به گزارش سراج24؛ زهرا زمانی: کربلا، معراج عاشقانی است که یکسال در طلبش می‌کوشند و دو ماه برایش شور می گیرند و می بارند تا با پای پیاده خود را به میعادگاه معشوق برسانند.
هرساله، زوار از خانه ی پدریمان، نجف تا حرم امام شهیدمان، کربلا در طی چند شبانه‌روز راه می روند، از خستگی پاهایشان تاول می زند اما طعم شیرین وصال لحظه‌ای از پا نمی‌اندازدتشان.
بعضی از عزاداران حسین، در گرمای روز حرکت می‌کنند و عطش و هرم آفتاب را به یاد شهدای کربلا تحمل می کنند و بعضی در تاریکی شب، به یاد غربت و تنهایی زنان و کودکانی که چهل منزل به اسارت کشیده شدند.
در مسیر موکب داران و مردم عراق لحظه ای میهمانان اباعبدالله را تنها نمی‌گذارند، گویی عزیزترین کسانشان از سفری دور آمده‌اند.
هر کس هر چه داشته در طبقی از اخلاص قرار داده، حتی کسانی که توانایی مالی برای میزبانی ندارند، از جانشان برای زائران خرج می‌کنند. زمانیکه زوار در حال صرف غذا یا استراحت باشند برای اینکه تیغ آفتاب آنها را اذیت نکند، خود را سایه آنها قرار می دهند.
آری؛ عقل و منطقی که فقط جهان ماده را می فهمد چگونه این همه سوداگری را می تواند توجیه کند؟
امام حسین علیه السلام بر قلب ها حکومت می‌کند، خونی که ۱۴۰۰ سال پیش در صحرای نینوا بر زمین ریخته شد تنها کم رنگ و بی فروغ نمی شود بلکه هر سال جمعیت بیشتری از تمام جهان را دچار شور و مستی وصالش می کند.
آن مزار شش گوشه که کعبه دیگری از خدا روی زمین است، مانند یک مغناطیس تمام افراد را از سراسر دنیا فارغ از هر مذهب و ملیتی به دور خود جمع می کند و مسیح روح های مرده است.
امام حسین راه آزادی، مردانگی و پایداری در برابر ظلم را به تمام دنیا نشان دادند، که حتی اگر گروهی اندک به ظاهر شکست بخورند و همگی شهید شوند، بازم هم باید به جنگ طاغوت حرکت کنند، زیرا زندگی با ذلت بسیار خفت بار تر از مردن است.
جامعه استعمار جهانی که بدون توقف به سمت نابودی انسانیت و از بین بردن ارزش های حرکت می‌کند، توان پذیرش اینکه بخشی از روح معنوی تاریخ بشریت در گرو یک مراسمی شبیه به پیاده‌روی باشد را ندارد و تمام تمرکزش را برای کمرنگ و نابود کردن ارزشها و اعتقادات مربوط به این صحنه می گذارد.
اما این سپاه ۴۰ میلیونی را که هر ساله بیشتر می‌شود نمی‌توان از بین برد، افرادی که دراین ایام به طرف اسلام حرکت می کنند و مسلمان میشوند را نمی توان کاست.
چنین اتفاقاتی را در هیچ کجای جهان نمی توان یافت و این فقط مختص به رهبری حسین علیه السلام است.
شاید سرزمینی باشد که در آن مسلمان نباشد، اما بی شک سرزمینی نیست که در آن حسین نباشد.
تمام کسانی که حب امام شهیدمان را در دل دارند و سختی های این سفر را پشت سر میگذارند، تنها می‌خواهند این پیام را در دنیا بازخوانی کنند که روزی پرچم سرخ ثارالله به دستان مبارک بقیه الله خواهد رسید و امروز ما خودمان را آماده میکنیم که بتوانیم با ولی مان عهد ببندیم و او را برای برقراری عدالت در جهان همراهی کنیم.
نور امامت هرگز خاموش نخواهد شد و ما پای این مکتب می‌ایستیم، مبارزه می کنیم و شهید می شویم.
