گروه فرهنگی «سراج24»: مطالعه آثار مکتوب برای بسیاری از مخاطبان توصیه شده و امری ضروری است، همچنان که چند روزی از هفته کتاب و کتابخوانی می گذرد و همگان به مطالعه کتاب سفارش شده اند. اما آن چه مهم تر می باشد لزوم برخورداری از داده های مثمر ثمر برای مخاطبان بوده که جوابگوی نیازهای روحی و روانی باشد.
اخیرا کتابی وارد چرخه مطالعه شده که بیشتر از این که اثری ارزنده در باب آموزش، سرگرمی و یا دیگر خاصیت های مفید کتابخوانی باشد، تسویه حساب دسته سیاسی شکست خورده ای در گروه اصلاح طلبان است که به دنبال فرصتی جهت برون رفت عقده های حقارت خود به اشکالی چون گفتاری و نوشتاری هستند. کتاب رونمایی شده در جشن هم اندیشی اصلاح طلبانِ قمار باخته با نام «دنیای بسته» مطرح شد و عمادالدین باقی، یار آشنای اصلاح طلبان و مرد رسانه ای حامیان غرب گرا که خود را مدعی حقوق بشرگونه! می پندارد، آن را نوشته است.
کتاب «دنیای بسته» شامل دست نوشته های دوران زندان عمادالدین باقی است و به انسان دربند اشاره دارد و حالا به لطف دوران باز انتشار آثار مکتوب پس از 10 سال پشت خط ماندن به انتشار رسیده است و در ظاهر عنوان تحقیقاتی بودن در باب جامعه شناسی زندان داشته اما در واقع به نقد عناصر ساختاری نظام می پردازد و به واکاوی زندانی از درون اشاره دارد. کتاب در 6 بخش تنظیم شده است که بخش اول به زندانوارگی! پرداخته می شود، واژه ابداعی نویسنده که به دنبال بسط نگاهی تاریک زده از جهانی شوم و در ظلمت است که ژست پژوهشی به خود گرفته و حقارت را به دوره ای خاص از زندگی بسط می دهد.
نکته جالب توجه در تبلیغات صورت یافته از سوی یاران و بستگان نویسنده ای است که سال ها زندانی سیاسی بوده است، چنان که محمد قوچانی، روزنامه‌نگار و نایب رئیس کمیته مرکزی حزب کارگزاران، برای معرفی اثر تازه پدر همسرش می‌نویسد:« پس از هفت هشت سال ممنوعیت فعالیت نشر سرایی در دولت محمود احمدی‌نژاد این نشر دوباره متولد شده و حالا پس از یک دهه ممنوعیت انتشار کتاب‌های عمادالدین باقی، کتابی که هم نظری است و هم تجربی، در دوران امید چاپ می‌شود.» امید!، واژگان مستعمل شده ای در دوران جدید بوده که حتی آن هایی را که روزگاری نه چندان دور در پی این نشان زیبا بودند به بن بست ناامیدی هدایت کرده است، چنان که بسیاری از همان فعالان ارادتمند در حوزه فرهنگ و هنر و نشر، در طی مسیر به دوران جدید امیدوارگی! و با درک شرایط نابسامان امروزی-حداقل در حوزه فرهنگ و هنر- بساط ناامیدی و اعتراض راه انداخته اند که جدیدترین این افراد یکی از لیدرهای حمایت گر دولت جدید، منیژه حکمت بوده که در سال 1392 به دنبال جمع کردن امضاهای دسته جمعی برای دولت جدید بود و حالا در جدیدترین گفت و گوی خود اشاره به تاریکی این دوران ناامیدی کرده است!
دستپخت تازه اصلاح طلبان در حوزه فرهنگ با نگره ای سیاست زده، کتابی است که دردهای جسمانی و روحانی دوران در بند را به شکلی تئوریزه به کنش مندی مخاطبان می کشاند و سعی دارد بیشتر از این که پژوهش گرایانه باشد به شکلی زیرپوستی خاطره نگار شود و از تجربیات زندان بودن نویسنده حکایت کند.
البته اشارات نویسنده برخلاف ادعای رخ داده و ایجاد واژه های نامانوس جهت جلوه گری اثر، مطلب شاخص و متفاوتی را ارائه نمی دهد و به مواردی مشخص مانند دوری زندانی از خانواده و امثالهم می پردازد، چنان که عمادالدین باقی در پشت جلد کتاب «دنیای بسته» می‌نویسد:« در زندان مفهوم خانواده، ملاقات، تلفن، حتی دیدن آسمان، ابر، آفتاب، سبزه، درخت، دیوار و مفهوم زمان با مفهوم همان کلمات در بیرون زندان و یا برای یک فرد آزاد بسیار متفاوت است.» به نظر می رسد نویسنده جدا از ارائه جهان در بند شده خود در دوران فراموش شده اکنون، به دنبال بستری تبلیغاتی جهت فروش اثر می باشد و حتما از این به بعد در روزنامه های زنجیره ای اصلاح طلبان باید شاهد انواع تبلیغات این کتاب با واژه هایی فاخر باشیم. آن چنان که تشکل دانشجویی اصلاح طلب انجمن تهران با دعوت از عمادالدین باقی به رونمایی از کتاب «دنیای بسته» اقدام کرده و شعله هیاهو را از همان نقطه شروع روشن کرده است.
