به گزارش سراج24؛ میرقاسم مومنی کارشناس مسائل بین الملل: هشت سال گذشته را میتوان از جنبه های گوناگون اقتصادی، سیاست داخلی، سیاست خارجی و دیگر زوایا مورد تحلیل قرار داد.
دولت آقای روحانی در سیاست خارجی متکی بر برجام بود که موفقیتی به همراه نداشت.
برجام به عنوان یک «کودک ناقص الخلقه» متولد شد و از همان ابتدا هم به دلیل کامل نبودن اعضای بدنش امکان حیات نداشت.
در دوره دوم ریاست جمهوری، روحانی سعی کرد این کودک معلول را بازپروری کند اما این امر نیز محقق نشد.
ما تجربه مذاکره را قبلا داشتیم اما مشکل دولت روحانی اعتماد بیش از حد و تعهدات زیاد به طرف های غربی بود به طوری که از روز اول ایران تمام تعهدات خود را اجرا کرد اما طرف غربی به تعهدات خود پایبندی نداشت.
متاسفانه دولت روحانی در «سیاست خارجی» خود شکست خورد و این شکست می تواند دولت بعدی را نیز تحت تاثیر قرار دهد چرا که کاغذی که نوشته نشده است راحت میتوان در آن نوشت اما کاغذی که نوشته شده است ابتدا باید پاک شود و سپس در آن نوشت.
بنابراین دولت جدید ابتدا باید اشتباهات را اصلاح و سپس آینده را تبیین کند و این موضوع هزینه و زمان مضاعفی را به دولت جدید تحمیل می کند.
برجام به عنوان استخوان در گلویی برای دولت آینده است چرا که هم ماندن در توافقی که منافع و امنیت ملی ما را تامین نمی کند و هم خروج از آن، برای دولت جدید هزینه زا است و با واکنش های داخلی و خارجی روبه رو خواهد شد.
دولت آقای رییسی وارث خرابه های سیاسی اقتصادی و تعهدات دولت قبلی است به نحوی که مسیر برایش مین گذاری شده است و کار بسیار سختی پیش رو دارد.
در بُعد سیاست داخلی یکی از بزرگترین مشکلات دولت جدید «بی اعتمادی مردم به دولت» خواهد بود.
عدم تحقق شعارها و وعده ها در این هشت سال ضربه مهلکی به اعتماد مردم به هر دولتی در آینده زده است که این را هم می توان از تبعات و آثار اقدامات و عملکرد دولت های یازدهم و دوازهم دانست.
بی اعتماد کردن مردم به دولت و نظام بزرگترین شکست دولت های یازدهم و دوازدهم به ریاست آقای روحانی بود.
از دیگر مشکلات بزرگ سیاست داخلی در این دوره اتکا به خارج از مرزها و غفلت از توان داخل و مرتبط دانستن تمامی مسائل داخلی از جمله تولید و اقتصاد به سیاست خارجی و برجام بود.
این موضوع درحالی اتفاق افتاد که ایران از ظرفیت بالقوه و خدادادی بسیار بالایی برخوردار است و یک مدیریت قوی و کارآمد نیاز است که از این ظرفیت ها بهره ببرد.
در خاتمه این گفتار باید این نکته را گفت که دولت جدید باید با جمع آوری مشاوران اقتصادی قوی از اساتید دانشگاه و نخبگان و بدون نگاه سیاسی و جناحی و با اتکا به ظرفیت های داخلی و استفاده از ظرفیت بیکاران تحصیلکرده و فعال کردن تمام ظرفیت کارخانه های تعطیل شده و بنگاه های کوچک تولیدی و از همه مهم تر نظارت بر اجرای دقیق قوانین و برنامه ها کار را پیش ببرد و اوضاع کشور را بهبود بخشد.
