سرویس اقتصادی «سراج24»: روزهای پایانی سال 91 و به قولی شب عید سال 92 همراه بود با ریاست محمود احمدی نژاد بر دولت دهم که آخرین سال خود را سپری می کرد.
در آن روزها واژه مقاومت بسیار پر رنگ بود و هنوز هیچ یک از دولت‌های غربی و آمریکا تصمیمی برای کاهش یا عدم افزایش تحریم‌ها را نداشت.
به قول مسئولین امروز دولت، دستگاه اجرایی سال گذشته در همین امروزها کسری بودجه هنگفتی داشت و در هزینه های خود مانده بود.
اما در همان روزها با وجود تورم حدود 40 درصد و نوسانات شدید ارزی و به قول مسئولین امروز "نابسامانی بازار"، تمامی مردم یعنی تک تک انسان‌های ایرانی، چه مرده‌ها و زنده‌ها و چه داخل و چه خارج از کشور، هر نفر 80 هزار تومان عیدی دریافت کرد.
نه تنها خبری از افزایش قیمت آب، برق، گاز و بنزین نبود، بلکه 60 لیتر هم بنزین عیدانه با نرخ یارانه ای به کارت سوخت ها واریز شد تا مسافرت‌ها هزینه کمتری برای مردم داشته باشد.
امروز که "پایه‌های تحریم ترک خورده" و دلار‌های آزاد شده از تحریم‌ها هر روز وارد ایران می‌شود، تورم کاهش یافته و بازار ارز ثبات دارد و مردم به بازار اعتماد دارند وضع چگونه است؟
سبد کالایی به ارزش 83 هزارتومان (دارای 10 کیلو برنج خارجی و وارداتی و در انبار مانده که همراه با لطف وزیر صنعت به واردکننده این برنج ها در سبد کالا قرار گرفته است و مرغ یخی) به 15 میلیون خانوار تخصیص یافت.
بگذریم که فرقی نمی کرد خانوارها چند نفره هستند، 2 یا 10 نفره و هر خانوار تنها یک سبد دریافت می کند آن هم با شرایطی بد که ایران را مزحکه دنیا کرد.
نه تنها بنزین عیدانه به کارت‌های سوخت واریز نمی‌شود بلکه علاوه بر افزایش قیمت آب، برق و گاز، زمزمه‌هایی بر افزایش قیمت بنزین هم در ایام پایانی سال به گوش می‌رسد.
سئوال اینجاست که اگر تحریم‌ها ترک خورده و پایه های آن سست شده، تورم کاهش یافته و اقتصاد به ثبات رسیده است، چرا تاثیر آن در کف جامعه نمایان نمی شود و وضعیت جامعه نسبت به سال گذشته سیر نزولی دارد؟
