هفته دولت فرصت مناسبی است برای بررسی عملکرد وزارتخانه ها و اعضای هیئت دولت. روحانی که در 24 خرداد 92 از سوی مردم انتخاب گردید، حکم ریاست جمهوری وی در روز دوازدهم مرداد از سوی رهبر معظم انقلاب تنفیذ و یک روز بعد (13 مرداد) مراسم تحلیف وی در مجلس شورای اسلامی برگزار شد.
به گزارش گروه فرهنگی سراج24، یکی از پرحاشیه ترین وزارتخانه های دولت روحانی، وزارت خانه فرهنگ و ارشاد اسلامی است. وزارتخانه ای که از بدو ورود علی جنتی بعنوان فرد اول آن، مورد چالش و حاشیه قرار گرفت.
ماجرای ممیزی کتاب؛ اولین گاف جنتی در ارشاد
شاید روزهای اولی که جنتی بر صندلی «ارشاد» تکیه زد، هیچگاه تصور نیم کرد که به این سرعت اسیر حاشیه شود. حاشیه ای که اتفاقا از سوی همفکران و حامیان دولت تدبیر و امید برای او ایجاد شد.
بحث حذف ممیزی قبل از چاپ اولین موردی بود که به اصرار اصلاح طلبان و جماعت شبه‌روشنفکر به جنتی تحمیل شد و موضع گیری های منفعلانه وی نیز در این رابطه مزید بر علت شد تا واکنش طیف مقابل و دلسوزان فرهنگ کشور را برانگیزد!
نکته ای که در این رابطه بیش از همه مردم و ناشران را سردرگم می کرد؛ اظهارات ضد و نقیض جنتی بود. وی یک روز وعده حذف ممیزی قبل از چاپ را می داد و چند روز بعد در اظهارنظری تازه اعلام می کرد که این کار شدنی نیست! احتمالاً چند روز فرصت کافی بود تا مشاورانش به وزیر تازه از راه رسیده بقبولانند انتقال ممیزی از قبل به بعد از نشر چگونه ناشران را به خاک سیاه خواهد نشاند.
جنتی در گام نخست حواشی در وزارتخانه اش به خوبی نشان داد که مرد روزهای سخت فرهنگی نیست و بیش از آنکه خود را به یکسری اصول از پیش تعیین شده بسپارد، خود را اسیر بادهای موسمی چپ و راست می کند!
انتصاب های جنتی؛ تکذیبیه ای برای آرام شدن فضا
انتصاب های آقای وزیر از همان روزهای اول حساسیت های خاصی بوجود آورد اما سنسور حساسیت ها زمانی بیشتر از گذشته تحریک شد که خبر رسید یکی از محکومان معترف فتنه88 که در دوران معاونت سیاسی جنتی در وزارت کشور، مشاور او بوده، در طبقه چهارم وزارت ارشاد مستقر شده و نقش فیلتر اصلی برای گزینش همه مدیران این وزارتخانه را ایفا می‌کند. هر چند خیلی زود این خبر برای حفظ آرامش سیاسی وزارتخانه جنتی تکذیب شد، اما همچنان خبرهای گوشه و گنار حاکی از آن بود که فرد مذکور بر سمت خود ابقا شده است.
البته ماجرای انتصاب های جنتی در وزارت ارشاد به همین جا ختم نمی شود و در طول مدیریت وی بر سکان وزارت ارشاد، انتصاب‌های بودار دیگری هم صورت گرفت. انتصاب‌هایی که بوی احمد مسجد جامعی گزینه پیشنهادی محمد خاتمی برای وزارت ارشاد را به مشام می‌رساند. مسجدجامعی خود عضو هیأت امنای خانه کتاب شده بود. «حسین ملک‌احمدی» که در زمان وزارت مسجدجامعی دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور بود در زمان وزارت جنتی به این مقام بازگشت. «مرتضی کاظمی» معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوران مهاجرانی و مسجدجامعی که در ماجرای تحصن نمایندگان اصلاح طلب مجلس هفتم تهدید به استعفا کرده بود و در دولت‌های نهم و دهم به سمت حراج کارهای هنری رفته بود، مشاور اقتصادی علی جنتی و عضو هیأت امنای عموم مؤسسات اقتصادی وزارت ارشاد دولت تدبیر و امید شد. کامران فانی به ریاست هیأت خرید و انتخاب کتاب رسید؛ سمتی که در دوره وزارت احمد مسجدجامعی نیز عهده‌دار آن بود. «علی مرادخانی» که از زمان وزارت خاتمی تا دوره دوم اصلاحات مدیر مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و از جمله مدیرانی است که همزمان با استعفای مهاجرانی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به همراه تنی چند از مدیران منصوب مهاجرانی استعفا کرده بود نیز در دوره جنتی چندین پست گرفته است.
