد بهایی دانشگاه ییل) نیز در بحث آنان شرکت کند.
روز 24 تیر 1391 «روزنامه کیهان» با چاپ یک «خبر ویژه» برای نخستین‌بار از ماهیت صهیونیستی این کنفرانس پرده برداشت و همین خبر، نقطه آغاز انصراف‌های خودجوش اساتید متعهد دانشگاه‌های تهران، تربیت مدرس، آزاد، الزهرا، پیام نور و... از شرکت در «کنفرانس اسلامبول» شد، اما عناصر «حلقه انحرافی» همچنان برای سفر به ترکیه اصرار داشتند.
روز دوشنبه 9 مرداد 1391 کیهان با چاپ مقاله «شناسایی و شکار جاسوس» زوایای دیگری از ماهیت اسرائیلی این پروژه جاسوسی را شکافت و درباره «نقشه 6 اسرائیلی برای اساتید ایرانی» در «کنفرانس استامبول» هشدار داد. با افشای ابعاد گسترده‌تری از پروژه جاسوسی آکادمیک اسرائیل از ایران، «حسین شریعتمداری» 2 شب پیش از افتتاح کنفرانس به میدان آمد و سرمقاله مهمی را در پیرامون وظایف نهادهای امنیتی، نظارتی و دانشگاهی پیرامون پروژه‌های «مبادلات علمی- بین‌المللی» نوشت.
سرانجام 70 استاد و پژوهشگر ایرانی میهمان «کنفرانس استامبول» با صدور بیانیه‌ها و انجام مصاحبه‌های مختلف به تحریم آن پرداختند و «وزارت علوم» نیز با صدور بیانه‌ای رسمی لغو مشارکت دانشگاه‌های ایران با «کنفرانس استامبول» را اعلام کرد، اما یک هفته بعد، رئیس‌جمهور احمدی‌نژاد با اشاره ضمنی و انتقاد شدید از تحریم «کنفرانس اسلامبول» توسط دولت در یکی از سخنرانی‌هایش گفت که چنین تحریم‌هایی را قبول ندارد و چهره‌هایی که به چنین مرزبندی‌هایی قائل هستند را «ترسو» دانست!
شکاف رئیس‌جمهور با وزاریش در این تصمیم‌گیری‌ها خود را نشان می‌داد و حلقه انحرافی هر روز بیشتر به منزوی شدن احمدی‌نژاد دامن می‌زد، اما مساله مهم این بود که با هوشیاری رسانه‌ها و مدیران اطلاعاتی، یک پروژه صهیونیستی بار دیگر در نطفه خفه شد. با این همه، رابطه حلقه انحرافی دولت با کانون‌های سیاسی رژیم صهیونیستی به تیرماه 1387 بازمی‌گردد؛ در روزهایی که «هوشنگ امیراحمدی» پس از دیداری با «شائول موفاز» وزیر دفاع وقت اسرائیل برای دیدار با «اسفندیار رحیم‌مشایی» به تهران آمد.
****
سرنوشت سیاه «حلقه انحرافی» و پروژه امنیتیِ «پایان اسلام‌گرایی» در ایران
مکتب ایرانی: یک فرقه یهودی انگلیسی
ریچارد فرای(نفر وسط) در میان دستیاران و همکارانش در تاجیکستان؛ انستیتو مطالعات شرق‌شناسی تاجیکستان در شهر دوشنبه؛ 1368. در سمت راست، «جلال متینی»، «تورج اتابکی»، «احمد کریمی حکاک»، «اکبر تورسان زند» و «احسان یار شاطر» (نفر پنجم از راست) حضور دارند که همگی اعضاء بلندپایه «بنیاد اشرف پهلوی» در واشنگتن. دی. سی به شمار می‌روند.
مشارکت دولت انگلیس در توسعه «مکتب ایرانی» و رابطه مستقیم ریچارد فرای با رئیس‌جمهور احمدی‌نژاد و نقش او در شکل‌گیری ضدگفتمان مشایی، همگی نشانه‌های انکارناپذیری به شمار می‌رفت که «حسین شریعتمداری» بر اساس آن از تیر 1388 چندین هشدار مهم سیاسی داد. او حلقه انحرافی را به فرقه‌های انگلیسیِ تفرقه‌افکن مانند «بابیت» تشبیه کرد197 و خطاب به رئیس‌جمهور احمدی‌نژاد نوشت: «اصرار بر جایگزینی مکتب ایران به جای مکتب اسلام، غیر از عبور از اسلام هیچ معنا و مفهوم دیگری ندارد.»198
پیش‌بینی نماینده رهبر معظم انقلاب در موسسه کیهان از ماهیتِ «حلقه انحرافی» و هدف نهایی آن مبنی بر ترویج «پایان اسلام‌گرایی» در ایران خیلی زود محقق شد و خود را در برخی مکاتبات خصوصی میان فرای و احمدی‌نژاد نشان داد.199قضاوت «حسین شریعتمداری» مبتنی بر شواهد تاریخی بود.
