به گزارش سراج24،عصرامروز نوشت؛ خوش‌بین نیستم ... مخالفتی ندارم... از تیم حمایت می‌کنم... با توافق خوب موافقم... اینها جملاتی هستند که بارها از سوی رهبر معظم انقلاب در خصوص مذاکرات هسته ای و توافق صورت گرفته شنیده ایم.
بنا بر این گزارش اما چرا رهبری اعلام می‌کردند که به مذاکرات خوش‌بین نیستند و با این تفاسیر موافقت رهبر معظم انقلاب با مذاکرات هسته‌ای در عین "عدم خوش‌بینی" به مذاکره با آمریکا چگونه توجیه می‌شود؟
به گزارش خبرنگار ما همانطور که نه تنها مقام معظم رهبری اعلام نمودند بلکه تجربه سایر کشورها از مذاکره با آمریکا نشان می داد آمریکاییان هدفشان از مذاکره پیدا کردن راه حل منطقی نبود، بلکه تحمیل نظراتشان بوده است، که البته در برخی از بندهای توافق فعلی نیز متاسفانه همین مطلب عملی شد که در کمیسیون برجام مجلس نیز به آن اشاره شده است. ( لذا از این رو بود که امام خامنه ای ضمن نوشتن یک نامه به رییس جمهور و با اعلام 9 شرط که ایران باید در طی عمل به توافقنامه مراعات نمایند توافق را بصورت مشروط امضا نمودند. )
لذا اگر قرار بود مذاکره با آمریکا مشکلات ما را حل کند باید پیش از ما کشورهایی که خود را تسلیم آمریکا نموده بودند همچون لیبی و کره شمالی... مشکلاتشان حل می شد اما تجربه نشان داده که آنها از مذاکرات نه تنها فایده ای عایدشان نشد، بلکه بیشتر مورد تحقیر آمریکاییان قرار گرفته و در عین حالی که آنچه را که بدست آورده بودند از دست دادند بر مشکلاتشان افزوده هم شد.
در خصوص ایران نیز آمریکایی ها نه تنها در حین مذاکرات بلکه پس از مذاکرات هم نه تنها دشمنیهایشان را کم نکردند بلکه بر طبل تحریمها و اهانتهایشان نیز افزودند و لحن آمریکاییها چنان تندتر و اهانت آمیزتر شد که بارها بر سر میز مذاکره نیز از حمله نظامی و استفاده از همه گزینه ها سخن به میان آوردند و نشان دادند که طلبکاریشان بیشتر شده است!
و بر اساس این معیارها بود که امسال مردم در راهپیمایی 13 آبان بر این نکته تاکید کردند که این اظهارات و اقدامات آمریکاییها نشان می دهد که نمی شود به آنها اطمینان و اعتماد کرد زیرا طرف مقابل بشدّت اهل فریب، دروغ، نقض‌عهد، تحقیر و زیر میز بازی زدن می باشد.
و اما اینکه چرا علیرغم عدم خوش بینی به مذاکرات، با انجام آن از سوی رهبر معظم انقلاب موافقت شد باید گفت که دولت فعلی و قبلی برخلاف این نصایح فکر می کردند که قرار است معجزه ای صورت بگیرد! لذا مذاکرات هسته‌ای به اصرار دولت فعلی و قبلی صورت گرفت.
لذا همانطور که در دوره ائمه(س) هم سابقه دارد آن حضرات در برخی از مواقع به تصمیم امرا و مسئولان خود با اینکه علم به خلاف داشتند گوش می کردند تا دو نکته حاصل شود، اول آنکه آنها به این حد از بلوغ برسند و مشخص شدن تصمیم خلافشان در آینده دیگر بل بصیرت بر خلاف نظر امام و ولی خود نظری ندهند.
و ثانیا این اقدام امام خامنه ای نشان از این داشت که رهبری با حرکتهای صحیح و منطقی دیپلماسی اگر بخواهد صورت پذیرد مخالف نیستند اما به شرطی که خطوط قرمز مردم برای بدست آمدن مطالباتشان از این مذاکرات رعایت گردد.
و البته این همان "نرمش قهرمانانه" ای هم بود که به فرموده خود حضرت آقا در یک جاهایی "بسیار لازم" است و اگر عمل به نرمش قهرمانانه به درستی صورت بگیرد و با رعایت ملاحظات و شرایط مذاکرات باشد هم می تواند تجربه ظرفیّت فکری ملّت را بالا ببرد و هم می تواند پرده از دشمنی آمریکا با ایران و ایرانی با عمل نکردن به تعهداتش بردارد.
لذا مذاکره تنها سودی که برای ایران داشت این بود که حربه و سلاح تحریم از دست دشمن خارج شود هر چند برخی فکر می کنند به واقع این اتفاق خواهد افتاد! و دشمن به تعهدش در رفع تحریمها عمل خواهد کرد.
