به گزارش سراج24، لیزا لیرر- خبرنگار نیویورکتایمز| آیا گذشته حزب دموکرات را به یاد دارید؟ زمانی که برنامه خدمات درمانی بحثبرانگیز بود، تعیین مالیات بر ثروتمندان نوعی خودکشی سیاسی محسوب میشد و سوسیالیسم عبارت کثیفی قلمداد میشد. اما از سه سال پیش همه چیز متفاوت شده است. در سال ۲۰۱۶ برنی سندرز همانطور که گفته انقلاب را کلید زد، جریانی را هدایت کرد که به باور لیبرالدموکراتها میتوانست حمایت ملی را از آن خود کند. سندرز خود در دومین حضورش در کارزار ریاستجمهوری بر این مهم تاکید کرده است، اما هنوز این سوال برای رأیدهندگان مطرح است که او چگونه میتواند این جریان را رهبری کند. قطعا سندرز به این مهم نیز فکر کرده است. برنی ۷۷ ساله در مصاحبه صبحگاهیاش با شبکه خبری CBS گفت: «اکنون زمان آن رسیده که چرخه انقلابمان را تکمیل کنیم، چشمانداز و واقعیتهایی را که بدان باور داریم اجرایی نماییم».
وقتی از او پرسیده شد که کمپینش چه تفاوتی با گذشته دارد، او فقط از این عبارت استفاده کرد «ما برای پیروزی آماده میشویم». اما این مهم به این راحتی محقق نخواهد شد، هرچند ما از انتخابات تحت عنوان رقابت یاد میکنیم. اما به کار بردن چنین عبارتی درست نیست. کمپین ریاستجمهوری مسابقه دوی ۱۰ کیلومتری نیست، صرفا به این دلیل که جزو اولینها هستید پیروز نمیشوید، زمانی شانس پیروزی دارید که بتوانید خود را با زمان و واقعیتهای حاکم بر آن تطبیق دهید. طبیعتا برنی سندرز با داشتن امتیازهای چشمگیر وارد کارزار شده است. او شاید نخستین کاندیدایی است که پیش از اعلام کاندیداتوری و اعلام آمادگی برای رقابت به ایالتهای مختلف سفر کرد و بدین ترتیب از خواستهها و مطالبات ملی آگاه شد. او لیستی از افرادی دارد که حاضرند بیش از دو میلیون برای کارزار در اختیار کمپینش قرار دهند. فهرستی که اسامی آن شش برابر فهرست سایر نامزدهایی است که برای شرکت در رقابتها ثبتنام کردند.
کمپین سندرز کمتر از چهار ساعت پس از اعلام کاندیداتوری اعلام کرد که مبلغی بالغ بر ۱,۲ میلیون دلار کمک مالی دریافت کرده است. اما این امتیازها کافی نیست. چهار سال پیش، برنی سندرز به واسطه تقابل با هیلاری کلینتون، نامزد اصلی دموکراتها در انتخابات هزینههای سنگینی درونحزبی در زندگی سیاسیاش متحمل شد. حالا او رودرروی نامزدهای تازه از راه رسیده قرار دارد؛ چهرههایی که برخی از آنها پیش از این از حامیانش بودند. وقتی وارد عالم سیاست میشوید متوجه خواهید شد که سندرز قربانی موفقیتهای شخصیاش شد.
اکثر کاندیداهایی که خود را برای کارزار ۲۰۲۰ آماده میکنند بر دو مولفه تاکید دارند؛ اول بهبود خدمات درمانی و دوم افزایش مالیاتها. الیزابت وارن که یکی از حامیان سندرز نیز محسوب میشود انگار درخصوص سیاستهای اقتصادی با برنی شرطبندی کرده است؛ مهمی که میتواند هر دو را زمین بزند. حتی اگر افکار عمومی نسبت به سوسیالیسم و اصول آن نظر مثبتی داشته باشند. یکی از برجستهترین اشتباههای تاکتیکی برنی سندرز در سال ۲۰۱۶ این بود که نتوانست در برابر حملاتی که پیش از آن تجربهاش را داشته از خود و اهدافش حمایت کند.
کمپین هیلاری بر این باور بود که سندرز به این نتیجه رسیده بود که شانسی برای پیروزی ندارد و از همینرو نمیخواست با ادامه این مسیر آرمانهایش را نیز در هم بشکند. هماکنون سندرز بهعنوان نامزدی برجسته از دموکراتها فعلا با مسائل جدید روبهرو شده است، اتفاق مهمی رخ نداده، هماکنون سندرز با چالشهای دیگری روبهرو است. سؤالاتی در مورد سوءرفتار با اعضای رنگینپوست کمپینش مطرح شده است، آن هم در شرایطی که شعار او حمایت از اقلیتها و رنگینپوستان و جوانان تعریف شده است. در سال ۲۰۱۶ سوال اصلی نحوه رویارویی سندرز با تحولات سیاسی پیشرو بود، حالا این نامزد سوسیالدموکرات باید پاسخگوی گذشته خود باشد.
انتهای پیام/