انتقاد هنرمندان از سیاست مسئولان در قبال جشنواره‌های خارجی/ مسئولان برای حضور در این فستیوال‌ها از یکدیگر سبقت می‌گیرند/ عدم اعتقاد به سینمای اسلامی باعث گرایش به سینمای غرب می‌شود

به گزارش خبرنگار فرهنگی سراج24، جشنواره های خارجی به خصوص جشنواره کن همیشه یکی از حواشی مهم سینمای ایران بوده است. تیم چند ده نفره ای از مسئولان که همیشه به این جشنواره ها می روند این سوال را پیش می آورد آیا این مسئولان با یک برنامه ریزی دقیق برای خنثی کردن نقشه بازوی رسانه ای غرب به این جشنواره ها می روند؟ یا خودشان همچون کودکی که سال ها در انتظار یک سفر به سرزمین رویاهایش هست با شور و شعف و در قامت یک طرفدار به این جشنواره ها می روند؟

به طور مثال در جشنواره کن که اخیرا به پایان رسیده است، یکی از حاضران در کن با ارسال عکس غرفه خالی ایران در گروه «دنیای تصویر» وایبر در ذیل آن نوشته است:«اینجا غرفه سینمای ایران است، روز دوم جشنواره.محل استراحت و گپ و گفت بقیه غرفه‌دارن.هنوز اثری از ایرانی‌ها نیست.» در غرفه سینمای ایران طبق آنچه در سایت بازار کن آمده قرار است که سازمان سینمایی، فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، سه موسسه انیمیشن حضور پیدا کنند. تاکنون در تاریخ بازار کن سابقه نداشته است که چنین اتفاقی بی‌افتد و در نهایت هیچ‌کدام از نمایندگان مربوطه سازمان‌هایی که قرار بوده است در غرفه سینمای ایران حاضر باشند، این غرفه را ترک کنند و احتمالا به "کن گردی" بپردازند.

 در همین رابطه سرویس فرهنگی سراج24 با تعدادی از هنرمندان جبهه انقلاب اسلامی گفت‌وگو کرد و نظر این افراد را در رابطه با جشنواره های خارجی پرسید.

حامد عنقا فیلمنامه نویس آثاری چون انقلاب زیبا و قلب یخی در گفت‌وگو با سراج24  در خصوص دستاوردهای سینمای ایران از حضور در جشنواره های خارجی گفت: تمامی فیلمها و افرادی  که در اینگونه جشنواره ها حضور می یابند  در صحت و سلامت نیستند  از سویی لزوما ً نباید باور داشت که پشت صحنه حضور این فیلمها اهداف سیاسی نهفته است لذا لازم است ما در زمینه حضور در اینچنین جشنواره هایی منافع ملی را در نظر بگیریم نه یک عده ایی خاص . 

وی افزود: اگر اینگونه فیلمها تولید شدند و این اتفاق بد افتاد باید آن مسئولی که پروانه ساخت و نمایش این گونه فیلمها را داده پاسخگو باشد، افزود: البته سیاست های ما نسبت به این جشنواره ها مشخص نیست. از سوی آنها را بد می دانیم اما مسئولان سینمائی ما از بالاترین رده تا رده های پایین برای شرکت در این جشنوارها و حتی جشنواره های دست چندم خارجی از هم سبقت می گیرند پس لازم است که بدانیم چه می خواهیم. 

فرج الله سلحشور کارگردان سریال یوسف پیامبر نیز در گفت‌وگو با سراج24معتقد است فیلمسازی از غرب و هالیوود شروع شده و فیلمسازان دنیا و از جمله ایران برای هالیوود فیلم می سازند و برای مملکت خودشان فیلم نمی سازند.

وی با بیان اینکه مسئولان سینمایی ما و با یک دید دیگر همه مسئولان فرهنگی و هنری ما  دربرابر سینمای واردتی غربی تسلیم شده اند، اظهار داشت: این افراد سینمایی را که غرب به ما تحمیل یا حقنه کرده در برابرش تسلیم شده و قبول کرده اند و باور کرده اند که سینما این است. در حالی که ما سینما اسلامی داریم و غیر از این سینمای مدنظر این مسئولان است اما آن‌ها معتقدند سینمای اسلامی نداریم و برای همین جز اینکه به سمت غرب گرایش پیدا کنند راهی ندارند.

جمال شورجه کارگردان فیلم 33روز نیز در گفت‌وگو با سراج24 از اثر جشنواره های خارجی به روی مسئولان سینمایی سخن گفت: دوستان ما(مسئولان جشنواره) بیشتر به فکر جشنواره برلین، کن و لوکارنو هستند. مسئولان این جشنواره ها در پی آنند تا یک سری فیلم های تلخ و گس و منفی ما بروند در این جشنواره ها شرکت کنند. این جشنواره‌ها فیلم‌‌های انقلابی‌، ارزشی و فیلم هایی که دربر دارنده پیشرفت‌ها ، موفقیت‌ها و واقعیت های امروز جامعه ماست را نشان نمی‌دهند. آنها در واقع به دنبال مطامع خودشان هستند‌.

ای کاش مسئولین سینمایی قبل از رفتن به جشنواره کن، این بیانات مقام معظم رهبری در سال 85 که در دیدار با کارگردانان بیان فرمودند را یک بار دیگر مرور کردند:" در مقابل این القاى دویست ساله‌ى فرهنگىِ غرب، یک ملتى بیاید به فرهنگ خودش تکیه بکند، این خیلى ارزش دارد؛ این را تقویت کنید. حالا گاهى با رفتن به جشنواره، ممکن است این تقویت بشود، گاهى با نرفتن به جشنواره این تقویت مى‌شود.

ما خبر داریم که همین مجموعه‌هاى جهانى، از جمله کَن - حالا که اسمش را آوردید - و بعضى از جشنواره‌هاى دیگر، واقعاً دارند کار مى‌کنند؛ اینها هدف دارند. اینها دوست مى‌دارند که از حضور هنرمند برجسته‌ى ایرانى در آنجا، در جهت سیاسى، یک استفاده‌اى ببرند. حالا من نمى‌دانم فیلم آقاى «مجیدى» را چقدر اکران مى‌کنند، چقدر در جلوی چشم مردم مى‌گذارند. بله، در جشنواره احترام مى‌کنند. من آن وقتى علاقه‌ى آنها را به هنرمند خودمان باور مى‌کنم که این فیلم را ترویج کنند؛ جلوی چشم مردم‌شان بگذارند و در تلویزیون‌شان نشان بدهند، در سینماهای‌شان نمایش بدهند؛ این کارها را یا نمى‌کنند و یا خیلى کم مى‌کنند. لذا وقتى که تشویق و تقدیر فقط به سالن جشنواره و سکوى جایزه‌ى جشنواره منحصر است، آدم خیلى باورش نمى‌آید که نیت‌شان - به قول ماها- زیاد خدایى باشد. بالأخره نیات سیاسى هست."