به گزارش سراج24، هوشنگ نوبخت؛ مردم دنیا، سرزمین و ملت ایران را به تمدن، اصالت، دیانت، غرور، میهن‌پرستی، مهمان‌نوازی و استعداد می‌شناسند.
یکی از استعداد‌های همیشه درخشان و شکوفای ملت ایران، عرصه ورزش است که بستر و بهانه‌ای برای جوانان این مرز و بوم شده تا پرچم مقدس کشورشان را در اقصی نقاط گیتی به اهتزاز درآورند و مایه مباهات و فخر سرزمین‌شان شوند.
جوانانی که هیچ بهانه‌ای نمی‌تواند مانع غرور و وطن‌پرستی و شکوفایی عزت و استعدادشان شود؛ خصوصا جایی که ظلم باشد و زور باشد و تلاش برای حذف نام ایرانی که خط قرمز همه نسل‌ها و اقوام و اقشار است. وقتی در میانه‌های خرداد و در هیاهوی انتخابات، فضای فوتبال ایران و آسیا را رصد می‌کردیم، همه جا صحبت از بازی مهم ایران و بحرین بود. یک بازی سرنوشت‌ساز برای جوانان ایرانی با ده‌ها کارشکنی از AFC و کشور میزبان که نگذارند تیم ملی ایران در یک بستر عادی و برابر به موفقیت و پیروزی برسد.
دنیا غافل بود و غافل شدد از این که اگر شیشه عزت و غرور و افتخار یک ایرانی را بشکند، تیزتر می‌شود. AFC و بحرین و لابی سعودی و حق وتو داران فوتبال غافل شدند و فراموش کردند که جوانان ایران میراث داران همان جوانانی هستند که ۴۰ سال پیش با دست خالی و استعداد ملی و مذهبی شان در مقابل صدام و خیلی از همین کشور‌ها ایستادند و برنده شدند. فیفا و زورگویان استکباری دنیای فوتبال غافل شدند و فراموش کردند که پیروزی در پیرامون جغرافیای ایران تنها متعلق به عرصه و مردان میدان است. اینجا مردان سرزمین پارس هستند که غیرت شان و عزت شان را با هیچ لابی و پارتی و معامله‌ای عوض نمی‌کنند.
سردمداران فوتبال فراموش کردند که سردار آزمون‌ها از نسل و یادگار سردارانی هستند که حاضرند، جان شان را فدای نام و پرچم کشورشان کنند. فراموش کردند که جوانان ایرانی بار‌ها و در طول ۸ سال دفاع مقدس در مقابل توپ‌های دشمنان و حریفان ایستادند تا کشورشان و ملت شان گل نخورند. اهالی فوتبال دنیا، نمی‌دانند که جوانان ایرانی توپ را خوب می‌شناسند و شوت هایشان مثل موشک هایشان همیشه آماده شلیک به حریفانی است که ناجوانمردانه وارد کارزار رقابت‌ها می‌شوند.
وقتی مصاحبه بازیکنان تیم ملی فوتبال را بعد از پیروزی مقابل بحرین دیدم یاد مصاحبه جوانانی افتادم که در جبهه‌های جنوب از غیرت و تعصب و رسالت شان برای حفظ غرور مردم و پرچم شان حرف می‌زدند. جوانانی که هر کدام در سنگری برای کشورشان سد می‌شوند و دفاع می‌کنند و حمله می‌کنند و عرق می‌ریزند تا مردم شان در امان باشند و لذت ببرند و احساس غرور کنند.
چه قدر ارنج تیم ایران شبیه ارنج عملیات‌های دوران دفاع مقدس بود. عده‌ای با تمام وجود دفاع می‌کردند و تکل می‌زدند تا رقیب به دروازه و خاک شان نزدیک نشود. عده‌ای نفوذ می‌کردند تا به قلب رقیب بزنند و مسیر را برای دیگران باز کنند. عده‌ای حمله می‌کردند تا دروازه حریف را به تسخیر خود درآورند و عده‌ای هم فرمان می‌دادند و پشتیبانی می‌کردند و مردم هم همه جانبه همراه جوانان تیم شان و سرزمین شان بودند و فریاد ایران، ایران سر می‌دادند.
ارنج فوتبال تیم ملی ایران خیلی وقت‌ها شبیه ارنج‌های عملیات‌های دوران دفاع مقدس است. گاهی دفاع در سرزمین خودی و گاهی حمله به نقطه ضعف‌های حریف برای پس راندن و گاهی شلیک به دروازه‌ای که باید فتح شود تا بوسه‌ای بر پرچم اقتدار ایران در قاب دوربین‌های عکاسی جهان نقش ببندد. بحرین شاید نمی‌دانست، ولی یاد گرفت و آموخت که اینجا سرزمین عزت و غیرت و ایثار و فوتبال و دعا و اراده است و کارشکنی‌ها نه‌تنها خللی در بازی شان بوجود نمی‌آورد که آنان را مصمم‌تر می‌کند و سردارشان بیش از پیش بر لوگوی پرچم سه رنگ قشنگ شان بوسه می‌زند و حریف می‌طلبد.
انتخابات نزدیک است، همانگونه که جام جهانی و مردم عزیز ما و جوانان پرشور ما می‌دانند که برای زنده ماندن و برای افتخار آفریدن و برای برافراشته شدن پرچم عزیزمان در میادین بین المللی باید از داشته‌های مان دفاع کنیم و به سوی صندوق‌ها یورش ببریم و عزت و غرورمان را تشویق کنیم و بصیرت و استعدادمان را در همه زمینه‌ها به رخ دنیا بکشیم.
