به گزارش سراج24، سجاد واعظ؛ بحران لیبی اتفاق نمی‌افتاد اگر شما در امور داخلی این کشور دخالت نمی‌کردید و به آن تسلیحات صادر نمی‌کردید" این اظهارات وزیر کشور دولت وفاق ملی در لیبی خطاب به امارات است.
لیبی به‌صورت «پادشاهی لیبی» در سال ۱۹۵۱ به استقلال رسید و از سال ۱۹۶۹ تا سال ۲۰۱۱ توسط معمر قذافی که با انجام یک کودتای نظامی بر سرکار آمد رهبری شد. با بروز جنگ داخلی در سال ۲۰۱۱ و پیروزی نسبی مخالفین قذافی، بخش اعظمی از لیبی در کنترل شورای ملی انتقالی اداره می‌شد. کرسی لیبی در سازمان ملل از تاریخ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۱ به نماینده شورای ملی انتقالی سپرده‌شده است. در بهمن‌ماه ۱۳۸۹ اعتراضات گسترده‌ای در لیبی علیه حکومت معمر قذافی آغاز گشت که به‌مرور بخش‌های مختلفی از این کشور از کنترل نیروهای حکومت خارج کرد. سرانجام در ۲۸ مهرماه ۱۳۹۰ با قتل معمر قذافی حکومت وی بر این کشور کاملاً تمام شد.
سه سال پس از مداخله نظامی غرب در لیبی که به سرنگونی معمر قذافی منتهی شد؛ لیبی به کشوری ویران، فاقد نظم، فاقد امنیت و در ضمن به صحنه جنگ‌های گوناگون داخلی تبدیل شد. از آن زمان تاکنون این کشور شاهد خرابکاری‌های گسترده، محاصره دائمی مجلس، اشغال وزارتخانه‌ها و حتی در یک مورد ربودن نخست‌وزیر بوده است.
اکنون دو دولت رقیب در لیبی وجود دارد. یکی اعضای مجلسی که در انتخابات ژوئن ۲۰۱۴ برگزیده شدند. آن‌ها نماد آینده دموکراتیک کشوری بوده و از سوی جامعه جهانی به رسمیت شناخته می‌شوند، اما کنترل هیچ‌یک از سه شهر کلیدی کشور را در دست ندارند. آن‌ها برای فرار از دست شبه‌نظامیان به شهر طُبـرُق در نزدیکی مرز مصر گریخته‌اند. گروه دیگر، مجلس پیشین موسوم به کنگره ملی عمومی در طرابلس هنوز بر سرکار است. این مجلس حتی دولت خود را در رقابت با آن مجلس بر سرکار آورده است.
بحران کنونی در ماه ژوئن ۲۰۱۴ با باختن اسلام‌گرا‌ها در انتخابات آغاز شد. شبه‌نظامیانی از شهر مصراته و سایر شهر‌ها پایتخت را محاصره کردند. مجلس پیشین گفت: مجلس جدید را به رسمیت نمی‌شناسد چرا که قدرت در مراسمی رسمی منتقل نشده است؛ اما در شرایطی که طرابلس و بنغازی را شبه‌نظامیان کنترل می‌کردند انتقال قدرت به‌سختی امکان‌پذیر بود. با ادامه یافتن اختلافات در لیبی پای بیگانگان نیز به این درگیری باز شد و امارات در کنار خلیفه حفتر – که با وجود برگزاری انتخابات پارلمانی و به رسمیت شناختن دولت لیبی به ریاست "فایز السراج" از سوی نهادهای بین‌المللی و اغلب کشورهای دنیا این پارلمان را به رسمیت نشناخت و در مقابل به حمایت از دولتی خود خوانده در شرق لیبی پرداخت – ایستاد و پا را فراتر نهاد و عملاً دست به ایجاد یک پایگاه نظامی در این کشور زد.
فایز السراج در گفتگوی اختصاصی با شبکه الجزیره با بیان این مطلب اعلام کرد که ما از آغاز درباره مداخلات خارجی هشدار داده‌ایم. دیدارهای متعددی هم از مصر و هم از امارات داشتیم. البته ما نگرانی‌های امنیتی مصر را می‌دانیم زیرا همسایه ماست و با ما مرز مشترک دارد در نتیجه نیاز است نشست‌هایی داشته باشیم و در پی آن باشیم که با در نظر گرفتن مشکلات مشترک و دیگر اشتراکات امکان همکاری‌ها را بسنجیم.
السراج تصریح کرد که امارات از نظر جغرافیایی از ما فاصله بسیاری دارد. ما با آن‌ها مرز مشترکی نداریم. در چنین شرایطی این سؤال پیش می‌آید که چرا این کشور باید در شرق لیبی پایگاه داشته باشد و هواپیماهایش در این پایگاه فرود بیایند؟
نیروهای اماراتی عموماً در شرق لیبی و در پایگاه الخادم واقع در منطقه الخروبه مستقر هستند و بخشی از آن‌ها به پایگاه الجفره منتقل‌شده‌اند. این نیروها یک اتاق عملیات مشترک در پایگاه مذکور برای حمایت از نیروهای حفتر ایجاد کرده‌اند.
مداخلات ابهام‌برانگیز امارات در لیبی به حدی رسیده که حتی شورای عالی دولت وفاق ملی لیبی، امارات را یک دشمن توصیف کرده و از قطع روابط خود با این کشور خبر داده است. این شورا اعلام کرده که روابط با امارات در حالت جنگی قرارگرفته است چرا که این کشور از جنایتکاران جنگی در لیبی حمایت می‌کند.
این اقدامات کشور امارات در حالی رخ می‌دهد که حضورش در جنگ یمن نیز بخش دیگری از رفتارهای مداخله جویانه در منطقه را نشان داده و البته امضای قرارداد همکاری با رژیم غاصب نیز ضلع دیگری از اقدامات غیرمسئولانه در غرب آسیاست که به تشدید درگیری‌ها خواهد انجامید.
