گروه فرهنگی «سراج24»- مرتضی اسماعیل دوست: در برابر سینمای ارزشمند معنوی و آثار گرانقدر سینما برخی آثار هستند که در سینمای غرب و به تقلید از آن در سینمای ایران با نگاهی مغایر با ارزش هایی الهی شکل گرفته و بر پایه تفکرات نظام هایی برآمده از فلسفه غرب همچون اومانیسم و اگزیستانسیالیسم به دنبال تبلور اندیشه هایی ناراستا با ارزش های دینی و بر مبنای برداشت هایی شخصی هستند و این اندیشه از طریق تصاویری جذاب و فریبنده به جهان دیده ها مخابره می شود. از این رو بیراه نیست که افرادی در داخل کشور در پی ترویج چنین نگره ای باشند چرا که در تصوری گنگ و مبهوت یافته از تفکر غرب هر گونه بی بنیادی را در راستای سینمای مورد نظر خود می جویند و ناگهان در اکران سینماها شاهد جریان یافتن جریانی منسجم برای مطرح شدن اثری غریبه با احوال مردمان دینی ایران می شویم!
فیلم «دور از مردان»، اشاره به زندگی و در واقع اندیشه یک معلم در روستایی کوچک در فرانسه دارد. فیلمی به کارگردانی دیوید اوئِلهوفن، محصول فرانسه که در بخش مسابقه هفتاد و‌یکمین دوره جشنواره ونیز نمایش داده شد و برگرفته از داستان کوتاه «مهمان» اثر اگزیستانسیالیستی آلبر کامو بوده که داستان معلمی فرانسوی به نام دارو است که در روستایی پرت و کوهستانی در الجزایر دهه پنجاه که مبارزان الجزایری برای استقلال الجزایر و علیه استعمار فرانسه می جنگند، به کودکان الجزایری درس می دهد تا این که ژاندارمی فرانسوی با یک زندانی عرب که پسرعموی خود را کشته از راه می رسد و از او می خواهد که زندانی را به شهر برده و تحویل مقامات قانونی دهد. دارو که از تباری اسپانیایی و الجزایری است، در ارتش فرانسه خدمت می کند اما با استعمار و سلطه فرانسوی ها بر الجزایر مخالف است و در آن محیط پر از نفرت نژادی، به بحران هویت رسیده و دچار از خودبیگانگی می شود. او نه تنها در چشم اعراب بلکه در نگاه همقطاران فرانسوی اش نیز فردی بیگانه است. نگاه نیست انگارانه کامو در آثارش و حضور نشانه هایی از تفکر مطرود اگزیستانسیالیستی موجب تامل در این اثر گمنام می شود تا داستان اقتباس یافته ای که قابلیت رشد بالایی ندارد در این اثر گمگشته همراه با اضافات بسیار پرداختی شده و کندی ریتم را در میانه فیلم به مخاطب جاری سازد.
فیلم «دور از مردان» با وجود نشانه های ارزنده ای از ساختار سینمایی مانند فیلمبرداری ارزنده گیوم دفونتینس با لنز آنامورفیک از طبیعت و اجرای حماسه گونه فیلمساز به سفر 2 مرد در دل صحرا و موسیقی ملانکولیک نیک کیو و وارن الیس در راستای اندیشه ای نیهیلیستی قرار دارد و زنجیره ای از ترویج این گونه آثار در طول زمان های مختلف موجب ابطال بسیاری از زندگی ها شده است. اندیشه ای که کاملا در مغایرت با نگاه ناب اسلام مبنی بر زندگی هدفمند انسان ها قرار دارد و در زدن ضربه زدن به ماهیت وجود آدمی است که البته متاسفانه در سینمای کشور هم به اشکالی مختلف نفوذ یافته است.
