به گزارش سراج24، امسال پشت دیوارهای جام‌جم گویا باز هم از اتحاد و تجمیع استعدادها خبری نیست. در آستانه فرا‌رسیدن نوروز و ایامی که تلویزیون را برای شمار زیادی از مردم به مهم‌ترین اسباب سرگرمی‌ساز دو هفته تعطیلات تبدیل می‌کند، رقابت و سبقت‌های دقیقه نودی بین شبکه‌های مختلف تلویزیون بالا گرفته است؛ از «ما فلان برنامه را برای تحویل سال در نظر گرفته‌ایم»، «ما سورپرایز داریم» و «امسال برنامه‌مان سر و شکل دیگری دارد» گرفته تا تبلیغ سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی، شبکه‌های مختلف سیما انگار هر یک از یک منظومه کهکشانی هستند که راه خودشان را می‌روند و به دیگری کاری ندارند، هدف ربودن مخاطب از دیگری است. فارغ از اینکه این اقدام باعث می‌شود سورپرایزهای تلویزیون در این رقابت مانند گوشت قربانی شوند!
چندی پیش که نشستی درون‌سازمانی در صداوسیما برگزار شده بود تا در آن مدیران شبکه‌های مختلف تلویزیون برنامه‌های نوروزی خود را اعلام کنند، مدیر یکی از شبکه‌های سیما در حرکتی به ظاهر متفاوت دفترچه‌ای را در جمع توزیع می‌کند، او به جای آنکه مثل سایر مدیران برنامه‌هایش را برای آقای رئیس بخواند، برنامه‌های نوروزی شبکه تحت مدیریت خود را در این دفترچه به جمع معرفی می‌کند.
ناگهان در واکنشی جالب یکی از مدیران لب به اعتراض می‌گشاید و می‌گوید: این لیستی که شما تهیه کرده‌اید همه برنامه‌های آرشیوی است ولی برنامه‌های نوروزی شبکه تحت مدیریت من همه تولیدی است و این‌گونه می‌شود که بحث در این جلسه بالا می‌گیرد. رقابت میان شبکه‌های مختلف سیما برای ایامی مثل نوروز باید مؤید بالا رفتن کیفیت برنامه‌های تلویزیون در این ایام باشد. در همین نشست، نقد و اعتراض مطرح شده به خوبی مؤید رقابت و چالش میان مدیران برای عرض‌اندام بهتر و جذب مخاطب بیشتر است.
رقابت همان عنصر گمشده‌ای در رسانه ملی است که سال‌ها منتظرش بودیم. ما اینجا بر آن نیستیم که رقابت میان شبکه‌های مختلف رسانه ملی را نقد کنیم چه بسا وقتی رقابتی وجود نداشته باشد، روزمرگی بر مدیران سیما و برنامه‌های تلویزیون مستولی می‌شود و نتیجه‌اش چیزی نیست جز ربوده شدن گوی رقابت توسط شبکه‌های ماهواره‌ای که تعدادشان هم کم نیست. صحبت در اینجا درباره رقابتی است که در نهایت به یک نتیجه کیفی در‌خور توجه ختم نمی‌شود و روی سخن بیش از هر چیز درباره «نوروز» و برنامه‌های تحویل سال شبکه‌های مختلف رسانه ملی است که اغلب به ایستگاه محل آمد و شد بازیگران و خوانندگان تبدیل می‌شوند، یعنی همان قشری که در ادبیات عامیانه به سوپراستار مشهورند و مردم کنجکاوی خاصی برای سردرآوردن از زندگی‌شان دارند؛ سبک زندگی سوپراستاری که در بسیاری از موارد لاکچری است، به همین ترتیب هر سال در ساعاتی پیش از تحویل سال به مردم نمایش داده می‌شود، سال تحویل می‌شود و سپس پخش برنامه‌های از پیش‌ضبط‌شده و سریال‌ها و فیلم‌های سینمایی تا پایان تعطیلات آغاز می‌شود. این برنامه هر سال رسانه ملی در ایام عید نوروز است. با این حساب رقابت در یک قالبی که هر سال تکرار و تکرار می‌شود توفیر زیادی به حال کیفیت برنامه‌های تلویزیون نخواهد داشت.
حالا امسال هم رقابت بین شبکه‌ها بالا گرفته است. احسان علیخانی در برنامه نوروزی شبکه 3 سیما سورپرایز دارد. او تازه ازدواج کرده و شاید سورپرایز این برنامه دعوت از همسر علیخانی به برنامه است. برنامه دیگر سبک گفت‌و‌گو با مهمانانش را تغییر داده و یکی دیگر از شبکه‌ها هم یک مجری خوش بر و زبان را به عنوان مجری تحویل سال برگزیده است. در نهایت مشخص است که قرار است برنامه‌های تحویل سال رسانه ملی همه و همه همان برنامه‌های گفت‌و‌گو‌محوری باشند که هر چند دقیقه یک بار استودیوی خود را با حضور یک هنرپیشه یا هنرمند و مهمان ویژه تغییر رنگ می‌دهند. تنها تفاوت را باید در برنامه تحویل سال شبکه قرآن جست‌وجو کرد که اعلام کرده است می‌خواهد در این لحظه زیبا، صحنه‌هایی از فیلم «محمد رسول‌الله» مجید‌مجیدی را پخش کند، بی‌شک بسیاری از مردم که این خبر را شنیده‌اند در لحظه تحویل سال شبکه قرآن را تماشا خواهند کرد.
هنوز هیچ خبری از خلاقیت در برنامه‌های تحویل سال سایر شبکه‌های رسانه ملی نیست؛ روزی که یکی از مهم‌ترین روزها در تقویم ایران است و شمار بیننده‌های رسانه ملی در آن به یک آمار خیره‌کننده می‌رسد. در چنین روزی شاید بد نباشد که مدیران شبکه‌ها به جای رقابت‌ها و سبقت‌های سردرگمی که در نهایت به مقصد مشخصی نمی‌رسد، استعدادها و خلاقیت‌هایشان را یک‌جا تجمیع کنند. چه می‌شود اگر صداوسیما در این روز تمام برنامه‌های خلاقانه شبکه‌های اول و دوم و سوم و سایر شبکه‌ها را در یک ظرف بریزد و آن را به مردم عیدی دهد تا آنکه بینندگان بخواهند در چنین روزی میان شبکه‌های مختلف سرگردان باشند و آمار مهمانانی که به شبکه‌های مختلف می‌آیند و می‌روند را بگیرند.
منبع: روزنامه جوان
