وضعیتی ناعادلانه در اکران سینمای ایران/ از عدم حمایت دولت در تولید تا عدم اختصاص سالن های سینمایی در توزیع!/ اکران فیلم هایی بر مبنای خیانت و کمدی های جلف در ایامی گرانقدر!

گروه فرهنگی «سراج24»: این روزها و در ایامی که رنگی متفاوت بر دیوارهای شهر نشسته و دورانی از عرض ارادت های مردمی نسبت به ساحت امام حسین(ع) و یارانش ادامه دارد، پیکر اکران فیلم های سینمایی را آثاری تشکیل داده که با این نگاه فرسنگ ها فاصله دارند. نکته دردآور این که در میان آثاری با ماهیتی کاملا مغایر با خاستگاه این ماه گرانقدر و حتی نگاه مردمان ایرانی چند فیلمی هم که مناسبتی بوده و حال و هوای عاشورایی دارند یا به سرعت از پرده پایین آمده و یا در شرایطی بسیار نامطلوب در حال اکران هستند. نکته ای که می تواند ما را باز به ماهیت فرهنگ و هنر در تفکر متولیان دولتی نزدیکتر سازد و این که مسئولان فرهنگی دولت یازدهم با چنین توزیع محصولات، وضعیت ساختاری تولید و عرضه آثار را برای دست اندرکاران این حوزه روشن می سازد تا بدانند هنگامی که با همه دشواری ها به سراغ فیلم هایی با ماهیت دینی و نگاه مقاومتی همچون «هیهات» و «ابوزینب» بروند چه سرنوشتی می یابند و زمانی که به سراغ پروژه هایی خط قرمزی چون «فروشنده» و «لانتوری» بروند چه جایگاه رفیعی در نگاه مدیران می یابند!

از این نظر فیلم «کربلا جغرافیای یک تاریخ» بعد از 2 هفته اکرانش را از دست می دهد. هیچ کمکی به انیمیشن «ناسور» برای عرض اندام در نگاه مخاطبان نمی شود. «هیهات» را با هراس از دست دادن سرگروه سینمایی مواجه می سازند و فیلم «ابوزینب» را که با پیشنهاد مردی بلندمرتبه چون سید حسن نصرالله و با نگاه ستایش آمیز سرداری مجاهد چون قاسم سلیمانی همراه بود در بدترین سانس های ممکن و در سالن هایی محدود به نمایش درمی آورند!

جالب است بدانیم که بیشترین تعداد سالن های سینمایی و بهترین سانس ها در اختیار فیلمی قرار گرفته که مدت های زیادی از شروع اکرانش گذاشته و همراه با انتقادات بسیاری از سوی اهالی متدین کشور بوده است. فیلم «فروشنده» با نقد جریان ناموس پرستی همچنان دارای بهترین سالن های سینمایی است. فیلم بعدی که دارای بیشترین توجهات ممکن در اختصاص سالن های سینمایی است فیلمی است در سبک کمدی سبک از نوع بزن و بکوب و با گرایشی آشکار به سینمای بالیوود که رقص و آواز در آن برجسته است. فیلم «آس و پاس» با نگاهی مبتذل و پرداختی سخیف نه تنها هیچ تناسبی با این ماه گرانقدر ندارد بلکه به طور کلی می تواند به عنوان محصولی نامناسب برای مخاطبان ایرانی قلمداد شود اما همین فیبلم بسیار بیشتر از فیلم هایی مناسبتی در ماه محرم سالن در اختیار دارد. فیلمی که موسسه تولید و پخش آن تا همین چند روز پیش پرونده ای قضایی بابت تبلیغ در شبکه های ماهواره ای داشت!

نکته قابل تامل در اکران سینماها در این ایام گرانقدر و معنوی، وجود فیلمی است با ماهیت خیانت ورزانه که حتی بیشترین سالن های سینما را در وضعیتی مناسب به خود اختصاص داده است. فیلم «خشکسالی و دروغ» که بر مبنای نمایشنامه ای به همین نام نوشته محمد یعقوبی است نگاهی به خیانت ورزی های متقابل زنان و مردان دارد و به شکلی وقیحانه با شکل روایت پردازی فیلمساز این مساله به صورتی پُر رنگ تر از منبع اقتباسی برای مخاطب نمایان شده است.

حالا تناسب فیلمی که اجرای نمایش آن در گذشته هم دچار مشکلاتی بوده است در اکران چنین ایامی واقعا حیرت آور بوده و جای افسوسی دردناک دارد. فیلمی که می خواهد حتی به مساله خیانت شکلی جذاب داده و در قالب داستانی ملودرام به نوعی برای خیانت همسران دنبال حقانیت باشد! در فیلم «خشکسالی و دروغ»، موضوعاتی چون دروغگویی در واقع کمرنگ سازی مسائلی چون خیانت بوده تا به نوعی مسائل اخلاقی نزد مخاطبان القاء شود که دروغگویی حتی از خیانت هم دردآورتر است!

باز هم می توان از شرایط تعجب آور این روزها گفت و این که فیلمی با اهمیت دوران تاریخی انقلاب اسلامی با عنوان «سیانور» هم با وجود ادعاهای حمایتی مسئولان سینمایی بدون اتفاق خاصی اکران می شود و البته توانسته مخاطبان خود را در این چند روز از اکران پیدا کند. و این گونه است وضعیت بها دادن به آثار مختلف از نگاه مسئولان و باید پرسید که در این شرایط نابرابر چگونه می توان آماری مناسب به دست آورد و چگونه می شود که در این نوع اکران ناعادلانه برخی از رسانه های مغرض تیتر بزنند که فیلم های ارزشی نمی فروشند! آن چه پیداست نه تنها در تولید آثار سینمایی هیچ گونه حمایتی از سوی دولتمردان صورت نمی گیرد بلکه هنگامی که گروهی با تلاش و بر مبنای دغدغه هایی متعهدانه به ساخت آثاری ارزشی دست می زنند نیز در زمان توزیع فیلم و در جدول اکران با آن ها مقابله می شود!