چگونه می تولان از زیرزمین خانه به خانه مجوز رسید؟!

به گزارش سراج24،آوینی فیلم نوشت؛ خوانندگی زیرزمینی به تبعیت از فیلمسازی زیرزمینی معضلی است که چند صباحی دامن فضای هنری ایران را به رنگ متمایزی کشانده است. اگر چه موافقان به آزادی بیان و زبان عقیده بر آن دارند که جو محدودیت زای موجود در کشور موجب سربرآوردن این نوع از موسیقی غیر رسمی شده است، اما به نظر می رسد جو زدگی جوانان برای ارائه چهره و صدای خود در ابعاد رسانه ای، موجب رشد قارچ گونه این دسته از افراد شده تا بدون طی کردن مسیرهای قانونی در مجرایی رسمی و بدون داشتن لازمه هنری بتوانند به راحتی و تنها به واسطه ایجاد شعله اراده، آهنگی ضبط و ارائه به بازار نمایند. به هر حال وجود انواع دستگاه های ضبط صدا و نرم افزارهای دوپینگی! برای تغییر تنالیته و رنگ و حجم صدا می تواند هر خروس خوانی را به چهچهه کشاند! از این رو نیاز به دانستن هیچ ردیفی از موسیقی اصیل ایرانی نزد جوانان احساس نمی شود و از سویی دشنام گوی های عاشقانه جایی برای تحریرها باقی نخواهد گذاشت! متاسفانه رشد بیش از حد صداهای هذیان گو و خارج خوان چنان است که گوش های بسیاری را به خود کشانده و موجب سرازیر شدن طرفداران به این نوع موسیقی بی هویت و ضد اخلاقی شده است. جایی که به جای ادبیات غنی پارسی شاهد انواع دشنام گویی های بی قافیه ای هستیم که رواج اصطلاحات فاسد را در جامعه افزون می سازد. در این آشفته بازار موسیقی ایران برخی از خوانندگان لیگ دسته پایین پس از مدتی ناپدید می شوند و برخی به هر نحوی و با هزار دسیسه به دنبال رسیدن به برگه مجوزدار ارشاد خواهند بود تا شاید بساط منحرفانه خود را به شکل و قالبی دیگر پهن کنند که تلاش های پیدا و پنهان برخی از این رپرهای موسیقی را در این سال ها شاهد بوده ایم.

به هر روی اگر سری به آرشیو ذهنی خود در این باره بزنیم، می توانیم به دسته بندی های متفاوتی درباره خوانندگان زیر زمینی ایرانی برسیم. برای نمونه در دوره ای مانند اصلاحات با تغییر تفکر نزد مسئولین فرهنگی برخی خوانندگان مشکل دار به آرزوی مجوز خواه خود رسیدند و آلبوم هایی روانه بازار کردند تا از زیرزمین به طبقات بالاتر نفوذ کنند و برخی همچنان در ماراتن رسیدن به سر می برند. برای بررسی این دسته می توان به خوانندگان مختلفی در سبک های پاپ و راک رسید. برای مثال مهدی مقدم با آهنگ های شاد شش و هشت در شبکه غیر مجوز دار ایران موزیک به آلبوم های قانونی «خونسرد»، «سونامی» و «احتیاط» رسید و محسن یگانه از آلبوم های زیرزمینی «سال کبیسه»، «وقتی رفتی» و «آخه دل من» به برنامه ماه عسل و تولید آلبوم های مجوزدار «نفس‌های بی هدف»، «رگ خواب» و «حباب». محسن چاووشی از آلبوم های غیرقانونی «نفرین»،«خودکشی ممنوع»،«لنگه کفش» و«متاسفم» و آهنگ های فیلم «سنتوری» که دچار توقیف شد به آلبوم های مجوز دار «یه شاخه نیلوفر» ، «ژاکت»، «حریص»، «پرچم سفید»، «من خود آن سیزدهم» و «پاروی بی قایق». برادران سیروان و زامیار خسروی با «تو خیال کردی بری» و تک آهنگ های غیرمجاز دیگر که به صورت زیرزمینی عرضه و موزیک ویدئوهایش در شبکه‌های ماهواره‌ای نمایش داده شده بود به آلبوم های مجاز «جاده رؤیاها» و «28». شهرام شکوهی که در مسابقهٔ خوانندگی نکست پرشین استار شبکهٔ تی ‌وی پرشیا شرکت کرده بود به آلبوم های موسیقی مجاز «مدارا»، «کولی عشق» و « تا نفس هست» و فریدون آسرایی که با گروه دختر و پسرهای مطرحی از دنیای خوانندگی ایرانی در گروه «پرواز» بسر می برد و آلبوم «اولین سلام» را در خارج از کشور خوانده بود به آلبوم قانونی «غریبه»، «از تو دورم»، «خاطرات گمشده» و «عشق یعنی» رسید. به این لیست می توان افراد دیگری را هم افزود که سعید پورسعید اصفهانی، رضا صادقی از آن جمله اند که از فضای زیرین به مجلس مجوزدارها پیوستند.

