«اسکندر»؛ انبوه تمشک و تناقض

 وقتی آرگو بهترین فیلم اسکار امسال شد، خیلی‌ها اعتراض کردند. بعضی از اعتراضات بیشتر مربوط به فرم بود و بعضی مربوط به محتوا. ولی هر دو گروه در یک نقطه اشتراک داشتند: این فیلم بهترین فیلم سال نبود. آن هم در سالی که تارنتینو، هوپر، انگ لی، استیون اسپیلبرگ و پیتر جکسون فیلم های بسیار شاخصی داشتند و نولان هم فیلمی داشت که در عین ناباوری نامزد هیچ اسکاری نشد.

 

همین امر به فرضیه حضور دست های پشت پرده در مراسم اسکار دامن زد. دست هایی که صاحبانشان چندان رابطه ی خوبی با ایران ندارند و ترجیح می دهند ایران دهه ی جدید را به طور کامل تحریف شده به نمایش در آورند. این تصویر در سال های گوناگون آن قدر مخدوش شده بود که وقتی فیلم سیاهی مثل جدایی نادر از سیمین به اسکار دست پیدا می کند، بسیاری از منتقدان ایران را می ستایند و با نمایش فیلم در رژیم صهیونیستی منتقدان صهیونیست از بروکراسی موجود در ایران شگفت زده شدند و صریحا اعلام کردند با دیدن چنین فیلمی به هیچ عنوان یاد تروریست و بمب هسته ای نیافتاده اند.

 

این اتفاق پیش بینی نشده به مزاج صاحبان دست های معروف خوش نیامد. 

بلافاصله آرگو ساخته شد و مثل همیشه تصویری کاملا تحریف شده از جامعه ی زمان انقلاب ما به تصویر کشاند.تصویری که سعی شد تاریخی جلوه کند تا مخاطب عام زحمت تحقیق در مورد ایران را به خودش ندهد. درست در سالی که چنین حمله ای علیه ایران رخ می دهد خودمان هم "یه حبه قند" که دفاع تمام قد از رسول الله و ایران را از حضور در اسکار و به تبعش اکران آمریکای شمالی بازداشتیم . اما در بین این فیلم های ضد ایرانی که در طی سال ها رنگ پرده به خود دیدند هم فیلم هایی بودند که در ضعف گوی سبقت را از دیگران ربودند تا هالیوودی ها هم رویشان نشود جایزه ای به آنها بدهند. فیلم ها ایران را در سه برهه از تاریخ نشان می دادند: ایران باستان، ایران انقلاب و ایران معاصر. به تازگی ایران وکیلی استخدام و ازچند فیلم هالیوودی شکایت کرده است. همین بهانه ای شد تا در سلسله مطالبی فیلم‌های ضدایرانی هالیوودی را نگاهی کنیم

 

اسکندر، از بدترین فیلم‌های ضدایرانی با انبوهی از تمشک‌های طلایی

در اولین قسمت از سلسله مطالب فبلم های ضد ایرانی سری زدیم به فیلمی در ژانر تاریخی و قدیمی ترین فیلمی که ایران باستان را به تصویر کشیده است: اسکندر ساخته ی سال 2004 الیور استون و با همکاری کمپانی معروف برادران وارنر.

 

فیلم آن قدر ضعیف بود که نامزد شش جایزه ی تمشک طلایی شد که هرسال به بدترین های سال هالیوود اهدا می شود: نامزد بدترین بازیگر برای کالین فارل( برنده: جرج دبلیو بوش برای فارنهایت 11/9)، نامزد بدترین بازیگر زن برای آنجلینا جولی، نامزد بدترین کارگردان برای الیور استون، نامزد بدترین فیلمنامه باز هم برای الیور استون، نامزد بدترین بازیگر نقش مکمل مرد برای وال کیلمر( برنده: دونالد رامسفلد برای فارنهایت 11/9) و نامزد بدترین فیلم سال.

 

اما این تمام فاجعه نیود: آی ام دی بی نمره ی 5.7 از 10 را به این فیلم داده و منتقدین سرشناسی چون راجرایبرت فقط دو ستاره به فیلم صد و پنجاه و پنج میلیون دلاری وارنر دادند(با دلار 35000 ریالی این بودجه چقدر می شود؟ هالیوود حاضر است برای یک فیلم زرد چقدر هزینه کند، فقط به شرط ضد ایرانی بودن؟). این فیلم با اقبال مخاطبان هم مواجه نشد.

 

عده ای گفتند مشابه سقوط امپراطوری اسکندر، این فیلم سقوط الیور استون بود و عده ای دیگر هم می پرسیدند: الیور استون پیش خودش چه فکری کرده که حاضر به ساخت چنین فیلمی شده؟ (تیتر دو یادداشت که توسط مردم عادی در فروم های ینترنتی منتشر شده اند.).

 

 

فیلم گاف های بسیار زیاد تاریخی هم در خود دارد که همه دست به دست هم از عوامل ضعف فیلم محسوب شده اند. به عنوان مثال در هیچ جای تاریخ ما رفتار عطوفت آمیز با اسرا را از طرف اسکندر مقدونی نمی بینیم. اما در فیلم اسکندر او رفتاری کاملا آغشته با مهربانی و تمدن دارد.

 

خصوصا رفتارش با شاهزاده خانم ایرانی در فیلم تحریف تاریخ است( آی ام دی بی). حتی طراحی لباس ها -که برای یک فیلم تاریخی بسیار حیاتی محسوب می شود- پیش پا افتاده و سطحی نگریسته شدند تا این فیلم پر خرج از این لحاظ هم ضربه بخورد. این فیلم گاف کم ندارد: استفاده از تقویم ژولینی در سال 283 قبل از میلاد، حال آن که این تقویم 45 سال قبل از میلاد مسیح ابداع شد. در جنگ با ایرانی ها رهبر امپراطوری پارس "عربی" حرف می زند! و...

 

جالب است چند نکته را در مورد این شکست بدانید: ابتدا کمپانی تاریخ اکران فیلم را روز 5 نوامبر 2004 قرار می دهد. بعد از مدتی 20 روز تاخیر در تاریخ اکران به وجود می آورند تا به قول خودشان در برهه ی سنگین تری از رقابت برای اسکار قرار گیرند. به این معنی که کمپانی برادران وارنر این فیلم را گل سر سبد فیلم های سالش می دانسته و از آن توقع اسکار هم داشته. آن هم از فیلمی که "هیث لجر" فقید، برد پیت، راسل کرو و راسل کرو بازی در آن را نپذیرفته بودند و "باز لورمن" به خاطر آن پروژه ی خودش را کنسل کرد.

این فیلم از آن دسته از فیلم های ضد ایرانی بود که هالیوودی ها هم رویشان نشد با جایزه ای از آن تقدیر کنند.