به گزارش سراج24، زنان ایرانی که در قبل از انقلاب در محیط‌های کاری و اجتماعی خود تحت تأثیر فرهنگ منحط غربی در امنیت و آسایش نبودند و به‌عنوان یک کالا و وسیله در جامعه به آنها نگاه می‌شد، با پیروزی انقلاب و برپایی قوانین و احکام اسلامی قدرت و عظمتش جلوه پیدا کرد و به شخصیت اسلامی، ملی و هویت واقعی خویش دست یافت.
زن به‌عنوان مهم‌ترین کانون تقویت خانواده، سازنده اجتماع بوده و با حجاب اسلامی ضمن تهذیب و تزکیه نفس موجب افزایش امنیت اجتماعی و ایجاد زمینه رشد معنوی مردان می‌شود. در غرب با شعارهای فریبنده و پوشالی و با شعار آزادی، زنان را برهنه کرده و با برهنگی زنان به دنبال تخلیه شهوات حیوانی خود هستند تا بتوانند بی‌هیچ مانعی به هوسرانی خود بپردازند.
الگوی زن مسلمان حضرت فاطمه‌زهرا(س) است که در زندگی ظاهری، جهاد و مبارزه، دانش و سخنوریش در همه میدان‌های سیاسی و نظامی و انقلابی زبانزد است؛ زنان کشورمان با ایثار، فداکاری و بصریت دینی و بینش سیاسی از اوایل انقلاب با حضور در صحنه‌های مختلف از مبارزات انقلاب، 8سال دفاع مقدس، سازندگی بعد از جنگ و عرصه‌های مختلف حضور پررنگ داشتند.
رهبری معتقدند «زن هر چه می‌تواند، تلاش اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کند، شرع مقدس، مانع نیست؛ البته چون از لحاظ جسمانی، ظریفتر از مرد است، لذا ضرورتهایی دارد. تحمیل کار سنگین بر زن، ظلم به زن است».
با توجه به امنیت موجود در حکومت اسلامی و حضور موفق زنان در اجتماع، معارضین که در کشورهای خود برای حضور زنان دچار چالش و مشکل شده‌اند، نسبت به این حضور احساس هراس و نگرانی کرده و تلاش دارند از کوچکترین اتفاق، نهایت بهره‌برداری را بکنند، اتفاقاتی که در کشورهای غربی، به صورت روزانه و عادی است.
حادثه اسیدپاشی اصفهان که عملی زشت و تنفرآمیز بود، سبب شده است که برخی افراد دانسته و یا ندانسته این اقدام را دستاویز خود برای ناامن نشان دادن وضعیت زنان در ایران قرار دهند و از آن به عنوان بحران نام ببرند. در این راستا جمعی از افراد به اصطلاح هنرمند نمایشگاهی راه‌اندازی کرده‌اند.
در آثار نمایش داده شده در این نمایشگاه به گفته برگزارکنندگان آن، ترس و وحشت انسان در برابر درندگی و زشت‌خویی حیوانی چهره می‌نماید، حال جای بسی تأسف است که در داخل کشور برخی از افراد با این کار ضمن ایجاد هراس در بین زنان، حضور اجتماعی زنان در ایران را به چالش کشیده و به سیاه‌نمایی حضور زنان می‌پردازند.
روزنامه شرق در راستای مطالب مطرح شده در رسانه‌های معارض به تبلیغ این نمایشگاه پرداخت و نوشت: «ماجرای اسیدپاشی‌های زنجیره‌ای بر صورت زنان پایان نمی‌گیرد، اگر چه فعلا هیچ خبری از اسیدپاشی نیست، اما واکنش جامعه هنرمندان و خصوصا زنان هنرمند، تازه شروع شده است».
این روزنامه نوشت: این‌روزها در «خانه طراحان آزاد» نمایشگاه «گذرهراسی» برپاست و این نمایشگاه از زبان هنر به واگویه نگرانی‌های زنان از حضور در جامعه‌ای بگویند که محال است خاطرات اسیدپاشی اصفهان را فراموش کنند.
