گروه فرهنگی «سراج24»: چندی پیش برپایی جشن «حافظ» با حواشی بسیاری همراه شد؛ چه خود جشن و چه حواشی رخداده پس از آن که دامنه اش به نشست اضطراری هیات مدیره خانه سینما و بیانیه شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران هم کشید. حاشیه هایی که به دلیل پوشش نابسامان بازیگران در جشن سینمایی «حافظ» آغاز شد و با یادداشت تند و انتقادی یکی از نشریات ادامه یافت که به کارگیری عبارت نامناسب نشریه فوق، خشم اهالی سینما و مدیران را در آورد. اما جدا از زننده بودن عبارت کاربردی نشریه منتقد که مغایر با اصول اسلامی و انسانی است، می توان از زاویه دیگری به تحلیل این پدیده پرداخت، پرداختی که به دور از هر گونه توهین و افترا و مچ گیری و یا حتی نصیحت گری همراه با نگاهی راهگشا باشد.
آن چه پیداست چندی است همراه با تغییر رویه مسئولان امر در برخورد با پدیده بی حجابی شاهد بروز زننده ترین و ناگوارترین تصاویر بدحجابی در جامعه هستیم و این رشد سریع تغییر چهره مردمان شهر، شکلی نامناسب به سیمای شهری با پایه های اعتقادی و نگاهی دینی داده است. البته برخی مسئولان در این مدت بحث هایی چون اجرای برنامه های فرهنگی به جای برخورد فیزیکی و حتی وضع جریمه مالی برای افراد هنجارشکن را پیشنهاد و مورد اجرا هم قرار دادند، اما نه تنها شرایط بهتر نشد که هر روز شاهد روگشایی انواع مدل های پسرانه و دخترانه غربی و انواع تیپ های نامتجانس با بافت فکری جامعه ایرانی هستیم، به نحوی که در این زمینه چنان پیشتازانه عمل می کنیم که گوی رقابت را حتی از غربی ها هم ربوده ایم!
اما جامعه ایرانی را چه شده است که چنین با پدیده شوم بی حجابی مدارا می کند و چنان زننده در فضای عمومی ظاهر می شود و با فاصله ای عجیب نسبت به آموزه های دینی رفتار می کند؟ به نحوی که عده ای گمراه با شعار ننگین دین زدایی سعی در تغییر بافت فکری و رفتاری جامعه هستند! جامعه ای که سال ها پیش از این حتی چماق داران رضاخانی هم نتوانستند به راحتی حجاب از چهره اش برگیرند و در اوج دوران طاغوت هم باز تصاویر زنانی با سیمای محجبه در آن می توان یافت.
اگر چه سال ها تلاش دستگاه شاهنشاهی وابسته به غرب برای برهنگی فکری جامعه که از کشف حجاب تا انواع برنامه های «دختر شایسته سال» و «جشن هنر شیراز» ادامه داشت، شکلی متفاوت به سیمای کشور دوخت. در واقع دستگاه پهلوی، کشف حجاب را مسیری برای سکولاریزه کردن جامعه و سرکوب عقاید در نظر گرفت، چرا که هنگامی که تن آدمی به شکلی بی هویت و واداده درآید، می توان در ظرف خالی آن هر چیزی گنجاند و خاندان پهلوی که خود پرده های بی حیایی را در انواع میهمانی ها و مجالس رنگین خود برافراشته بودند، با انواع برنامه های بی فرهنگی، فرهنگ این دیار را به تاراج بردند. اما قیام مردم دلیلی محکم در سرنگونی این شرایط ننگین بود که منجر به انقلاب شکوهمند اسلامی شد.
با این حال باید از مسئولان فرهنگی پرسش کرد که برای از میان بردن نگره شیطانی طاغوت و نمایان سازی اسلام زیبا به نسل های جوان انقلاب چه کردند؟ جز مُشتی شعار و برنامه های انجام نشده و یا انجام شده و ناکارآمد! مسئولان فرهنگی ما برای مبارزه ای واقعی در این جبهه فرهنگی چه کردند؟ جز این که تنها به دنبال آمار باشند و حفظ میز مدیریتی خود!
امروز شکل نامناسبی از انواع مدل ها و وجود انواع لباس های پاره پاره و مانتوهای نامناسب، جلوه ای نامناسب به سیمای شهر داده است. اگر میزان نقش هنرمند با دیگر افراد جامعه را مترادف بدانیم، پس تکلیف انواع تصاویر و عکس های پُرمخاطبی که روی جلد نشریات و سر در سینماها نقش بسته، چه خواهد شد؟ و علاقمندی مردم برای پیگیری زندگی خصوصی هنرمندان و یافتن عکس های شخصی آن ها در شبکه های مجازی چه جایی دارد؟
به طور حتم هنگامی که هنرمندی با شناخت از جایگاه خاص یک هنرمند در جامعه ای با نگره ایرانی به انتخاب مسیر زندگی اش دست می زند، باید شرایط و نحوه زیست زندگی خود را سنجیده و با تفکر گام در این مسیر نهد، چرا که همان گونه که دستمزدهای کلان می گیرد و همان گونه که طرفدار دارد و همان گونه که همه دوست دارند با بازیگران عکس سلفی بگیرند، در کنار این مزایا، محدودیت هایی هم خواهد داشت که اگر همراه با فهم درستی باشد، این مسیر می تواند به جای دردسر با زیبایی توام باشد، چرا که نقش هنرمند در تغییر نگره جامعه و اصلاح رویه های نامناسب حساس و با اهمیت است و در این سودا دیگر هنرمند به جای همگامی با نگاه کلی جامعه می بایست پیش گام زیبایی ها باشد و براساس رسالتی نیکو نقش بایسته خود را در جامعه متفاوت و معتقد ایرانی بازی کند.
امام جمعه تهران در خطبه های نماز جمعه هفته پیش در باب ولنگاری فرهنگی صحبت کرد و ما باید بدانیم که همه در ایجاد و رفع این ولنگاری فکری و فرهنگی در جامعه مسئول هستیم؛ از متولیان فرهنگی دولت تا هنرمندان الگوساز و از رسانه ها تا همه مردمان جامعه.