این چند مورد، مشتی است نمونه خروار تا مشخص شود انتصاب‌های وزیر ارشاد دولت یازدهم چگونه بوده و چرا خیلی‌ها مسجد جامعی را وزیر در سایه دولت روحانی می‌دانند.
چراغ سبز جنتی به زنان آوازه خوان!
حواشی دولت در حوزه فرهنگی می رفت تا به ساحل آرامش برسد تا اینکه یک اظهار نظر جنجالی دیگر از سوی جنتی، دریای فرهنگ کشور را متلاطم کرد. جنتی که در حاشیه رونمایی از نهج‌البلاغه مطلا در دفتر خود در وزارت ارشاد در جمع خبرنگاران حضور یافته بود، درباره مسئله خوانندگی بانوان گفت: «اظهارنظرهای مختلفی درباره تکخوانی خواننده زن در کنسرت‌ها وجود دارد اما طبق نظر برخی مراجع تقلید، اگر موجب مفسده نباشد ایرادی ندارد.»
این جمله از سوی وزیری که آشنایی او با حوزه علمیه و مسائل فقهی یکی از امتیازاتش زمان اخذ رأی اعتماد شمرده شده بود با واکنش حوزه علمیه و علما همراه شد. اما از آن سو همین جمله نیم بند به‌عنوان بخشنامه‌ای برای آزادی تکخوانی زنان در کنسرت‌ها تعبیر شد. برای مثال نماینده شهرستان بوکان از برگزاری یک کنسرت باخوانندگی یک دختر جوان خبر داد و از انتشار وسیع تصاویر این کنسرت در فضای مجازی ابراز تأسف کرد.
تشویق جوانان به استفاده از فیس بوک از سوی آقای وزیر!
شاید از دولتی که خود را حقوقدان می داند این انتظار طبیعی باشد که پیش از حذف یک قانون، خلاف آن عمل نکنند. (این مدعا برای زمانی است که فرض کنیم قانون استفاده از شبکه های اجتماعی ضدانقلاب، قانونی اشتباه است) به عبارت دیگر اگر دولت به دنبال حذف این قانون بود می بایست راهکار قانونی آن را طی می کرد نه آنکه بدون این اقدام شهروندان را به حضور در چنین شبکه های اجتماعی تشویق و ترغیب نماید!
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم که خود عضو فیس‌بوک است اما هرازگاهی سخنانی صریح در لزوم رفع فیلتر این شبکه اجتماعی بر زبان راند. جالب آنکه وزیر ارشاد با اینکه از همراهی چند تن از همکارانش در کمیته فیلترینگ برخوردار است در این چندماه سعی کرده خارج از ساز و کار قانونی موجود برای رفع فیلتر یک سایت، با سخنرانی و مصاحبه عملاً علیه این فیلترینگ فضاسازی کرده و با ملتهب کردن جامعه شرایط را برای بررسی منطقی و معقول این موضوع از بین ببرد.
البته تفکرات انحرافی جنتی و همفکرانش در حوزه فیلترینگ آنقدر وسیع هست که پرداختن به آن در این مجال کوتاه میسر نیست!
فرش قرمز وزارت ارشاد دولت تدبیر و امید برای «نشر چشمه»، «روز حسین» و «زوال کنلل»
شاید از روزهای نخستی که بحث آزادی ممنوع القلم ها مطرح شد، باید حدس می زد که رفع تعلیق یکی از اصلی ترین بنگاه های چاپ کتب روشنفکران در دستور کار آقای وزیر قرار بگیرد. اتفاقا خیلی زود این مهم به وقوع پیوست و «نشر چشمه» رفع تعلیق شد!
البته دولتمردان روحانی در وزارت ارشاد برای سرکوب صدای معترضان و منتقدان این ماجرا، حکمی تصنعی را برای نشر چشمه در نظر گرفتند که عملا تا چند روز دیگر از رفع تعلیق، مدت حکم نیز پایان می یافت و اینگونه بود که آرقایان ترجیح دادند نه سیخ بسوزد و نه کباب!
اما این پایان کار نبود. پس از خوش رقصی وزارت ارشاد برای این انتشاراتی مساله دار، سخن نمایشنامه ای به میان آمد که یکی از اصلی ترین دلایل تعلیق «نشر چشمه» بود. «روز حسین» نوشته محمد رحمانیان و توهین‌های بی‌شرمانه اش به ساحت اهل بیت به حدی بود که تا حالا این رسانه‌ها فقط به بیان نکات کلی درباره آن اقدام کرده بودند و ریز اهانت‌ها را بازنشر نداده و درباره آن سخن نگفته بودند. اما دفاع معاون وزیر و ایجاد جوی که‌گویی این نمایشنامه اصلاً چیزی نبوده موجب شد تا این سکوت و کلی‌گویی کنار گذاشته شود و پرده از برخی بی‌شرمی‌های موجود در آن نمایشنامه کنار رود.