خاستگاه ظهور «مکتب ایرانی» و بن‌مایة آن، اساساً از بطن سیاستِ «فرقه‌سازی‌های مذهبی» در انگلستان برمی‌خاست و در کانون تفکر یهودی ریشه داشت. در این تعریف، پیدایش «اسلام ایرانی» حاصل جنگ شیعه و سنی است.200 این قرائتِ شبه‌دینی از ابتدا برمبنای «ضدیّت» و «دوقطبی‌سازی ایدئولوژیک» میان مذاهب متولد گشت و نظریه «مکتب ایرانی» نیز ماهیتاً بر یک تفکر برجسته «فرقه‌گرا» مانند «میترائیسم» که منشاء ساخت و تولید آن به انگلیس می‌رسد، استوار است.201
بزرگنمایی این «ضدیتِ تاریخی» به عنوان نطفه پیدایشِ «اسلام ایرانی» از کوشش‌های سرسختانة ریچارد فرای و شجاع‌الدین شفا بود و عصاره آن به آخرین نوشته محمدرضا پهلوی راه یافت؛ چنان که شاه در کتاب پاسخ به تاریخ «اسلام ایرانی» را همان «اسلام شیعه» دانست که از متن یک جنگ سربرآورد:
اولین اقدام ایرانی‌ها[ پس از ورود اسلام] این بود که «اصالت» و «استقلال» خود را از عرب‌ها به صورت «رد مذهب تسنن» و «توسعه مذهب تشیع» ظاهر کردند.202
ریچارد فرای(نفر دوم از چپ) در کنار «احسان یارشاطر» (فراماسونر بهایی نفر سوم از راست) در «کنفرانس دوسالانه ایران‌شناسی»، سانتامونیکای آمریکا، خرداد 1389.
این سمینار به ریاست »احمد توکلی طرقی» (سردبیر فصلنامه ایران‌نامه و از حامیان معروفِ فرقه بهائیت) برگزار شد و یکی از بسترهای جاسوسی آکادمیک اسرائیل از ایران بود.
تعاملات فرای و شفا با فرقه‌های صوفی‌گرای رازآمیز از یک سو بر سیر تعریف و تکوین «اسلام ایرانی» اثر گذاشت و از سوی دیگر چارچوب یک فرقه جدید در مقابل مکتب «اسلام ناب» به رهبری امام خمینی(ره) را شکل داد. در پایان دهه 1340 فرای برای یک اقامت دراز مدت به ایران سفر کرد و ارتباطش با فرقه‌های صوفی‌گری عمیق‌تر شد.
استادش پرفسور پوپ 4 سال آخر عمرش را همراه همسرش فیلیس اکرمن در شیراز گذراند و سال 1348 در شیراز مُرد.203 فرای نیز همان سال به عنوان جانشین او ساکن شهر شیراز شد و همان ابتدا به عضویت فرقه خاکساریه درآمد:
من یک عنصر منظمِ «فرقه دراویش خاکساری» در چلستان بودم. بله، خاکساری. ما یک «پیر» داشتیم به نام «انور» در چلستان که یک مکان توریستی و همچنین «خانقاه دراویش» می‌باشد. ما هر پنج‌شنبه آنجا دور هم جمع می‌شدیم.204
ریچارد فرای با فرقه‌های ضاله از جمله« بهائیت» و «اسماعیلیه» نیز سَر و سِرهای زیادی داشت. در میان بهائیان با احسان یارشاطر احساس رفاقت زیادی می‌کرد و سرانجام نیز او را به عنوان جانشین خود معرفی نمود.205
فرای حتی از این فرقه‌ها برای گسترش پروژه‌های خود پول می‌گرفت و با کمک آقاخان رئیس فرقه اسماعیلیه برنامه «مطالعات ایرانی» در دانشگاه هاروارد را گسترش داد.206 رایزنی‌های او به تاسیس کرسی مطالعات ایرانی در دانشگاه کلمبیا نیز انجامید.207 فرای به سمت اولین استاد کرسی ایران‌شناسی در ایالات متحده منصوب شد و پس بازگشتش به هاروارد، احسان یارشاطر بهایی به این منصب دست یافت.208
این برنامه‌های ایران‌شناسی به افزایش دایره اطلاعاتیِ مثلث سرویس‌های جاسوسی لیبرال می‌انجامید و همچنین وسعت دید بیشتری به مقامات کاخ سفید از اوضاع و احوال قلب خاورمیانه می‌داد. از سال 1348 تا سال 1356 ریچارد فرای پس از اسدالله علم قدرتمندترین مرد دانشگاه پهلوی در شیراز به شمار می‌رفت. به مدت 5 سال رئیس انستیتو آسیا در این دانشگاه بود209 و از سال 1352 شاه او را به عضویت در هیات امنای آن برگزید.210
«ریچارد فرای» در یونیفورم نظامی سرویس جاسوسی MI8 ایالات متحده
در بخش «رمزگشایی و سیگنال» در سال آخر جنگ جهانی دوم.
