
به گزارش سراج24؛ رسول زاهدی: در عاشورا به گواهی تاریخ مردم سه گروه شدند، یا در صف اولیا قرار گرفتند یا در صف اشقیاء و یا در صف کمتر پرداخته شده ای به عنوان قائمین، همان بی طرفان که در این نوشتار به نقش قائمین در مسئله عاشورا میپردازیم.
پس از قیام مسلم در کوفه برای زمینه سازی برای حضور امام در کوفه گروهی از زعمای شیعه در مقام حمایت از مسلم بر نیامدند و این استدلال را پیش گرفتند که در قیام باید فقط به امام اقامه کرد و مسلم را تنها گذاشتند تا اینکه اشباه الرجالی دور مسلم را گرفتند و سر انجام پس از نماز مغرب 8ذی الحجه مسلم تنها در میان شهر هزار فتنه کوفه تنها شد و روز بعد از بالای دارالاماره کوفه بر زمین انداخته شد و به شهادت رسید در حالی که پیام آخر وی این بود((ای سید و مولای من پسر عموجان حسین شما را از آمدن به کوفه برحذر می دارم و نهی میکنم)).
پس از شهادت مسلم نیز نوبت به شهادت هانی رسید، هانی که خود از زعمای شیعه بود توسط زعمای ساکت شیعه تنها ماند و به شهادت رسید.
با رسیدن روز دوم محرم و ورود امام به کربلا و خبر محاصره و اسکان اجباری ایشان در این سرزمین گروهی از شیعیان و عده ای از زعمای شیعه خودشان را از بی راهه ها به کربلا و معشوق خود حسین(ع) رساندند که از میان این گروه نام حبیب ابن مظاهر و مسلم بن عوسجه برجسته است اما باز این گروه از زعمای ساکت شیعه که تاریخ نام قائمین، یعنی ایستاده ها و تماشاگر ها را به آنها داده سکوت اختیار کردند و حتی سخنی در باب حمایت از امام نگفتند و استدلال کردند دعوای امام و یزید دعوای صرف بر سر حکومت است و بیعت که امام خود صلاح مسئله را بهتر میداند تا اینکه در روز دهم محرم واقعه عظیم و سراسر اندوه عاشورا رقم خورد و اهل بیت رسالت به اسارت گرفته شدند.
با ورود اسرا به کوفه هم این گروه سکوت اختیار کردند و حتی اندک سخنی از شرم نگفتند تا قافله اسرا راهی شام شود تا اینکه بعد از خطبه حضرت زینبب(ع)در مسجد اموی تازه کم کم نشانه های پشیمانی در این گروه نمایان شد و اظهار ندامت کردند و نام تواب بر خود نهادند و سر انجام در سال65 هجری به رهبری سلیمان به صرد خزاعی که از بزرگان این گروه بود بدون اجازه امام سجاد(ع) قیام توابین را شکل دادند و با شعار ((شکستن غلاف شمشیر و شهادت برای رفع قصور در عاشورا)) در نبرد عین الورده به جنگ با سپاهیان یزید پرداختند اما در عرض چهار روز به علت نبود درک صحیح از فرهنگ قیام برای عاشورا و همچنین انگیزه برای جان دادن در این قیام شکل گرفته عده زیادی از آنها قتل عام شدند و باقیمانده لشکر شکست خورده آنها به شهر های خود بازگشتند.
حال این قوم کمی از خود احساس رضایت میکردند که توانستند بخشی از اشتباه خود را جبران کنند، اما کلام حق از مدینه چنین بر آمد امام سجاد درباره قیام آنها پیامی دادند و موضع خود را در قبال این قیام اعلام کردند، امام در مقام تایید این قیام بر نیامدند و باز این گروه که هیچ گاه استدلال های صحیحی نداشتند شرمنده ماندند.
و حال تاریخ آنها را مسببان اصلی عاشورا می نامد که با سکوت خود راه را برای ظلم و تعدی به اهل حرم رسول الله(ص) باز گذاشتند و آنها همیشه شرمندگان تاریخ شیعه اند.
آری هرکس در مقام یاری از امام عصر(عج) بر نیایید به گواه تاریخ شرمنده خواهد شد.