به گزارش سراج24؛ سیده فاطمه موسوی: دهه نود را می‌توان دهه سقوط اقتصاد ایران به‌شمار آورد. وقتی رهبر انقلاب در آغازین ماه‌های دولت جدید طرح گلایه از کیفیت تولیدات داخلی می‌کند یعنی لازم است دولتمردان تمرکز خود را بر این امر معطوف کنند. در طول این سه دهه، رهبری همواره در کنار مردم و مدافع حق مردم بوده است. این امر در همه دولتهای سابق صادق بوده، فارق از جناحبندیهای سیاسی. از مشکلات شبکه آب خوزستان گرفته تا وضعیت معیشتی مردم؛ از سرمایه‌های مردم در بورس تا حقوقهای نجومی؛ اکنون هم مسئله عدم کیفیت لوازم خانگی و صنایع خودروسازی مطرح است، چیزی که به اذعان شخص ایشان همواره مورد حمایت بوده. وقتی اینگونه ودر این سطح از صنعتی حمایت شده و مردم را ترغیب به استفاده از تولید داخل می‌کنیم انتظار داریم تولیدکنندگان مذکور نیز دستکم دندان طمع افزایش قیمت را بکنند یا بر کیفیت محصولاتشان بی‌افزایند. در غیر اینصورت، این امر، تداعی‌کننده سوءاستفاده از فرصتهای به دست آمده خواهد بود. ای کاش فقط به افزایش قیمت یا توقف کیفیت منتهی می شد، حال آنکه پیرو یک سناریوی تکراری در چنین مواقعی ابتداً شاهد کمیاب و در برخی موارد نایاب شدن یکباره لوازم خانگی داخلی در بازارها هستیم و سپس نوبت به افزایش قیمت می‌رسد.
البته در این میان نمیتوان نقش دولتمردان و مسئولین وقت در بخشهای کنترل کیفیت و سازمان بازرسی را نادیده انگاشت. وقتی یک اُستاندار ناموفق از تامین شبکه آب و فاضلاب در آبخیزترین استان کشور عزل شده و بلافاصله مسئولیت بزرگ ترین سازمان کنترل کیفیت به او واگذار شود نتیجه‌ای بهتر از این نمیتوان انتظار داشت. حالا شما این خط را بگیرید و خود بخوانید حدیث مفصل از این مجمل. وقتی رهبر انقلاب برای دفاع از حقوق مردم این اندازه گلایه‌مند به صحنه می آید یعنی دیگر کارد به استخوان رسیده و جای هیچ گونه تسامح و تساهل نیست. در موارد مشابه همچون حقوقهای نجومی و مشکل آب خوزستان که رهبری ورود کرد شاهد اقدامات شایسته‌ای بودیم هرچند هنوز با ایدئال یک جامعه اسلامی فاصله دارد. مسئله تولیدات فاقد کیفیت داخلی نیز یک برخورد قاطع و ملموس را می طلبد؛ و از مسئولین انقلابی و دولت اسلامی انتظار می رود که گلایه به حق مردم و رهبری را جامه عمل بپوشانند.
