به گزارش سراج24؛ رامین حسین‌آبادیان کارشناس مسائل منطقه: ائتلاف «فتح» عراق اعلام کرده است اسناد و مدارکی را که نشان‌دهنده ظهور و بروز تخلف در شمارش آراء انتخابات است، به دادگاه عالی فدرال ارائه کرده است. دادگاه عالی فدرال عراق نیز هم اکنون در حال بررسی اسنادی است که احزاب و جریان های شیعی در عراق به شدت روی آن‌ها مانور می‌دهند. در این میان، هیأت هماهنگی شیعیان رایزنی در خصوص تشکیل دولت آتی را به صدور رأی نهایی دادگاه فدرال در خصوص نتایج نهایی منوط کرده است.
در همین حال، مردم عراق نیز همچنان به برگزاری تظاهرات گسترده در اعتراض به نتایج انتخابات پارلمانی ادامه می دهند. تظاهرات مردم عراق در اعتراض به نتایج انتخابات پارلمانی زودهنگام عمدتا در منطقه سبز بغداد برگزار می شود. تظاهرات کنندگان خواستار آن هستند تا تمامی اسناد و مدارک ارائه شده به دادگاه عالی فدرال در خصوص تخلفات صورت گرفته به دقت مورد بررسی قرار گیرند. در این میان، برخی احزاب و جریان های سیاسی در عراق معتقد هستند که به دلیل کسب تعداد کرسی های نسبتا بالا، از محبوبیت، مقبولیت مردمی و پایگاه اجتماعی برخوردارند.
به عنوان نمونه، برخی اعضای ارشد جریان صدر که با کسب 73 کرسی حائز بیشترین تعداد کرسی‌ها در جریان انتخابات پارلمانی زودهنگام اخیر شده است، چنین مسأله‌ای را مطرح می‌کنند. آنچه که بیش از هر چیزی دیگری باعث شکل‌گیری تحلیل‌های غلط در خصوص میزان محبوبیت و مقبولیت می‌شود، بی‌توجهی به «قانون جدید انتخابات» است؛ قانونی که انتخابات پارلمانی اخیر با تکیه بر آن برگزار شد. بر اساس قانون جدید انتخابات عراق، تعداد حوزه‌های انتخاباتی به صورت چشمگیری افزایش پیدا کرد و از 18 حوزه به 83 حوزه انتخاباتی رسید.
این بدان معناست که در انتخابات پارلمانی زودهنگام عراق، فرایند رأی‌گیری نه به صورت استانی که به صورت منطقه‌ای انجام شد. در این فرایند، احزاب و جریان‌های سیاسی‌ای توانستند پیروزی را از آنِ خود سازند که در هر منطقه تنها یک نامزد را معرفی کرده بودند. برخی جریان‌های سیاسی به دلیل معرفی چند نامزد در یک حوزه هرچند که مجموع آراء نامزدهایشان بیش از آراء تک‌نامزد حزب رقیب بود اما در نهایت نتوانستند به پیروزی برسند. علت هم آن است که آراء تک‌نامزد حزب رقیب از هریک از نامزدهای مقابلش بیشتر شد.
برای بهتر درک شدن این مسأله می توان جریان صدر را مثال زد. جریان صدر در انتخابات پارلمانی زودهنگام از مجموع 9 میلیون آراء مأخوذه تنها 600 هزار رأی را از آن خود ساخت. این بدان معناست که صدری‌ها درصد بسیار ناچیزی از آراء را به خود اختصاص دادند. بدیهی است که اگر انتخابات پارلمانی این دوره نیز همچون ادوار پیشین به صورت استانی برگزار می‌شد، نتیجه فاجعه‌باری برای صدری‌ها به بار می‌آمد. با این حال، برگزاری انتخابات به صورت منطقه‌ای به فریاد جریان صدر رسید، زیرا نامزدهای این جریان هریک در مناطق خود موفق شدند بیشترین آراء را به خود اختصاص دهند. آراء جریان‌های رقیب نیز میان نامزدهای متعدد آن‌ها تقسیم شد و به گونه‌ای این آراء، میان افراد مختلف شکسته شد.
در همین ارتباط، کارشناسان و ناظران تحولات سیاسی معتقدند: «در دوره پیشین انتخابات صدری‌ها ۲۶۰ هزار رأی بیشتر کسب کرده بودند. این نتیجه نشان از آن دارد که سبد آرای جریان صدر در این دوره از انتخابات ریزش داشته است. با این حال، صدری‌ها بیش از هر حزب و جریان سیاسی دیگری صاحب کرسی‌های پارلمانی شدند. این مسأله خود به تنهایی حاکی از آن است که آراء احزاب و جریان‌های سیاسی در این دوره از انتخابات نمی‌تواند نشان‌دهنده میزان محبوبیت و مقبولیت آن‌ها باشد».
در نقطه مقابل، کسی نمی‌تواند ادعاء کند که برخی احزاب و جریان‌های سیاسی دیگر نظیر «الفتح» و «حکمت ملی» که تعداد کرسی‌های کمتری در انتخابات پارلمانی از آن خود کردند، از مقبولیت کمتری برخوردار هستند و پایگاه اجتماعی ضعیف‌تری دارند. علت این مسأله آن است که این احزاب و جریان‌های سیاسی نیز گرفتار ضعف‌های آشکار قانون جدید انتخابات شدند و آرائشان در هر منطقه میان نامزدهای متعددشان تقسیم شد و زمینه برای افزایش آراء تک‌نامزدهای احزاب رقیب، فراهم گشت. بر اساس تمامی آنچه که گفته شد، نمی‌توان از آرائی که هریک از احزاب و جریان‌های سیاسی در انتخابات پارلمانی سال جاری میلادی کسب کردند به عنوان معیار مناسبی برای سنجش پایگاه اجتماعی‌شان بهره‌برداری کرد.