اما چندی بعد پروژه‌ای مشابه برای کتابی دیگر طراحی شد. «زوال کلنل» محمود دولت آبادی که سال‌ها از دریافت مجوز بازمانده بود و در عوض در سرزمین‌های اشغالی قدس و آلمان و آمریکا منتشر شده بود، به یک‌باره موضوع روز فرهنگ و هنر شد. کسانی که این رمان را خوانده بودند از آن به‌عنوان یکی از ضدانقلابی‌ترین و هتاکانه‌ترین رمان‌های پس از انقلاب نام برده و انتشار آن در دولت یازدهم را دارای تبعات بسیار زیاد برای این دولت می‌دانستند. اما در حالی که رسانه‌های نزدیک به دولت اصلی‌ترین مراکز خبرسازی پیرامون این قضیه بودند (و حتی یکی از آنها از احتمال انتشار این اثر تا پیش از سال ۹۳ و در تیراژی چند ده هزارتایی خبر داده بود) وزیر ارشاد در یک فرافکنی عجیب و ناشیانه از رسانه‌های شایعه‌ساز انتقاد کرد و انگشت اتهام به حاشیه‌سازی را سمت منتقدان اشاره رفت!
جشنواره های فجر، چراغ سبز به فیلم ها و شاعران حامی فتنه!
مسیر انحرافی دولت یازدهم در بهمن ماه سال 92 و همزمان با آغاز جشنواره های فجر زاویه خود را با انقلاب بیش از گذشته کرد. حمایت از دو فیلم حامی فتنه «آشغال های دوست داشتنی» و «عصبانی نیستم» و از سوی دیگر عدم مجوز به راهیابی «شیار143» به بخش مسابقه (در مرحله نخست) جشنواره فیلم فجر بار دیگر حساسیت ها برانگیخت! که البته «آشغال های دوست داشتنی» از اکران بازماند. کنار گذاشته شدن این فیلم ضد نظام از داوری‌ها تلاشی بود که برگزارکنندگان جشنواره فیلم فجر برای کاستن از انتقادات انجام دادند.
اما در جشنواره شعر فجر که سپردن دبیری آن به عبدالجبار کاکایی موجب بلند شدن بوی حاشیه شده بود، دعوت از شاعری هتاک به اهل بیت علیهم السلام، اسلام و انقلاب و نظام حساسیت زا شد. یدالله روایی که‌سالهاست خارج نشین است و شعرهای هتاکانه‌ای می‌گوید و در فتنه ۸۸ حامی آشوبگران بوده است به جشنواره دعوت شد تا به‌عنوان مهمان ویژه شعرخوانی کند. اگرچه این دعوت پس گرفته شد اما سخنگوی جشنواره خبر از آن داده بود و بعداً که وزیر ارشاد زیر بار آن دعوت نرفت و از اساس چنین چیزی را تکذیب کرد، همه چپ چپ به او نگاه کردند!
ماجرای آزادی مطبوعات در دولت یازدهم؛ توهین آزاد، انتقاد ممنوع!
شاید بتوان ماجرای آزادی بیان در دولت یازدهم را یکی از بارزترین نکات حاشیه ای عملکرد یک ساله جنتی دانست. سکوت او در قبال توهین روزنامه های بهار و آسمان به مقدسات و ائمه اطهار و اظهار تاسفش بابت توقیف این روزنامه ها از یک سو و مقابله تند وی با انتقادات صورت گرفته در «وطن امروز» و «9دی» به خوبی نشان می دهد که دولت تحمل انتقاد را ندارد و از طرفی نیز خواستار رافت اسلامی با هتاکان به جایگاه ائمه اطهار است!
آیا جنتی 4 ساله می شود؟!
اما با این وجود و ذکر تمامی لیست سیاهه انحرافات وزارت ارشاد دولت یازدهم، می توان موارد بسیار دیگری را نیز نام برد تا نشان دهد رویکرد فرهنگی دولت یازدهم رویکردی نادرست است اما سوالی که در این بین ذهن را با خود درگیر می کند این است که آیا عمر مدیریت جنتی در وزارت ارشاد 4 ساله می شود و او به پایان خط می رسد یا نمایندگان مجلس پیش از پایان کار خود در مجلس نهم، او را به پای میز استیضاح می کشانند؟!
سوالی که برای یافتن پاسخ آن باید منتظر ماند و دید چه سرانجامی در انتظار صندلی چرخدار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است!