این نمایشگاه که خود ایجاد هراس بین زنان می‌کند، در ورودی نمایشگاه، برگزارکنندگان به‌عنوان توضیحی بر آثار خود با وقاحت فعالیت‌های نظام اسلامی ایران را به چالش کشیده و نوشته‌اند: «پاسخ‌ندادن به این سؤال که زنان کجا به حقوق اجتماعی خود می‌رسند، موجب شده که همچنان سهم آنها از حیات اجتماعی خشونت باشد؛ چه در شکل عیان آن مانند اسیدپاشی و چه در اشکال نهفته‌ترش مانند مزاحمت در یک تاکسی».
مدیر گالری طراحان آزاد که خودش نیز به‌عنوان نقاش در این نمایشگاه حضور داشته، بدون توجه به اهمیت نقش زنان در اجتماع از نگاه اسلام و همچنین مواضع مسئولان حکومتی، خواسته یا ناخواسته در دام دشمنانی که مخالف حضور زنان در جامعه اسلامی هستند افتاده و در سخنانی غرب پسند می‌گوید «بی‌نتیجه‌ماندن پرونده اسیدپاشی و خشونت‌های مشابه و بعضا ساکتی که در قالب‌های خانوادگی و فردی، علیه زنان اتفاق می‌افتد شاید در قالب هنر، قابل یادآوری باشند، یادآوری اینکه این ماجراها سرآغاز مخالفت با حضور اجتماعی زنان نباشد.
وی همچنین از نگاه خود این نمایشگاه را دغدغه همسران، پدران و پسران هم می‌داند و ابراز امیدواری کرده است که صدای چنین نمایشگاه‌هایی به جامعه هدف آنها که زنان جامعه هستند برسد و در نهایت بعد از طراحان آزاد این نمایشگاه در اصفهان هم برگزار شود، اقدامی که به نظر می‌رسد با مخالفت نیروهای فرهنگی و انقلابی استان مواجه شود.
مسئولینی که به این چنین نمایشگاه‌ها و اقدامات نسنجیده مجوز می‌دهند، شاید فراموش کرده‌اند که سیستم اجتماعی جریانی دارد و نمی‌توان با حرکات ناپخته آن را مختل کرد. اقدامی که فضا را برای بقیه ناامن جلوه دهد و عده‌ای را از حضور در جامعه بترساند.
اینگونه کارهای به اصطلاح فرهنگی اثر منفی چندین برابری از خود حرکت اسیدپاشی در ایجاد رعب و وحشت در بین زنان دارد، فرض خوشبینانه می‌تواند این باشد که برگزارکنندگان این برنامه‌ها چشمشان را می‌بندند و کورکورانه کارهایی را انجام می‌دهند و بدون اینکه فکرشان را به کار بیندازند، دست به چنین کارهایی می‌زنند.
این اتفاق در صورت بازتاب خبری تأثیرش را روی کل ایران خواهد گذاشت و وحشت در بین زنان شهرهای دیگر هم ایجاد می‌کند، چون موضوع در نهان همان ایجاد هراس است و امواجی که ایجاد می‌شود در کوتاه مدت اثر خودش را می‌گذارد و کاری می‌کند که خیلی بدتر از خود اسیدپاشی است و آن هم ایجاد ترس است.
این نمایشگاه به اصطلاح فرهنگی و هنری که در راستای اهداف معارضین است، برای بی‌بی‌سی خوشایند بوده و این رسانه انگلیسی که در کشور متبوعش از هر ده زن، هفت نفر در دوره زندگی شغل خود به مدتی طولانی دچار آزار جنسی میگردد، در دفاع از حقوق زنان به این نمایشگاه پرداخته است.
