به گزارش خبرنگار فرهنگی سراج24، نزدیک به بیست سال از اولین رفتار خارج از عرف ولی علنی عده ای از هنرمندان در فستیوال های خارجی می گذرد. آنجایی که عباس کیارستمی به راحتی با بازیگر زن فرانسوی در جشنواره کن دست داد.
موضوعی که خیلی زود به علت عدم برخورد صریح و جدی مسئولان وقت و عدم انگیزه برای ایجاد یک راهکار درباره رفتار بازیگران و هنرمندان در فستیوال های خارجی به فراموشی سپرده شد و هنرمندان دیگر حاضر در جشنواره های خارجی سرخوش از عدم وجود چارچوب خاص اخلاقی به رفتارهای خود ادامه دادند.
این رفتارهای عجیب و غریب طی چند سال گذشته شیب صعودی به خود گرفته و هر روز مصداق های بیشتری درباره آن شنیده می شود.
این در حالی است که مجموعه های دیگر مرتبط با اهالی رسانه و فرهنگ در حال تدوین قوانین نظارتی درباره آداب معاشرات مجموعه های خود هستند.
غلامرضا میرحسینی مدیر شبکه سوم سیما در این باره می‌گوید: یکسری قواعدی وجود دارد که باید رعایت شوند. به ویژه یک مجری که پیشانی رسانه قرار دارد و با معذوریت های مضاعفی مواجه است. او با عوامل پشت صحنه فرق دارد و باید خیلی چیزها را رعایت کند. الان به استاندارد سازی آداب معاشرت مجریان در خارج از حوزه رسانه هم می پردازیم. یک مجری یا چهره شناخته شده به هر حال حتی اگر خودش دوست نداشته باشد، نباید به هر جایی برود و هر کاری را انجام دهد. برخی دوستان متاسفانه از این موارد عدول می کنند و سازمان ناگزیر می شود مدتی از آنان استفاده نکند و این به معنای حذف کاملشان نیست. این افراد نیاز به آموزش بیشتر و تفهیم مسائل ذکر شده دارند تا برگردند.
اما متاسفانه هیچ انگیزه ای در رابطه با تهیه یک قانون مدون برای نحوه حضور هنرمندان سینما در مجامع بین المللی به عنوان نمیانده ایران دیده نمی شود.
حتی حجت‌الله ایوبی(رئیس سازمان سینمایی) در نشست 2 تیرماه سال گذشته در تالار وحدت با خبرنگاران، در پاسخ به سوالی مبنی بر راهکار شما برای حل جنجال های ایجاد شده توسط برخی ازبازیگران در فستیوال های خارجی گفت: بازیگران سینمای ایران افراد متعهدی هستند و می‌دانند که در خارج از کشور چگونه باید رفتار کنند اما متاسفانه گاهی اتفاقاتی می‌افتد که گریز ناپذیر است.
اما متاسفانه رفتارهای خارج از عرف بازیگران ایرانی در فستیوال های خارجی از "گاهی" مقدار بسیار بیشتری است. به نمونه های زیر دقت کنید:
1.گروه بازیگران فیلم «گس» در جشنواره بین المللی رم حضور پیدا کردند و اتفاقا با جایزه بهترین بازیگری برگشتند. نوع لباس این تیم بازیگری به حدی زشت و زننده بود که حتی شبه روشنفکران ایرانی نیز به آنها انتقاد کردند. شلوار وارفته و چروک به علاوه پوتین کهنه سربازی برازنده زن ایرانی است؟
2.در جشنواره کن امسال نوید محمدزاده و پژمان بازغی بازیگران فیلم ناهید، عکسی در کنار پوستر جشنواره کن منتشر کردند که در آن محمدزاده که پیش از این هم معروف به پوشیدن لباس های متفاوت بوده، با شلواری کوتاهتر از حد معمول دیده می شود.
3. در افتتاحیه مراسم دو سال گذشته جشنواره کن و همزمان با اولین نمایش جهانی فیلم گریس از موناکو ، لیلا حاتمی در کنار 8 داور دیگر بخش مسابقه حضور داشتند که خانم بازیگر در کمال تعجب با انجام رفتاری غیر متعارف و نامناسب با الگوهای ایرانی و فرهنگ جامعه ای که نامش را در چنین مجامع بین المللی با خود یدک می کشد ، سوالات و ابهامات بسیاری را در بین مخاطبین این سینمای نجیب ایجاد کرده است. تصاویری که در رسانه های خارجی منتشر شده نشان می دهد که لیلا حاتمی در زمان مواجهه با رئیس فستیوال فیلم کن و در مقابل دوربین ها و نگاه های بی شماری که حرکات او را زیر نظر داشتند، در کمال تأسف با دراز کردن دستش، پبش قدم رفتار غیر عرف و نامناسبی می شود که این سوال و ابهام را در بین مخاطبین برنامه زنده این مراسم باقی می گذارد که انگیزه ای که پشت این رفتار است آیا دهن کجی به مناسبات فرهنگی جامعه اخلاق مدار ایرانی بوده است.
4.در هفته های گذشته و در حاشیه نمایش آثار رخشان بنی اعتماد در نیویورک وی با ستار خواننده طاغوتی و ضد انقلاب دیدار کرد و با وی عکس یادگاری گرفت. از نکات بسیار قابل توجه این است که ستار به همراه چند خواننده دیگر از شرکت کنندگان برنامه همیاری گروه موسوم به شورای ملی بودند. گروهی متشکل از ورشکسته های سیاسی سلطنت طلب، خوانندگان دست چندم و عوامل شبکه های موسوم به لس آنجلسی که بعضا چند سال است که تعطیل شده اند و یا در آستانه تعطیل شدن هستند.
این موارد گفت شده تنها مشتی نمونه خروار از این نوع رفتارها بود که به دلیل عدم تدوین قانون مشخص درباره کم و کیف برخورد با سینماگران مبنی‌بر چگونگی حضور در مجامع بین‌المللی هر روز شاهد موارد بیشتری از این دست خواهیم بود. ولی به دلیل عدم انگیزه سازمان سینمایی به عنوان متولی امر در این حوزه تنها یک نهاد صنفی مرتبط با این امور باقی می ماند که آن هم خانه سینما است.
بنابراین بهترین کار این است که حریم فرهنگی صنوف را خود هنرمندان حراست کنند؛ چراکه هنرمندان به نوعی الگو هستند و به عنوان شاخصه‌های فرهنگی معرفی می‌شوند اما متأسفانه شاهد هستیم که این شأنیت از سوی هنرمندان مورد اهمیت قرار نمی‌گیرد. اگر خانه سینما یک منشور مشخصی را درباره نوع حضور سینماگران در این عرصه تدوین کند شاید اخبار کمتری از این دست را شاهد باشیم.
منشوری که در آن موارد مد نظر نظام اسلامی به عنوان خط قرمزها توسط نهاد صنفی خود هنرمندان مشخص شود تا هم هنرمندان و رسانه ها متوجه شوند چه نوع رفتاری از لحاظ قانونی بدون مشکل است.