در دهه 1350 رابطة مستقیم ریچارد فرای با شاه و ملکه نظم بیشتری یافت و ماموریت‌های مختلفی را از سوی آنان برعهده گرفت که یکی از آنان انتشار تاریخ پهلوی به انگلیسی و فارسی بود.211 فرای ویراستاری ارشد پروژه تاریخ ایران در دانشگاه کمبریج انگلستان را برعهده داشت و به صورت منظم برای ارائه گزارش کار آن همراه سفیر انگلیس و وزیر دربار به حضور شاه می‌رسید.212
برای فرای، ملکه همیشه در دسترس بود، چون ضرورت و اهمیت ارتباطش با فرح پهلوی او را همواره از مزایای یک کانال سریع ارتباطی برخوردار می‌کرد.213 خصوصاً از وقتی که فرح او را به عضویت در هیات مدیره جشن هنر شیراز منصوب کرد، رفت‌وآمدش با دفتر ملکه در خیابان ایرانشهر بیشتر شد. این رانت‌ها و ارتباطات گسترده، فرای را در زمره شخصیت‌های رده یک غرب و دارای پیوندهای ناگسستنی با دربار پهلوی قرار می‌داد.
او همواره از فرح پهلوی به عنوان «ملکه خیرخواه و اصلاح‌طلب» یاد می‌کند و کوشش‌هایش را برای گسترش «مکتب ایرانی» ستوده است. در مقابل، فرای یکی از دشمنان سرسخت جمهوری اسلامی شناخته می‌شود و 5 سال پس از پیروزی انقلاب، امام خمینی(ره) را یک شخصیت «بنیادگرای رو به زوال» توصیف کرد:آن‌ها «بنیادگرا» هستند؛ همان رفتار و منشی که از بالا و فقط به آسمان نگاه می‌کند و نمی‌بیند که در پایین چه اتفاقی در حال رخ دادن است.
[آیت‌الله] خمینی همین کار را کرد. او فقط سخنرانی می‌کرد. بعد از انقلاب به نظر می‌رسد قدرت کاملا او را عوض کرده است! همه آن‌ها یک جورایی «فناتیک» هستند و خیلی ساده به حقانیت و سرنوشت خود ایمان دارند و اینکه هر کس دیگری غیر از آن‌ها اشتباه می‌کند.214 به هر حال حکومت ملاها رو به زوال است و به زودی به پایان می‌رسد.215
ریچارد فرای سراسر دوران جنگ تحمیلی از طریق« ایرج افشار یزدی» تماس‌هایش را با داخل کشور برای بازتولید جریان فراماسونری حفظ کرد و هیچ وقت از تمرکز روی ایران فاصله نگرفت.216 ابتدای دهه 1360، او به همراه سلطنت‌طلبان فراری از جمله احسان یارشاطر (بهایی)، سیدحسین نصر (از رهبران سنت‌گرایی و عضو فرقه مریمیه شاذلیه)، داریوش شایگان، مهناز افخمی (بهایی)، هرمز حکمت، احمد اشرف و رامین جهانبگلو در تاسیس بنیاد مطالعات ایران مشارکت کرد217 که از پروژه‌های جاسوسی آکادمیک CIA به شمار می‌رفت218 و ریاست عالیه آن را به اشرف پهلوی سپردند.219
همزمان با گسترش فعالیت‌های این بنیاد، فرای همراه یارشاطر به هیات علمی دانشنامه ایرانیکا در دانشگاه کلمبیا پیوست.220 از سوی دیگر، دهه 1360 را در دانشگاه هاروارد آمریکا در 2 منصب مهم رئیس موسسه مطالعات داخلی آسیا و استاد کرسی «مطالعات ایران» به سر برد.221
فرای به دلیل تجربیات دیرپایش در شرق یکی از تحلیلگران بلندپایة کاخ سفید در امور «جنگ سرد» محسوب می‌شد و از سال 1367 نیز بولتن ویژه موسسه آسیا را سردبیری می‌کرد.222 دوره ریاست فرای در هاروارد مصادف با سال‌های ظهور یک نسل تاثیرگذار از «فلاسفه پنتاگونی» در این دانشگاه بود که جین شارپ، ساموئل هانتینگتون، فراسیس فوکویاما و جوزف نای، 4 نمونه برجسته آن هستند و آنان را به عنوان مغزهای متفکر «جنگ نرم» و «کودتای مخملی» می‌شناسند.223
برای مطالعه ارجاعات، اسناد، منابع و پانوشت‌های پاورقی به کتاب «شاه‌کلید انگلیسی» (جلد 50 مجموعه نیمه پنهان) نوشته پیام فضلی‌نژاد که ان‌شاءالله در آینده نزدیک توسط «دفتر پژوهش‌های موسسه کیهان» منتشر می‌شود، مراجعه فرمائید.باشگاه خبرنگاران
