به گزارش سراج24؛ محمد مهدی ملکی: شرایط سیاسی در عراق کماکان ملتهب و متاثر از اعلام نتایج انتخابات پارلمانی آن کشور است که منجر به تشکیل دولت آینده عراق خواهد شد.
گروه‌ها و جریانات سیاسی عراق همچنان در کش و قوس تلاش های مستمر در جهت کسب قدرت و سهم خواهی بیشتر از دولت آینده هستند.
مقتدا صدر رهبر ائتلاف سائرون که بیشترین تعداد کرسی های پارلمانی آن کشور را تصاحب کرده در این مدت با مسعود بارزانی رهبر حزب دموکرات کردستان عراق (فردی که سودای استقلال کردستان عراق را سالها هست که در سر دارد و از این بابت هزینه هایی را هم متحمل کشور کرده است) و برخی چهره های سیاسی پرنفوذ سنی وارد ائتلافی نانوشته شده‌است.
اینکه این قبیل ائتلاف ها با برخی شخصیت هایی که تجربه و عملکرد سیاسی آنها نشان از مقدم دانستن منافع حزب و گروه آنها بر منافع ملی دارد میتواند بسیار نگران کننده باشد و همچنین عدم استفاده از ظرفیت دلسوزان و عقلای عراق به ویژه شخصیت‌های با نفوذ شیعه که همگی در قالب «بیت شیعه» تلاش های بسیاری را در راستای تامین منافع ملی کشور انجام داده اند, میتواند در آینده برای این کشور هزینه زا باشد.
از چهره های سنی و بانفوذ که در دایره ائتلاف صدر و بارزانی قرار دارد محمد الحلبوسی رئیس پارلمان عراق است که به تازگی نیز از ترکیه بازگشت است.
سفری که در آن با اردوغان رئیس جمهور و هاکان فیدان رئیس دستگاه اطلاعات ترکیه(میت) ملاقات داشته و در خصوص تعیین وزیر دفاع دولت آینده عراق که به صورت سنتی از میان اهل سنت انتخاب می‌شود گفتگو و رایزنی داشته است.
ارتباطات گسترده و تعامل بسیار خوب میان بارزانی ها و ترکیه بر کسی پوشیده نیست و از طرفی همان طور که گفته شد حلبوسی هم برای تعیین یکی از وزرای کلیدی دولت آینده عراق با رئیس جمهور و رئیس دستگاه اطلاعاتی ترکیه مشورت و رایزنی انجام داد که این به معنای تاثیر گذاری طرف خارجی بر سرنوشت و آینده دولت و مردم عراق است.
مردمی که بار سنگین مشکلات متعدد اقتصادی و معیشتی گسترده طی سال‌های گذشته به روح و جسم آنها را بسیار رنج آمده و زندگی سختی را تجربه کرده اند و حال دیگر امید آن دارند که در دولت آینده، مسئولین عراقی به فکر حل و فصل مسائل کشور باشند.
تجربه گران‌بهای سال‌های گذشته به خصوص از ۲۰۰۳ به این سمت نشان می‌دهد که هر گاه منافع حزبی و گروهی بر منافع ملی مقدم دانسته شده در آنجا عراق متضرر گشته و هرگاه عراقی‌ها به طرف خارجی اعتماد کردند (به خصوص آمریکا و برخی متحدان عربی و منطقه‌ای آنها) جز شکست و ناکامی عایدی دیگری برای آنها نداشته است.
در همین چارچوب، به نظر نمی‌آید که موضع گیری ها و اظهارات خانم پلاسخارت نماینده دبیرکل سازمان ملل در امور عراق در خصوص انتخابات آن کشور و چگونگی نحوه شکل گیری دولت آینده عراق در راستای تامین منافع و امنیت ملی آن کشور باشد.
بنابراین، لازم است که عقلا و دلسوزان عراق نسبت به این مهم توجه داشته باشند و اجازه ندهند که بیگانگان در امور داخلی آن ها و البته تعیین سرنوشت و آینده دولت آن کشور دخالت و تأثیرگذاری داشته باشند چرا که قطعاً به سود و نفع مردم عراق نخواهد بود و شرایط آن کشور در ابعاد مختلف داخلی و خارجی بیش از پیش پیچیده و سخت تر خواهد شد.
