دولت باید به سینمای انقلاب و دفاع مقدس کمک کند/ نگاه به سینمای دفاع مقدس باید ورای بازی های سیاسی باشد

به گزارش «سراج24»، سینمای دفاع مقدس همان سینمایی است که پس از انقلاب قرار شد با حفظ خطوط قرمز شرعی و بر طبق موازین دین مبین اسلام حرکت کند. سینمایی که دیگر در آن خبری از آزادی های پیش از انقلاب نبود اما پس از جنگ تحمیلی یک ژانر تازه به سینما افزوده شد و آنهم سینمای دفاع مقدس بود. سینمای دفاع مقدس را می توان بخشی از سینمای انقلاب معرفی کرد. اما برخی رفتارها طی سال های اخیر را به سوء استفاده از ژانر دفاع مقدس تعبیر کرده اند و عده ای دیگر معتقدند سینمای انقلاب از مسیر اصلی خودش دور شده و عملا محصولات انقلابی جایگاهی در فضای سینمای کشور ندارد.

این تحلیل در حالی است که سابقه سینمای ایران نشان داده که اتفاقا آثاری که از اقبال عمومی بیشتری برخوردار شده اند، در حیطه سینمای انقلاب و دفاع مقدس می گنجد. اما اینکه چرا امروز حال سینمای انقلاب و دفاع مقدس خوب نیست، سوالی است که برای یافتن پاسخ آن به سراغ اصغر نقی زاده هنرپیشه فیلم های دفاع مقدسی رفته ایم.

چهره او همیشه و همه‌ جا با دفاع مقدس همراه بوده و تقریبا در هیچ اثری بازی نکرده مگر این که ربطی به جنگ داشته باشد. از کرخه تا راین، مهاجر، آژانس شیشه‌ای، وصل نیکان، خاکستر سبز، سرزمین خورشید، مردی از جنس بلور، گاهی به آسمان نگاه کن و حال معراجی‌ها، هر جا که توپ و تانک و گلوله و بوی شهادت در قالب تصویر آمده اصغر نقی‌زاده حضور داشته است.

نقی‌زاده از چهره‌هایی است که اغلب مردم او را در عرصه سینما و تلویزیون می‌شناسند، اما شاید کمتر کسی بداند او در جنگ حضور داشته و با دوربینش لحظات نابی را از رزمندگان به ثبت رسانده است. او عکاس سپاه محمد رسول‌الله بوده و عکس‌های زیادی از فرمانده شجاع و مشهور این لشکر یعنی حاج ابراهیم همت دارد.

در ذیل ماحصل گفت و گوی خبرنگار فرهنگی سراج24 با این هنرپیشه سینما را می خوانید:

آقای نقی‌ زاده به اعتقاد شما حال و هوای فیلم دفاع مقدس در جبهه فکری انقلاب اسلامی چگونه است؟

ببنید فیلم هاِی جنگی در همه دنیا خیلی کم فروش دارد. البته درست است که الان پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران فیلم اخراجی های 1 فیلم جنگی است ولی این به خاطر نوع کمدی کار است ولی به اعتقاد من تا برای ساختن فیلم جنگی دولت یارانه ندهد این نوع فیلم پیشرفت نخواهد کرد.

خب به نظر شما چه کاری می توان انجام داد؟

به اعتقاد من دولت یا نهاد های دیگری که امکانات دارند باید به سینمای دفاع مقدس کمک کند و اگر این کار صورت نگیرند نمی توانند فیلم بسازند چون هزینه بالاست و تلفات دارد. ما در اغلب فیلم های جنگ تلفات نیروی انسانی می دهیم، دست می شکند پا می شکند و این فیلم ها خیلی سنگین و هزینه بر است باید روی آن سوبسید بگذارند همانطور که برای گندم این کار را انجام می دهند.

ببنید هرچقدر هم این فیلم ها  بفروشد نمی توانند هزینه ها را برگردانند؛ توپ می خواهد؛ تانک می خواهد؛ نفرات زیاد می خواهد؛ چون اصلا مردم ما انقدر سینما نمی روند که بخواهد این فیلم ها فروش داشته باشد.

