به گزارش سراج24؛ سیده فاطمه موسوی : انتخابات به مثابه آزمونی در مسیر رشد و تکامل اجتماعی انسان در طی زمان است. چنانکه استاد شهید مرتضی مطهری در کتاب تکامل اجتماعی انسان در تاریخ به آن اشاره کرده، اگر زندگی اجتماعی بشر را به مثابه یک انسان درنظر بگیریم و ابعاد فنی و تکنولوژیکی این زندگی جمعی را به مثابه اعضا و جوارح این انسان، آنگاه ابعاد انسانی و عقلانی زندگی اجتماعی به مثابه روح و نفس در نظر گرفته می شود که هریک رشد و پیشرفت مختص خود را میطلبد. به عبارتی میتوان گفت رشد و نمو مادی و ظاهری این انسان فرضی، همان توسعه صنعتی و پیشرفت تکنولوژیکی جامعه بشری است و نیز به رشد و تکامل معنوی و درونی آن، همان کمال انسانی و تکامل بشری اطلاق می گردد.
در مدرسه زندگی، آحاد بشر، هم تک تک و هم بطور جمعی، میآموزند که چگونه یک کل واحد را تشکیل دهند و مصداق حقیقی و واقعی یدالله مع الجماعه باشند. در این میان انتخابات و مردمسالاری، تحت لوای دین و شریعت الهی، همچون سنگ محک و آزمونی برای شناخت افراد از خود و یکدیگر است، در مراحل مختلف تاریخی، تا به نقاط ضعف و قوت خویش آگاه گشته و در جهت رفع یا تقویت آن قدم بردارند، مراحل بعدی را آسوده تر از قبل طی کنند و به سرمنزل مختوم خویش که زندگی بهشتی و زیست صالحانه است نائل آیند؛ لذا تحریم شرکت در انتخابات به دلیل انتخاب افراد اشتباهی، یعنی پاک کردن صورت مسئله به دلیل پاسخ اشتباه، که آن هم ناشی از عدم دانش کافی برای حل مسئله است؛ یا به عبارتی نبود شناخت کافی از کاندیداها و فقدان آگاهی از معیارهای صحیح جهت تشخیص صدق و کذب گفتهها و وعدههای دَمِ انتخابات.
بنابراین ما نمیبایست از ریسک انتخاب غلط بهراسیم بلکه چنانچه با هر انتخاب ناصحیح، تجربهای گرانبها به گنجینه تجربیات گذشته خویش افزوده و از آن درس گرفته باشیم، در صدد تکرار آن برنیامده و با تلاشی مضاعف در مسیر نیل به انتخابات مطلوب با نتایجی به مراتب بهتر از پیش، گام برمیداریم. ما با در اختیار داشتن چراغ دین، به آسودگی از میان تاریک راههای زمانه عبور خواهیم کرد و الگویی نمونه از یک جامعه دینی تحت عنوان تمدن نوین اسلامی برای عالم بشر خواهیم بود؛ و دین، وجه تمایز جمهور ما باسایر جمهورهاست که به بنبست در عرصه دموکراسی رسیده اند.
در انتها توجه شما را به عبارتهای منتخب از کتاب مورد اشاره از استاد شهید جلب مینمایم:
« قهراً اگر ما آینده را نشناسیم یعنی برای آینده طرحی نداشته باشیم و اگر به مسئولیت خودمان برای ساختن تاریخ توجه نکنیم، مورد ملامت آیندگان هستیم. اگر طرحی برای آینده تاریخ نداشته باشیم و اگر مسئولیت خودمان را برای آینده تاریخ درک نکنیم کسی نمیتواند به ما قول بدهد که این کشتی خود به خود و بطور خودکار به مقصد و هدف خودش برسد.
ما تاریخ را میخوانیم برای اینکه راهگشا به سوی آینده باشد؛ اگر بنا بشود که تاریخ فقط بتواند تا زمان حال خودش را معرفی کند و نتواند راه را به سوی آینده بگشاید فایده تاریخ چیست؟ ولی میبینیم که قرآن تاریخ را مورد مطالعه قرار میدهد که راهگشای ما به سوی آینده است و باید باشد. بنابراین ما بحثی درباره گذشته تا حاضر و بحثی برای آینده داریم. مسئله تکلیف و وظیفه و مسئولیت، برای ما آنوقت مشخص میشود که بعد از آنکه درباره گذشته یک شناختی پیدا کردیم، درباره آینده شناخت پیدا کنیم.»
