سراج24؛پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ همهپرسیهایی در سطوح مختلف برگزار شد. اولین این همهپرسیها، به همان انتخابات معروفی بازمیگردد که در آن مردم موافقت خود را با برقراری حکومت جمهوری اسلامی در کشور اعلام کردند. این اقدام که در نوع خود، جزو بیمثالترین انتخاباتها بود، تنها در کمتر از دو ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی برگزار شد. در نهایت با آری گفتن اکثریت مردم به جمهوری اسلامی، روز دوازدهم فروردین ماه به این نام مزین شد.
در طول چهل و اندی سال پس از این رویداد، همهپرسیهای مختلفی در کشور برگزار شد که در مهمترین آنان رئیسجمهور کشور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، نمایندگان خبرگان رهبری و نمایندگان شهرها و روستاها از سوی مردم برگزیده میشدند و در جایگاه مسئولیت به عنوان نماینده همهی ملت قرار میگرفتند.
فردا در یازدهم اسفند ماه ۱۴۰۲ نیز دو همهپرسی دیگر از مردم برگزار خواهد شد. در این مهم، ملت میبایست نمایندگان خود در مجلس خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی را انتخاب کنند. این رویداد به ادعای نگارنده و در چنین شرایطی مهمترین بزنگاه سیاسی و اجتماعی کشور به شمار میرود.
شاید در نگاه اول استدلال متقنی برای این ادعا در دسترس نباشد اما تمرکز بر آن، دلایل استواری را به نمایش خواهد گذاشت و اثبات میکند که ما در حال حاضر با مهمترین رویداد سیاسی کشور تاکنون مواجه شدهایم.
در وضعیت کنونی و پس از سالها فشار اقتصادی از سوی دشمنان قسمخورده ملت ایران، رسانههای متعلق به این معاندین ثانیهای نبوده که علیه جمهوری اسلامی و انتخابات فردا تبلیغات نکنند. همه همتشان را گماشتهاند تا به زعم خودشان، انتخاب تحریم شود و مشارکت به حداقل برسد.
از قدیم گفتهاند که هیچ گربهای محض رضای خدا موش نمیگیرد. بیگانگان نیز رقم به رقم پول را بیهدف خرج نمیکنند و قطعا منظور بهخصوصی دارند که مدتها پیش از این انتخابات شروع به تبلیغات سوء کردهاند.
در نگاه کلان به وضعیت جهان در دورانی که حضور داریم، میتوان دریافت که جهان در آستانهی تغییرات مهم قرار گرفته است. منطقه ما هم شاخصترین ناحیهی این جهان است و نمیتوان گفت اگر دنیا تغییر کند، ما در ثبات باقی خواهیم ماند؛ بلکه برعکس، اتفاقا عمده تغییرات جهانی از همین منطقهای که در آن هستیم آغاز شده و احتمالا خواهد شد.
جنگی که هماکنون میان جبهه حق حماس و فلسطین و جبهه باطل صهیونیستها و یارانشان در اروپا و آمریکا روی داده، خود گواهی بر این ادعا است. حال در این اقیانوس متلاطم، ما در کشتی ایران آرام گرفتهایم و سایه تهدیدات به واسطهی آنچه که میتوان آن را تدبیر نامید، از سرمان دور شده است.
فشار اقتصادی و مشکلات معیشتی، انکارناپذیر است و همهی ما با آن مواجهیم. مقصود قیاس نیست اما لازم است یادآوری کنیم که در دنیایی که غرب و شرق در روسیه و اوکراین و در فلسطین اشغالی روبهروی هم قرار گرفتهاند، اوضاع دیگر کشورها هم دگرگون شده و اگر بدتر از ما نباشد، بهتر از ما نیست.
حال که در یک کشتی به نسبت آرام قرار گرفتیم، نباید این آرامش را به هم بزنیم و هریک مسئولیت داریم تا به نوبهی خود شرایط آرامش را برای خود، اطرافیان و نهایتا جامعهی پیرامونمان فراهم کنیم. دشمن ما اما این را نمیخواهد. آنها سالهاست ضدبشریترین تحریمها را بر ما تحمیل کردهاند تا آرامشان را از بین ببرند و جوانی بسیاری از جوانان را در سختیهای اقتصادی تلف کنند.
در مواجه با این دشمن میبایست خوب و بد خویش را تشخیص دهیم و آب به آسیاب او نریزیم. انتخابات، رکنی مهم در کشتی ایران است. انتخابات، پشتوانهی تامین آرامشهای بعدی کشور خواهد بود. صفوف مردم در انتخابات، ایستادگی ایشان پشت کشوری است که سالها خواسته ضمن ارتباط با همهی دولتهای مشروع جهان، مستقل عمل کند و زیر بار تحقیر تعدادی ابرقدرت نباشد.
در برهه کنونی، انتخابات فردا از این حیث مهمترین رویداد سیاسی سالهای اخیر به حساب میآید که میتواند دلگرمی بزرگی برای نظامی باشد که سالها بینی دشمنانش را به خاک مالیده است. این بار نیز باتوجه به اینکه دنیا در دودستگی حق و باطل قرار گرفته، آرای مردمی و مشارکت حداکثری منجر به تولید قدرتی خواهد شد که به واسطهی آن دوباره تن آن دشمنی که ایران را بزرگترین تهدید خود دانسته بود، به لرزه خواهد انداخت. یادمان نرود نتانیاهو، در پاسخ به این سوال که بزرگترین تهدید و کابوس تو چیست؟ گفته بود: «ایران، ایران، ایران؛ چراکه آنان در حال احیای امپراتوری کهن خود هستند.»
وقتی مردم با مشارکت گرم و پررونق، ایستادگی و حمایت قوی خود را از ایران به نمایش جهانیان بگذارند، ایران قوی میان سایر کشورها دوباره ظهور پیدا خواهد کرد و در مقابل بدخواهانش سربلند خواهد شد. ایران قوی نیز، با دستی بازتر و خیالی آسودهتر به پیشبرد برنامهها، اهداف و سیاستهایش مطابق با منافع ملت خود و در مقابله با دشمنانش در جهان ادامه خواهد داد.
