به گزارش سراج24، دستاوردهای انقلاب اسلامی در سطح ملی به موضوعاتی اشاره می کند که در چهارچوب فضای جغرافیایی و ملت را درون مرزهای داخلی کشور ذی نفع می سازد.یکی از همین دستآوردها تشکیل نظام جمهوری اسلامی با حاکمیت دستورات دینی بود از ویژگی های منحصر به فرد و فصل تمیز این حکومت با حکومت های دیگر تشکیل مکتب ولایی با مبانی ولایت فقیه است.
ولایت فقیه
فقه در لغت به معنای آگاهی و معرفت است و در اصطلاح آگاهی و دانایی نسبت به احکام دینی و توان استنباط آنها از طریق ادله ی تفضیلی یا به عبارت روشن تر علم به احکام شرعی از طریق استنباط و اجتهاد است(۱) لذا به شخصی هم که بر این علوم اشراف دارد و احکام را با ادله ی تفضیلی تبیین می کند فقیه گفته می شود.
ولایت یکی از شاخص های مهم علوم دینی است که بر دو نوع تکوینی و تشریعی است. در ولایت تشریعی عمل کردن به قوانینی که انتساب به خداوند نداشته باشد به شرک در تشریع منتهی می شود، لذا پس از خداوند، پیامبر(ص) امامان معصوم(ع) فقیه جامع شرایطی که به کتاب و سنت مسلط است و ضمن برخورداری از تقوا بر مقتضیات زمانه هم آگاهی دارد می تواند به وضع قوانین در چارچوب احکام اسلامی بپردازد(همان)
بعد دیگر این نوع ولایت رهبری و مدیریت است بر اساس آیات و روایات قرانی تنها خداوند و پیامبر و در مرتبه ی بعد معصومین(ع) حق ولایت و سرپرستی را بر جامعه مسلمانان را دارند در نبود معصوم و غیب ایشان ولی فقیه جامع شرایط باید به تنظیم ضوابط و امور اجتماعی مسلمانان و مسائل اسلامی بپردازد.
بنابراین ولایت فقیه یعنی رهبری و زعامت جامعه ی مسلمانان به دست فقیه باتقوا و جامع و شرایط سپرده شود که در راس هرم قدرت است.
شکی در این نیست که آن ضرورت هایی که تشکیل حکومت اسلامی را در زمان پیامبر اکرم را معنا و تحقق می بخشید امروز هم بعضا با تغییراتی ظاهری وجود دارد اما ماهیت کار تغییر نکرده است اجرای دستورات الهی، برقراری نظم و عدالت، جلوگیری از بدعت و فساد، و هرج و مرج و امور مملکت داری( خمس، مالیات و..) مبتنی بر ضروریات اعتقادی اسلام محدود به زمان و مکان خاصی نبوده و نیست این عقیده ی نادرستی است که دین را صرفا محدود و منحصر به همان زمان پیامبر(ص) و معصومین(ع)- جانشین برحق ایشان بدانیم. تلاشهای رسول بزرگوار اسلام در تبلیغ و نشر ارزشها ی اسلامی و فرامین الهی برای همه ی زمانها و همه ی مکانها ست. جامعه ی اسلامی هیچ گاه بی نیاز از رهبر و سرپرست آشنا به مسیر درست و حق نبوده است. زیرا همواره امکان لغزش و خروج از مسیر در صورت نبود حکومت صالح وجود دارد.
در نظام های غیر دینی تمام دستگاهها برای تامین و رفع نیازهای مادی انسان از قیبل، بهداشت، آموزش، توسعه امور و ….تلاش می کنند. و کاری با ارزشها و فضائل اخلاقی انسان ها ندارند این موضوع جامعه و آینده آن را به سوی انحطاط و نابودی می کشاند. همچنان که بسیاری دیگر از نظام هایی که از توجه به تعالی روحی و تربیت دینی انسانها غافل ماندن پیش از این به موزه ی اندیشه های تاریخی پیوستند.
طرح و بسط حاکمیت دستورات اسلامی و تداوم سلامت اجرای آن صرفا با قوه ی مجریه و قوانین و مقررات دینی تضمین نمی شود بلکه باید شخص رهبر در راس این حکومت باشد تا با صلاحیت های فقهی و ویژگی های چون بینش و دانش صحیح، تقوا، قدرت تدبیر در مدیریت، و شناخت دقیق از رویدادهای پیرامون در خصوص مسائل جدید و اقتضائات اجتماعی و سیاسی پیش امده درست بیندیشد، تصمیم بگیرد و عمل کند و در نهایت جامعه را در مسیر درست هدایت کند. این اصلی اساسی در فقه شیعی است که از زمان های خیلی دورتر هم بوده و تازه گی ندارد. احیای این اصل پس از قرن ها بزرگترین موهبتی است که حاکمیت اسلام و انقلاب اسلامی به مسلمانان ایران و سراسر جهان ارزانی داشت. تا جامعه از مسیر الهی خود خارج نشود.
منبع: البرزبان