در گزارش بی‌بی‌سی با عنوان «گذر هراسی: روایت هنری هراس از حضور زنان در جامعه»، هدف این نمایشگاه را به وضوح منطبق با اهداف معارضین بیان کرده و می‌گوید: «عنوان این نمایشگاه اشاره‌ای است به یک اختلال روحی- روانی به نام هراس از مکان‌های باز و عمومی یا گذر هراسی» و در این اختلال، فرد دچار هراس از گذر در مکان های مختلف، خصوصا اماکن عمومی می‌شود».
این رسانه معارض که از حضور و پیشرفت زنان با دستورهای اسلامی نگران است می‌گوید: «برگزارکنندگان این نمایشگاه می‌گویند که این کار نگاهی است به حقیقت تلخی به نام تلاش برای حذف زنان و هراس از حضور آنان در جامعه».
بی‌بی‌سی در ادامه گزارش خود آورده است: «سمانه احمدی گردآورنده این مجموعه درباره این نمایشگاه می‌گوید: هدف اصلی از برگزاری این نمایشگاه، نگاهی به حضور زنان در جامعه ما و آسیب‌هایی است که در این حضور متحمل می‌شوند، از نگاه‌های آزاردهنده جامعه گرفته تا عمل وحشیانه‌ای همچون اسیدپاشی به صورت زنان».
این رسانه که خواستار برهنگی زنان و بی‌فرهنگی غربی در جامعه است می‌گوید: «در آثار این نمایشگاه بیشتر به آسیب‌هایی که بعد از حادثه‌ای این چنین در روح و جان جامعه نفوذ می‌کند و در نهایت موجب کمرنگ شدن حضور زنان در جامعه می‌شود پرداخته شده است».
بی‌بی‌سی که به دنبال سیاه‌نمایی است، با کمک سخنان گردآورنده این مجموعه افزود: «احمدی می‌گوید: حادثه اسیدپاشی زنجیره‌ای اصفهان را شاید بتوان نمود و نمادی از جنگی داخلی در جامعه ما و به عنوان بخشی از تاریخ جامعه قلمداد کرد؛ جنگی بر سر بودن یا نبودن. این جنگ بر دل هنرمندان خراش انداخته و در قالب اثری هنری بازتاب داده شده است».
BBC در ادامه بدون اشاره به ناامنی زنان در غرب و به‌ویژه در انگلستان، تمام مشکلات زنان در غرب را به زنان ایرانی نسبت داد و گفت: این اقدامات که در واقع به قصد قتل روح زنان و ایجاد رعب و منزوی کردن آنان در کنج خانه‌ها است «حس امنیت» و حضور در جامعه ایمن را نابود می‌کند. وحشت از ناامنی فردی و اجتماعی وحشت از گونه‌های مختلف زن‌ستیزی. این وحشت‌های زنانه نه‌تنها حوزه زندگی و عمل زنان را در زندگی کنونی محدود می‌سازد، بلکه افق دید آنان را از توانایی‌هایشان و حوزه‌ی عمل‌شان در آینده تنگ می‌کند، اعتماد به‌نفس را از آنها می‌گیرد و نوعی تنش بیهوده و دائمی به زندگی آنان می‌افزاید. در این وحشت‌ها، به‌گونه‌ای دردهایی افزون بر دردهای تبعیض و خشونت و بی‌عدالتی آشکار است که زنان از آنها رنج می‌برند.
رسانه وابسته به دولت روباه پیر که زنان کشورش به خاطر آزار جنسی در برخی موارد در حفظ آهنگ معمول کار خویش با دشواری روبهرو می‌شوند و ممکن است مرخصی استعلاجی بگیرند یا به کلی از کارشان دست بکشند، گزارش خود که سراسر ایجاد هراس برای حضور زنان در اجتماع است، را اینگونه به پایان می‌رساند که: «اینکه فکر کنید در سطح جامعه اتفاق خاصی می‌افتد و زن‌ها عقب‌نشینی می‌کنند نه اینطور نیست. اینها ساده‌اندیشی و خام‌اندیشی همان‌هایی است که فکر می‌کنند».
منبع:حلقه وصل