 به نظر شما چرا مردم ما زیاد به سینما نمی روند؟

 سینمای ما چند مشکل دارد اولا اینکه هزینه تماشای فیلم بالاست و مردم ترجیح می دهند که بعدا فیلم را در خانه تماشا کنند. اگر هم مشکل گرانی نداشته باشند باز هم یک فیلم ملودرام را به فیلم جنگی ترجیح می دهند. این فیلم ها در میان ما محبوبیت دارد چون نسل ما هنوز در حال و هوای جنگ است ولی نسل های امروزی که خیلی با جنگ ارتباط برقرار نکرده اند خیلی این مدل فیلم ها را نمی پسندند ولی ما باید کاری کنیم که اینها به یادگار بماند پس باید سوبسید بدهیم و همه نهادهایی که توان مالی دارند باید همگی با هم کمک کنند. شما فیلم "چ" را دیده اید یک پروژه ملی است و به همین خاطر موفق شده است چون نیروهای مسلح و نهادهای دبگر روی آن سرمایه گذاری کرده اند پس باید این نوع نگاه در مورد همه فیلم های جنگی با محتوای مناسب وجود داشته باشد.

چرا باید برای نسل امروز دفاع مقدس را به ساخت فیلم مرور کنیم و از ابزار سینما برای این مهم استفاده نماییم؟

ببیند جنگ چیز خوبی نیست ولی باید حس سلحشوری برای دفاع از دین و مملکت زنده نگه داشته شود. اگر این مردم حس سلحشوری و گذشت را نسبت به سرنوشت مملکتشان و جنگدین برای دین و مملکتشان را فراموش کنند اتفاق ناخوشایندی خواهد افتاد و شاید دیگر ابرقدرتها از ما نترسند.

به اعتقاد شما چه ضرورتی دارد که فیلم دفاع مقدس ساخته شود؟

شما جنگ را ندیدید ولی خدا نکند جنگ شود، دشمن که پایش را داخل کشور بگذارد مهم نیست که شما وزیری، رئیس جمهوری و یا گدا هر چه می خواهی باش چون دشمن به دنبال این حرف ها نیست. پایش که به کشورت برسد اول باید شکمش را سیر کنی و بعد ناموس و زن و بچه ات را می خواهد. کسانی که می رفتند جنگ به درگیری های سیاسی و حزب ها و چپ و راست فکر نمی کردند آن ها فرراتر از این فکر می کردند می گفتند من می روم جنگ تا دینم و مملکت را حفظ کنم، چمران فراتر از این فکر می کرد همت فراتر از اینها فکر می کرد...

همه دنیا به عراق کمک کردند ولی باز هم نتوانست ما را شکست دهد از آن طرف هم نگذاشتند که ما پیروز قطعی بشویم و صدام ملعون را محاکمه کنیم چون فهمیدند تا زمانی که این افکار و سلحشوری ها زنده است نمی توان با ایران جنگید. چون ایرانی به خاطر دین و مملکتش همه جور فداکاری می کند و اگر این فداکاری ها نبود ما هم به مشکلات سایر کشورها در زمان جنگ مواجه می شدیم.

اگر مسئولان ما بخواهند جنگ را فراموش کنند، اگر فیلم جنگی ساخته نشود، اگر ارزش های جنگ برای دانشجویان و دانش آموزان و جوانان امروز و فردای مملک تبیین نشود ایران می شود همان ایران سال 1320 که رضا شاه با فشار چند کشور بدون جنگ از کشور رفت. الان هم می بینید که همین چند کشور در رابطه با انرژی هسته ای دارند به ما فشار وارد می کنند ولی اینها می دانند که اندفعه با آن زمان خیلی فرق دارد. برای همین باید فیلم جنگی ساخته شود و سینمای جنگ را مهم جلوه دهیم تا همه بدانند کسانی که الان به عنوان شهید در خاک این مملکت دفن شده اند و روح همه ان ها شاد باشد از زن و بچه و پدر و مادر و خانه و خواهر و برادر گذاشتند و رفتند برای دین و مملکت فداکاری کردند تا این کشور پابرجا بماند.