در گروه دیگری هستند خوانندگانی که در سال های اخیر به هر نحوی تلاش دارند که وارد فضای مجوز دار بشوند و البته اکثر خوانندگان این دسته را رپرهایی تشکیل می دهند که تک آهنگ هایی را از طریق فضای مجازی بیرون داده اند و حالا در صدد ارائه آلبوم در فضای قانونی می باشند و این در حالی است که اصولا سبک موسیقی رپ به هیچ وجه مورد تایید و پذیرش قانون داخلی قرار ندارد. در این گروه امیرحسین مقصودلو پرکارترین فرد برای کسب مجوز است و از فضای رسانه ای حداکثر استفاده ممکن را می کند. همچنین سیامک عباسی، یاسر بختیاری ملقب به یاس، آرمین، ستاک حلاج (خواننده تیتراژ برنامه ساعت 25)، کاوه آفاق( برنده بهترین آهنگ در جشنواره مقاومت)، امیر عباس گلاب( خواننده تیتراژ سریال ستایش) مدت ‌هاست که پیگیر مجوز آلبوم موسیقی هستند.

اما در گروه بندی دیگری که اسفناک ترین نقطه می باشد، آن دسته از جوانانی حضور دارند که در آن سوی مرزها در برنامه هایی غیر اخلاقی مانند «آکادمی گوگوش» شرکت کرده و چند روزی را در آن بسر بردند و حالا در آشفته بازار موسیقی داخلی به دنبال دستیابی به مجوز برای تولید آلبوم و برگزاری کنسرت هستند و اخبار واصله نشان از تلاش های افرادی برای گرفتن مجوز برای این افراد هستند. خوانندگانی مانند امیرحسین کریمی که با گوشواره های معروفش! در آکادمی حضور داشت و یا مهران آتش که در دوره آخر به عنوان نفر اول انتخاب شد و افرادی چون رحمان که در مسابقه خوانندگی شبکه‌ تی‌ وی پرشیا انتخاب شده بود. در این میان حتی خوانندگانی شناخته شده مانند حبیب و امیر کاظمی معروف به سامان هم از آن سوی آب ها به ایران بازگشته و در انتظار مجوز بسر می برند.

اما مساله مهم برای اهالی فن و اندیشه و کارشناسان دغدغه مند در حوزه فرهنگ و هنر این است که با چه ساز و کاری خوانندگانی که تا دیروز نوای غریبه ای با حقیقت این دیار داشتند، ناگهان لباس مجوز دار ارشاد می پوشند؟ و آیا ساز و کار مشخصی برای انتخاب افراد و دادن مجوز به آلبوم های موسیقی وجود دارد؟ یا این که در رویه ای نامشخص از انتخاب باید منتظر فعالیت های افراد دیگری در این چرخه باشیم؟