گروه فرهنگی سراج24: چند روزی است صدای برخی تجمعات در تهران و شهرستان های کشور بلند شده است. ماجرا از مشهد مقدس و از روز پنج شنبه شروع شد. جمعیت زیادی در میدان شهدای مشهد جمع شدن که عمده آنها مالباختگان موسسه های اعتباری و بانکی و مخصوصا مالباختگان و سرمایه گذاران در پدیده شاندیز بودند. در مشهد همه مطالبات مردم در خصوص وضعیت معیشتی و اقتصادی مطرح شد. عمده حرف ها و شعارهای مردم همان چیزی بود که در پلاکاردهای دستشان بود و از زبانشان مطرح می‌شد، هرچند در میان این تجمع شاهد بروز افراطی گری و برخی شعارهای ساختارشکن هم بودیم اما بدنه اصلی جریان و حرکت مردم مشهد، یک اعتراض به وضعیت معیشتی و اقتصادی بود.
چیزی که در ادامه این تجمع در روز جمعه شاهد بودیم نیز شبیه حرکت مردم مشهد بود؛ تجمعی اعتراض آمیز نسبت به وضعیت اقتصادی و معیشتی و البته با چاشنی افراطی گری برخی تندروهای آشوب‌طلب در شعار و عمل.
ماجرا در تهران اما متفاوت از چیزی بود که در شهرستان ها شاهد آن بودیم. تجمعات محدود و شبانه در تهران آنهم تنها در بخش مرکزی شهر و اطراف دانشگاه تهران هیچ وجه مشترکی در شعار و پیام با اعتراضات عمومی به وضعیت اقتصادی و معیشتی در شهرستان ها نداشت. آنچه در تهران اتفاق افتاد بیشتر از همه کپی برداری محدود از فتنه سال 1388 و اتفاقات هنجار شکن پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم بود. آتش زدن اماکن، تخریب اموال عمومی، زخمی کردن مردم، ایجاد رعب و وحشت و تعطیل کردن اجباری کسب و کارهای اطراف خیابان انقلاب همان چیزی است که در سال 88 تجربه شده و با حضور مردم در 9 دی همان سال بصورت کامل بساطش جمع شده است.
تجمع 1388 با 1396 یک تفاوت عمده در رسانه هم دارد. آنروزها و در سال 88 رسانه مهم اغتشاش و آشوبگری، فیس بوک، توییتر و وبلاگ‌های زنجیره ای بود اما امروز اوضاع بصورت کامل توسط نرم افزارهای پیام رسان یا مشخصا توسط تلگرام مدیریت می شود. اما در میان این تفاوت رسانه ای و ابزاری یک شباهت مهم هم وجود دارد که آن واکنش رسانه ملی به این اتفاقات است. رسانه ملی در فتنه 88 آنقدر دیر به جمع بندی برای اعلام نظر رسید که دیگر فضای رسانه ای را از دست داد و نتوانست مرجعیت اخبار را در اختیار بگیرد. در اتفاقات چند روز گذشته نیز همین ماجرا تکرار شد و کماکان رسانه ملی در حال بررسی اوضاع برای رسیدن به یک جمع بندی متقن و اعلام نظر است درحالی که حالا تمام رسانه های خارجی و شبکه های اجتماعی بصورت لحظه به لحظه مشغول پوشش اخبار آشوب های تهران هستند. رسانه خارجی غیر متعهد گاهی خبر دروغین از سقوط یک شهر می دهد و گاهی از آمار بالای کشته ها صحبت می کند اما رسانه داخلی، بی تفاوت به همه اتفاقات اطراف درحال جمع بندی برای اعمال یک رویه ثابت است. رسانه ملی یک رسانه واکنش سریع نیست و به همین دلیل ظرفیت مرجع بودن در بحران های کوچک و بزرگ را از دست می دهد و آن را دو دستی تقدیم رسانه بیگانه و غیر متعهد می کند.
